هشت‌دی: ابراهیم قاسمی روشن، استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت: در تحت لوای حکومت اسلامی و در استانی که هشت هزار شهید برای اقامه احکام دین خداوند تقدیم کرده است؛ یک مبلغ احکام دین را عده‌ای از اوباش با قمه و چاقو چاک چاک می‌کنند و خونش را بر زمین می‌ریزند اما صدای مسئولی در این استان بلند نمی‌شود! آیا نباید در مسلمانی خودمان تردید کنیم؟

متن یادداشت این استاد دانشگاه به شرح ذیل است؛

وقتی حضرت امیر علیه‌السلام می‌شنود که در جامعه اسلامی خلخالی را به زور از پای یک زن یهودی درآورده‌اند نهیب می‌زند که اگر مسلمانی این حادثه را می‌دید و از شدت ناراحتی دق می‌کرد جای سرزنش نبود.

وقتی امروز در تحت لوای حکومت اسلامی و در استانی که هشت هزار شهید برای اقامه احکام دین خداوند تقدیم کرده است نه یک زن یهودی و نه یک مسلمان عادی بلکه یک مبلغ احکام دین آن هم نه برای گرفتن مال و یا یک وسیله ارزشمند بلکه جسمش را عده‌ای از افراد اوباش با قمه و چاقو چاک چاک می‌کنند و خونش را بر زمین می‌ریزند و حتی صدای مسئولی در این استان بلند نمی‌شود نباید در مسلمانی خودمان تردید کنیم؟

امروز دوستان ما از استان‌های دیگر پیام می‌دهند که اگر مسئولین استان اقدام نمی‌کنند مگر مومنین و مومنات و مگر طلاب و روحانیون شهر را خالی کرده‌اند و این افراد یاغی و اوباش را آزاد گذاشته‌اند.

انسان به یاد آن تمثیلی می‌افتد که فردی در هوای زمستانی و سرد و زمین یخ‌بسته وارد آبادی می‌شود و سگ‌ها به وی حمله می‌کنند و خواست برای دور کردن سگ‌ها سنگی را از روی زمین یخ‌بسته بردارد که ممکن نبود، گفت اینها چه مردمی هستند که سنگ‌ها را بسته و سگ‌ها را رها کرده‌اند. این ننگ را به کجا ببریم و از دست چه کسی پیش خداوند شکوه کنیم تا حداقل قلب‌های ما التیام پیدا کند؟