هشت‌دی:  عمران علیزاده استاد دانشگاه گیلان در یادداشتی نوشت: سال‌هاست که ساختار آموزشی در کشورهای بانفوذ در سطح جهانی با جذب برگزیدگان (نه الزاماً نخبگان) از سراسر جهان شبکه گسترده‌ای از همکاران خود را در داخل و خارج کشور خودساخته‌اند.

 امروز «ریشی سوناک» نخست‌وزیر هندی‌تبار انگلستان که محصول ساختار آموزشی بریتانیا است همان‌قدر به‌دنبال منافع انگلستان است که «ملک عبدالله دوم» هم که در همان ساختار آموزشی درس‌خوانده همان منافع را در غرب آسیا در رأس همه منافع از جمله منافع ملی کشور خود اردن قرار می‌دهد.

شبکه همکار غرب در ایران علی‌الخصوص در دانشگاه‌های کشور نیز همواره این مدل آموزشی دانشگاه‌های غرب را الگوی خود قرار داده و به بهانه اینکه غرب «انسانیت» را بر «ملیت» مقدم می‌دارد؛ علی‌الخصوص در سال‌های اخیر تعمداً دانشجویان کشور را به مهاجرت به دانشگاه‌های غربی تشویق کرده‌اند.

تجربه موفق «جامعه المصطفی» در میان ساختار آموزشی حوزوی ایران نیز در سال‌های اخیر نشان داد که پیروزی بسیاری از ملت‌های جهان اسلام مانند یمن با هدف ایجاد تمدن نوین اسلامی بدون ساخت شبکه‌ای از مسلمانانی که احیای تمدن نوین اسلامی اولین هدفشان باشد، دور از دسترس است.

 همگام با حوزه‌های علمیه، زمان آن است که دانشگاه‌های ممتاز کشور نیز در ساخت این شبکه با جذابیت‌های آموزشی ویژه خود دانشجویان بیشتر و مستعدتری از سراسر جهان اسلام را باهدف تربیت متخصصان تراز تمدن نوین اسلامی جذب کند.

 این مهم می‌تواند از الگوهای کاربردی پیوند «حوزه» و «دانشگاه» نه‌تنها در ایران بلکه در جهان اسلام باشد؛ در آستانه ماه محرم باور کنیم عشق به اهل‌بیت (ع) اجماعی ماندگار خواهد ساخت.