پایگاه خبری تحلیلی 8دی نیوز
https://www.8deynews.com
مجتبی دولت دوست
روایتی از دل دریایی ناجیان غریق/ کار با اعمال شاقه؛ از کسری حقوق تا عدم وجود تجهیزات! + تصاویر
نه تجهیزات درست درمانی دارند نه حقوق ناچیزشان به موقع پرداخت می شود اما می گوید: «من حتی اگر ناجی غریق نباشم، نمیتوانم نسبت به غرق شدن یک هم نوع بی تفاوت باشم و برای نجاتش دل به دریا میزنم» بچهی ساحل که باشی یعنی همین… و این حس انسانیت در وجود تکتک ناجیان غریق موج می زند.
به گزارش ۸دی، با توجه به فصل تابستان و پیک مسافرت و حضور گسترده مسافران در نواحی ساحلی گیلان، و جود ناجیان غریق امری ضروری است؛ اما با وجود تنها طرح سالمسازی در منطقه تازه آباد شهرستان رضوانشهر، برخی از مسافران به جهت دور شدن از تجمعات و بودن در کنار خانواده از حضور در طرحهای سالمسازی برای شنا خودداری کرده و به مناطق خارج از طرح با ممنوعیت شنا روی میآورند که خود موجب بروز حادثه میشود.
قطعاً وجود چند طرح سالمسازی با امکانات رفاهی در مناطق مختلف برای استفاده مسافران ضروری است و این موضوع باعث ایجاد اشتغال برای جوانان نیز خواهد شد.
از این رو حضور ناجیان غریق در طرحهای سالمسازی و نقاط خطر آفرین باعث آرامش روانی بیشتر و پیشگیری از حوادث احتمالی می شود.
اما ناجیان غریق رضوانشهر با مشکلاتی روبرو هستند. نداشتن تجهیزات غریق نجات، نبود جایگاه مشخص برای استقرار، استراحت و دیده بانی، عدم وجود وسیله نقلیه مناسب جهت سرکشی به مناطق مختلف، نبود دستگاه تنفس مصنوعی با توجه به شرایط کرونا و در نهایت مشکلات پرداخت حقوق از جمله مسائلی است که ناجیان غریق با آن دست و پنجه نرم می کنند. ناجیان غریق فعالیتشان در سه ماه تابستان شروع میشود و ساعت کاریشان از ۸ صبح الی ۸ غروب است.
تنها وسیله نقلیه شان جهت سرکشی، موتور سیکلت شخصی و قایق موتوری است که هزینه سوخت و استهلاک آن نیز از جیب خودشان پرداخت می شود؛ هرچند قولهای مساعدی از سوی مسئولین مربوطه به آنها داده شده است.
با توجه به حقوق اعلامی یکمیلیون و ۷۰۰ هزار تومان بابت هرماه در سال ۹۸، بعد از گذشت ۸ ماه کل مبلغی که دریافت کرده اند به طور تقریبی ۲میلیون و ۲۰۰هزار تومان است.
اداره تربیتبدنی شهرستان رضوانشهر بخش نظارت و سرکشی بر ناجیان غریق را بر عهده دارد، اما بااینوجود تهیه لباس آنان را برعهده گرفته است.
گاهی عدم توجه بعضی از مسافران به تذکرات آنها و درگیرهای لفظی باعث آزردگی ناجیان غریق میشود، اما با این وجود صبورانه به مسئولیتشان که پیشگیری از وقوع حادثه برای مسافران است پایبندند. آنگونه که یکی از آنان با وجود اینکه نه تجهیزات درست درمانی دارند نه حقوق ناچیزشان به موقع پرداخت می شود می گوید: «من حتی اگر ناجی غریق نباشم، نمیتوانم نسبت به غرق شدن یک هم نوع بی تفاوت باشم و برای نجاتش دل به دریا میزنم» بچهی ساحل که باشی یعنی همین… و این حس انسانیت در وجود تکتک ناجیان غریق موج می زند.
نظرات