به گزارش ۸دی، ولی داداشی، با تأکید بر اینکه همزمان با شروع پدیده شوم ویروس کرونا در سراسر کشور، قشرهای آسیب‌پذیر و کارگری جامعه به علت تعطیل شدن کسب و کارها آسیب‌های بسیار زیادی می‌بینند اظهار داشت: دولت مسئولیت بسیار خطیر و سختی در این زمینه دارد که باید به آن عمل کند.

نایب رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس ریاست وزیر بهداشت در ستاد ملی مقابله با کرونا با توجه به حجم عظیمی از مشکلاتی که هم‌اینک در جامعه به وجود آمده است را مورد نقد قرار داد و عنوان کرد: آیا با ریاست وزیر بهداشت در این ستاد می‌توان باور داشت که وی بتواند به رئیس بانک مرکزی و یا وزیر کشور دستور بدهد و آنان نیز تمکین کنند.

داداشی با بیان اینکه به عقیده وی اختیاراتی که در ستاد ملی کرونا مطرح است در حوزه اختیارات رئیس جمهور و یا معاون اول وی قرار داد تصریح کرد: رئیس جمهور خودشان باید ریاست این ستاد را بر عهده می‌گرفت زیرا هم‌اینک شرایط در بسیاری از نقاط کشور به حالت بحران تبدیل شده و نیاز است تصمیمات مقتضی سریعاً اتخاذ شوند.

وی با تأکید بر اینکه امور مربوط به بحران شیوع ویروس کرونا در کشور به خوبی و آن‌چنان که مورد انتظار است توسط رئیس‌جمهور مورد پیگیری قرار نمی‌گیرد ابراز داشت: یکی از راه‌های پیشگیری از شیوع بیشتر این بیماری در خانه ماندن مردم و پرهیز از ترددهای غیرضرور است که البته این موضوع چالش‌هایی را نیز به همراه دارد.

داداشی مشکلات معیشتی فشر عظیمی از مردم جامعه، تعطیل شدن کسب و کارها و لزوم حمایت مالی دولت از آسیب‌دیدگان شیوع ویروس کرونا در کشور را لازم و ضروری تلقی کرد و بیان داشت: باید برای کارگری که اگر دو روز سر کار نرود به نان شب محتاج و حجم عظیمی از مشکلات اقتصادی مواجه می‌شود مزایایی در نظر گرفته شود.

نایب رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس عدم توانایی مالی محرومان کارگران جهت تأمین و پرداخت هزینه‌های زندگی‌شان را موضوع مهمی که دولت و مسئولان مربوطه باید برای رفع آن چاره‌اندیشی کنند تلقی کرد و گفت: بدون شک پرداخت این مزایا از عهده وزیر بهداشت بر نمی‌آید بنابراین انتظار داریم خود رئیس‌جمهور وارد میدان شود.

نماینده مردم آستارا در مجلس با بیان اینکه نمایندگان همواره حرف دل مردم را در پشت تریبون خانه ملت بیان کرده و رفع آن را از متولیان امر مطالبه می‌کنند عنوان کرد:‌ در ماه‌های اخیر فشارهای اقتصادی بسیار سنگینی به مردم وارد شده است و بیان این مشکلات از زبان نمایندگان و منتخبان‌‌شان در مجلس، التیامی بر زخم‌های آنان است.