به گزارش هشت دی، ماجرا از این قرار است که فردی خیابانی را در پایتخت به زور قمه، چاقو و عربده کشی می بندد و وقتی ماموران از او می خواهند دست از شرارت بردارد با همان قمه به آنها حمله می کند و یکی از آنها را به بدترین شکل ممکن زخمی می کند در ادامه خود مجرم جلوی دوربین ظاهر می شود و به جرم خود اعتراف کرده و آن را پشت مربع ضربدرهای بازی های کامپیوتری مخفی می کند.

حال سوال این است حکومت به عنوان تامین کننده نظم و امنیت شهروندان با این فرد چه باید بکند؟

این سوال را با چند فرض می شود، جواب داد:

اول: حکومت به او کاری نداشته باشد و مجازاتی برای او در نظر نگیرد. در این صورت چه کسی باور می کند که فردا روزی خیابان دیگری را بند نیاورد؟ و پدری، مادری، فرزندی را دوباره با مربع، ضربدر داغ دار نکند؟ آیا این ترحم را برخی ها نشان ضعف حکومت ندانسته و به مال و جان و ناموس مردم تعرض نخواهند کرد؟ پر واضح هست که در هیج جای جهان و هیچ حکومتی با هر میزان اقتداری که دارد جلوی اینگونه افراد که امنیت روحی و جانی شهروندانش را به خطر بیاندازد کوتاه نمی آیند.

فرض دوم: حکومت اشد مجازات را برای اینگونه افراد در نظر بگیرد. به نظر می رسد اینگونه برخورد نه تنها باعث قوام امنیت در جامعه می شود و اقتدار نظام را می رساند بلکه در کنار بالا بردن هزینه هر شرارتی، یقینا از اتفاقات بعدی جلوگیری خواهد کرد.

به دور از یادآوری موقعیت جغرافیای و یادآوری اتفاقاتی که در کشورهای همسایه ایران در حال رخ دادن است و رسانه هایی که سعی در ترویج خشونت در جامعه دارند، هر انسان عاقلی با کمترین ضریب هوشی می داند که نباید کاری کرد که به امنیت آحاد مردم جامعه خدشه ای وارد شود و اگر آتش بی امنیتی در جامعه گُر بگیرد تر و خشک را باهم خواهد سوزاند.

نکته بسیار تاسف بار این حادثه که بیشتر از قمه کشی و ایجاد راه بندان ان فرد مجرم خطرناک است، حمایت افرادی به اصطلاح سلبریتی در داخل و تحریم های عجیب و غریب کشورهای غربی است.

این قضیه هم مبیّن چند نکته است: اول اینکه مزدوران داخلی و دشمنان خارجی به شدت به دنبال ناامن سازی جامعه ایران هستند تا ایران با ثبات را به بی ثباتی بکشانند.

نکته دوم اینکه به نظر؛ کشورهای غربی از صلابت و اقتدار قوه قضاییه ایران بشدت می ترسند وگرنه به غیر از انگلیس که هنوز “قانون اساسی” ندارد بقیه کشورها حداقل در کتاب قانون خود مجازات کسی که امنیت جامعه شان را تهدید کنند را مشخص کرده اند. این در حالی است که قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران با عدالت بعد از تشکیل دادگاه علنی و شنیدن اظهارات متهم و متهمین به قانونی که مصوب به حداقل چندین دهه قبل است استناد می کند و این در حالی که پلیس کشورهایی همانند آمریکا در لحظه و بدون شنیدن اظهارات متهم هم حکم صادر کرده و هم اجرا می کنند.

اما نکته بعدی و مهمترین بخش ماجرا افرادی هستند که از افراد شرور کورکورانه حمایت می کنند به این افراد باید توصیه کرد که حتی اگر با آگاهی و علم به عواقب آن این رفتار را انجام می دهید حتما و حتما به یک روانپزشک مراجعه کنید، چون کسی که قادر نباشد موضوعی با اهمیتی همچون حفظ امنیت کشور را درک کند یقینا خطرناک است و شاید بهتر باشد در جایی به دور از اجتماع نگهداری شود چرا که هر آن ممکن است به خودش و دیگران ضربه بزند.