سرویس فرهنگی- اجتماعی ۸دی نیوز،

سوال:

آیا ممنوع بودن ارتباط دختر و پسر موجب عدم شناخت قبل از ازدواج و سرانجام جدابی نمی شود؟

جواب:

بدون تردید افرادی که در صدد ازدواج و تشکیل زندگی مشترک هستند، باید از یکدیگر شناخت و آگاهی داشته باشند و زندگی خود را بر اساس شناختی که از یکدیگر دارند، بنا کنند. در غیر این صورت، زندگی‌ای که بر اساس توهم و خیالات واهی بنا گردد، فرو می ریزد.

پس ما نیز همانند شما، ضرورت شناخت را قبول داریم و معتقدیم: بنیان زندگی مشترک براساس شناخت صحیح و مطابق با واقع تشکیل می شود. طبق اَموزه‌های اسلامی دختر و پسر، اگر تصمیم جدی بر ازدواج دارند، می توانند قبل از عقد نسبت به وضعیت ظاهری یکدیگر، آگاهی پیدا کنند و حتی طی چند جلسه گفت وگو، از خصوصیات اخلاقی و انتظارات زندگی اَینده، شناخت داشته باشند.
اَنچه نیاز به بررسی دارد، چگونگی این اَگاهی و میزان دقت اَن است.

به گواهی اَمار، درصد قابل توجهی از طلاق ها و مشاجرات، ناشی از شناخت ها و اطلاعات غلط و یا سطحی وگذرا است. این واقعیت تلخ نشانگر آن است- به رغم قبول ضرورت شناختِ از یکدیگر- در مسیر تحصیل این آگاهی، دچار خطا شده اند؛ از این رو همانگونه که شناخت دو طرف از یکدیگر بایسته است، رعایت راه و رسم رسیدن به این شناخت و شرایط دسترسی به اَن نیز ضرورت دارد و زیر پاگذاشتن اَنها، به این چنین پیامدهای تلخی، ختم خواهد شد.
حال باید روشن شود قواعد، شرایط و راه صحیح تحصیل این نوع شناخت و آگاهی چیست؟

ابتدا ویژگی‌های همسر ایده اَل را مدنظر قراردهید و به منظور کسب اطلاع از برخوردار بودن فرد مورد نظر از ویژگی‌های مثبت و بیگانه بودن وی با ویژگی ها و اوصاف منفی، اقدام به برنامه ریزی جهت کسب آگاهی نموده و به تحقیق و پرسش و… دست می زنید.

چون هر ویژگی‌ای از طریقی خاص به دست می اَید: عدم سوء سابقه با مراجعه به مرکزی خاص یا عدم ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی و وراثتی، از رهگذر مراجعه به مرکز مشاوره ژنتیکی؛ سازگاری گروه خونی وRH خون از راه آزمایش خون، حسن اخلاق، اصالت خانوادگی و پایبندی به اعتقادات دینی و… از طریق شناخت خانواده وگفت وگو به دست می اَید.

پس تنها ارتباط دختر و پسر راه گشا نیست. از جانب دیگر چون هدف تحصیل “شناخت و آگاهی ” است، رعایت اصول زیر لازم و ضروری است:
۱. در این ارتباط، جز پیام شناختی، پیام دیگری مبادله نشود، از این رو خوش و بش کردن وگل گفتن وگل شنیدن به این ارتباط ضرر می رساند و اَن را از هدف خود دور می سازد.
۲. راه شناخت تنها ارتباط مستقیم با فرد مورد نظر نیسِت: بلکه تحقیق، پرس وجو و مراجعه به سابقه زندگی و… از راه‌های دیگر شناخت است. حتی به بعضی از شرایط همسر ایده اَل، نمی توان از طریق ارتباط مستقیم وگفت وگو پی برده و چه بسا بهره گرفتن از اگاهی فرد مورد اعتماد و اَگاه و مصلحت اندیش کارگشاتر است؛ تا گفت وگوهای طولانی و دو نفره اَمیخته به عشق ورزی و محبت.
۳. در صورت ضرورت ارتباط مستقیم دیداری، باید موضوع جلسه و سوالاتی که در پی پاسخ اَن هستید، از قبل مشخص باشد و حتی به صورت جزئی، معین و روشن بیان گردد و از سخنان بی ثمر وکلی جداَ پرهیز شود.
۴. مدت زمان جلسه ارتباط دیداری، نباید زیاد طولانی باشد.
۵. چون هدف کسب اگاهی از یکدیگر است: لذا حضور فرد ثالث – که نقاط پنهان و مبهم گفت وگو را به طرفین گوشزد کند- ضروری است ) حتی اگر از نظر شناختی، به حضور فرد ثالث نیاز نباشد؛ ( فضای خلوت دو نامحرم، جایگاه نفوذ شیطان است. پنهان از نظاره دیگران به ارتباط دیداری اقدام نکنید که اگر فضا به شهوت و عشق آلوده گردد، چشم عقل کور می شود و دیگر نمی توان به اگاهی درست و دقیق دست یافت.

منبع: کتاب روابط دختر و پسر، محمدرضا احمدی (با همکاری جمعی از محققان)

/جام نیوز