هشت‌دی: تکرار خطای تاکتیکی روسیه پس از مواضع چین در مورد جزایر سه‌گانه ایرانی و احضار درست و به موقع سفیر روسیه به وزارت خارجه، سوالاتی را در جامعه مطرح کرده است که مهمترین آن آینده‌پژوهی در مورد سرنوشت راهبرد شرق‌گرایی جمهوری اسلامی ایران و درستی نوع نگاه ایران به متحدین راهبردی خود در این موضوع می‌باشد.

نکته جالب این‌جاست که تزریق این شبهه و ایجاد حساسیت درجامعه توسط جریانی صورت می‌گیرد که در مورد خیانت پهلوی دوم در واگذاری استان چهاردهم ایران («میش ماهیگ» که تعمدا به غلط بحرین گفته می‌شود) به غرب همیشه مهر تایید زده و می‌زنند.

در نگاه «شبکه همکار غرب در ایران» الزاماً شرق‌گرایی مانند غرب‌گرایی نوعی نگاه پذیرفته شده ارباب رعیتی در هندسه نظم بین‌المللی ست که فقط نوع ارباب آن از ارباب خوب (ایالات متحده) به ارباب بد (روسیه یا چین) تغییر کرده و این شبکه در راستای منافع ملی! دقیقاً مانند عصر پهلوی دوم تمام تلاش خود را برای تفهیم جامعه ایرانی برای پذیرش «ارباب خوب» بکار می‌برند.

گرچه تفهیم شعار ابدی «نه شرقی، نه غربی» جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی برای این مجموعه تقریباً غیرممکن است اما ذکر یک نکته را در این مورد حائز اهمیت می‌دانم:

شرق‌گرایی مد نظر جمهوری اسلامی نوعی راهبرد درست در سیاست خارجی برای پایان دادن به «نظم تک قطبی» مورد ادعای ایالات متحده در دوره گذار ژئوپلیتیک است که کاملاً مغایر با منافع جمهوری اسلامی ایران بوده و هست که نمونه بارز آن در پرونده هسته‌ای ایران قابل مشاهده می‌باشد.

در این راهبرد ایران مانند سایر اجزا شبکه بزرگ مخالف با «نظم تک قطبی» برای ایجاد «نظم چند قطبی» با جانمایی مستقل و خود خواسته، روابط بین‌المللی خود را طوری تنظیم می‌کند که ضمن حفظ منافع ملی به هدف راهبردی خود یعنی پایان نظم تک‌قطبی منتهی شود.

این موضوع دقیقاً برعکس نظم تک‌قطبی است که جایگاه اجزا توسط منافع تمدنی غرب تعیین می‌شد و می‌شود.

اینکه «شرق‌گرایی» پس از فروپاشی نظم تک‌قطبی به‌صورت کنونی ادامه یابد یا ایران جزیی از آن باقی بماند دقیقاً به رفتار بازیگران این مجموعه بستگی خواهد داشت و هرگونه اظهارنظر زودهنگامی در این مورد ارزش علمی ندارد.

برای راستی‌آزمایی این ادعا به موضع صریح وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران بعد از عملیات ویژه نظامی روسیه در اوکراین اشاره می‌کنم که مخالفت خود را با الحاق شرق اوکراین به روسیه در یک بیانیه رسمی علی‌رغم همکاری‌های نظامی-امنیتی گسترده با این کشور بیان کرد که مانند نظر روسیه در مورد جزایر سه‌گانه ایرانی نظری کاملاً مستقل و در راستای منافع ملی جمهوری اسلامی ایران بود.

خطای تاکتیکی چین و روسیه در مورد جزایر سه‌گانه ایرانی که تعلق مالکیت و حاکمیت کامل، تاریخی و ابدی به ایران دارند «آفتاب» واضح استقلال سیاسی تمام عیار جمهوری اسلامی ایران است.

اما جای تعجب و تأسف دارد که هنوز عده‌ای برای «آفتاب» دنبال «دلیل آفتاب» می‌گردند.

جمهوری اسلامی ایران در دوره گذار همان کشور «مقتدر» و «مظلوم» در نگاه رهبر معظم انقلاب است.

عمران علیزاده