به گزارش ۸دی،محمد پرحلم معاون حوزه هنری گیلان در تشریح این خبر اظهار کرد: این دو بیتی‌ها شاعر مشخصی ندارند بلکه نسل به نسل و سینه به سینه منتقل شده که در دنیای مدرن کنونی بیم آن می رود اگر پژوهشی در این خصوص انجام نشود، چون بسیاری دیگر از جلوه های بی‌نظیر فرهنگ نیاکان ما که فراموش شده رو به نابودی برود.

وی در گفتگو با ایرنا افزود: پژوهش در خصوص ثبت دوبیتی‌های یادشده را “هادی غلامدوست ” پژوهشگر فرهنگ گیلان، مولف بیش از ۱۰ کتاب در این حوزه  انجام داده و در قالب کتاب ” ترانه های عامیانه مردم گیلان ” به چاپ رسانده است.

معاون حوزه هنری گیلان گفت: غلامدوست در این کتاب تلاش کرده معنای بسیاری از واژه های کهن از جمله مشاغلی که دیگر وجود ندارند را واکاوی و برای مخاطب غیرگیلانی نیز تشریح و قابل درک نماید.

پرحلم تاکید کرد: یکی از اولویت‌های حوزه هنری پرداختن به میراث ناملموس و ثبت تاریخ شفاهی در زمینه‌های متعدد ادبیات پایداری، فرهنگی و تاریخی است تا در گذر زمان و بحبوحه دنیای ارتباطات دچار فراموشی نشوند.

امروزه میراث فرهنگی صرفاً به آثار و بناهای تاریخی و همین‌طور مجموعه‌ای از اشیاء محدود نمی‌شود، بلکه شامل دارایی‌ها و ذخایر فرهنگی مردم جهان هم در این حیطه قرار می گیرد. سنت‌های شفاهی، ‌ هنرهای اجرایی و نمایشی، فعالیت‌های جمعی، آئین‌ها و جشن‌ها، علوم و دانش‌ طبیعی و فعالیت‌های مرتبط با طبیعت، کیهان و صنعت‌گری سنتی به همراه کلیه مهارت‌های مربوط به تولید صنایع‌دستی سنتی، همگی بخشی از ذخایر فرهنگی محسوب می‌شوند که میراث فرهنگیِ جهانی در پی‌ پاسداری از آن است. این مفهوم تازه، میراث فرهنگی ناملموس نامیده می‌شود که نسل ‌به‌ نسل و سینه ‌به ‌سینه از اجداد بشر به انسان امروزی رسیده و بایسته است به نسل‌های بعدی نیز منتقل ‌شود.