به گزارش ۸دی نیوز به نقل از فرهنگ نیوز، سخنان سرپرست جدید وزارت علوم در مشهد موجی از انتقاد را به سوی ایشان روانه کرد. نجفی که از کسب رای اعتماد مجلس در پست وزارت آموزش و پرورش جای مانده بود. با حضور در مسئولیت سازمان میراث فرهنگی نتوانست عملکرد مناسبی را از خود نشان دهد. وی در دیدار با معاونین دانشجویی وزارت علوم در مشهد بیاناتی (۱)را ایراد نمود که جای بسی تأمل نگرانی است. در این نوشتار به بررسی دلایل این سخنان و نیز عواقب بازگشت جریان‌های سیاست زده با دانشگاه می‌پردازیم.

سیاسی بودن دانشگاه یعنی وجود حیات اجتماعی در لایه های حساس جامعه که می‌تواند پویایی و نشاط را به ارمغان آورد. دانشجویان به عنوان وجدان بیدار جامعه نه تنها می‌توانند به عنوان یک قشر تأثیر گذار فعالیت نمایند بلکه با شناخت دقیق و کسب مهارت‌های زندگی قابلیت تبیین اندیشه های حق  و نیز مقابله با باطل را دارد.

در واقع رشد سیاسی جامعه را می‌توان به رشد سیاسی و افزایش بصیرت قشر تحصیل کرده به ویژه دانشجویان داست. اما آنچه که مهم است تبدیل نشدن سیاست زدگی  و حزب گرایی به جای رشد سیاسی و اندیشه های دینی است. آفتی که در دوره های مختلف با جناح گرایی وزرای علوم به دامن دانشگاه‌ها افتاد و در نتیجه به سمتی سوق پیدا کرد که جامعه را ملتهب و بحران زده گردید. بحران‌های سیاسی ابتدای انقلاب و دهه‌ی ۶۰، بحران سیاسی – امنیتی دوران اصلاحات که منجر به فعالیت احزاب منحله در دانشگاه‌ها و در نهایت فتنه‌ی ۷۸، بخشی از این سیاست زدگی و شکاف ایجاد شده توسط جریانات معاند انقلاب در دانشگاه‌ها بود. بر همین اساس وجود چند تذکر نسبت به فعالیت وزارت علوم حائز اهمیت است :

الف‌) اساتید دلسوز یا عناصری وابسته

یکی از مهم‌ترین آسیب‌های جامعه‌ی دانشگاهی به ویژه در قبل از انقلاب اسلامی وجود اساتیدی وابسته، غرب و یا شرق زده و متنفر از دستاوردهای علمی کشور بود. اساتیدی که به تعبیر رهبری انقلاب اسلامی هر آنچه که در داخل باشد را مورد طرد و هر آنچه که دستاورد بیگانگان و غرب باشد را تحسین می‌نمایند.(۲)

این افراد پس از انقلاب نیز توانستند با فضای آزادی که در دانشگاه ایجاد شد در قالب‌های مختلف نفوذ خود را مستحکم نمایند و جوانان را نسبت به انقلاب و دستاوردهای آن مأیوس کنند. این افراد به جای آنکه به دنبال تلاش خالصانه و جدی برای کاهش شکاف علمی کشور باشند، ترمزی مهلک در راه تولید علمی و ارتقای دانش کشور گردیدند. در واقع آنان نه تنها به وظیفه‌ی علمی خود که دانش افزایی است عمل کردند بلکه تلاش و کوشش دلسوزان عرصه‌ی جهاد علمی را نیز به استهزا کشاندند و سدی برای رشد علمی کشور شدند.

اینان افرادی بودند که غالبان در فتنه های مختلف راه خود را از نظام اسلامی جدا کردند و با پشت کردن به آرمان‌های انقلاب و بدنه‌ی انقلابی و مردمی نظام، هم سو با بیگانگان علیه فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی و علمی کشور تبلیغات و مانع تراشی نمودند. بر همین اساس یکی از نگرانی‌های نمایندگان ملت در روز استیضاح دکتر فرجی، توجه به عدم بازگشت چنین اساتیدی به دانشگاه و مقابله با این تفکرات در سطوح مختلف علمی کشور بود.

ب‌) جناح گرایی

طرفداری بی مورد و حتی خلاف واقع یکی از آسیب‌های سعادت بشر و سمی مهلک در رسیدن به بندگی خدا است. نظام اسلامی ایران بر اساس دریافت‌های دینی و احکام الهی توجه به سعادت بشر را به عنوان یک اصل در قانون اساسی (۳) قرار داده و خود را ملتزم به پیاده سازی آن می‌نماید.

اما گذشت زمان و فعالیت جریان‌های مختلف سیاسی و رشد قارچ گونه‌ی آن‌ها در دهه‌ی ۷۰ ، موجی را در دانشگاه‌ها به وجود آورد که تشکیل گروه های علمی و تحقیقاتی، انجمن‌های تخصصی جای خود را به راه اندازی دفاتر سیاسی، نشست کنگره های مختلف احزاب و… داد و فضای دانشگاه به جای حفظ ثبات علمی به سمت جناح گرایی و حزب سازی پیش برد.

بر همین اساس در دیدار اخیر هیئت دولت با رهبری معظم انقلاب به مناسبت هفته‌ی دولت، شامل تذکرات مهمی از سوی ایشان بود. رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی جناح گرا نبودن وزرا و میل نداشت به احزاب را یکی از نکات مهم و برجسته‌ی سخنان ایشان خود قرار داد.

ایشان در ادامه‌ی سخنان خویش به موضوع عدم ورود فتنه گران و نیز جناح بندی ننمودن جامعه متذکر گردیدند و بیان فرمودند : « جناح‌بندی‌های سیاسی اشکالی ندارد اما نباید جامعه را به دو قطب تبدیل کرد زیرا این کار موجب دل‌زدگی و خستگی مردم و شکننده شدن محیط جامعه می‌شود. »(۴) لذا توجه مسئولان کشور به این امر بسیار حائز اهمیت است تا کشور دچار آسیب‌های گذشته نگردد.

اما آنچه که باید به عنوان نتیجه گیری بیان داشت، توجه به سیاسی نشدن دانشگاه و مقابله با رشد علمی باید یک اصل در وزارت علوم قرار گیرد و رئیس محترم جمهور نیز باید به عنوان یک رئیس قوه‌ی دلسوز نسبت به این امر اهتمام داشته باشد.

ایشان بایستی ضمن اولویت قرار دادن وزارت علوم به عنوان یک وزارت حساس و مهم، فردی را به این وزارتخانه بگمارد که دانشجویان را همچون فرزندان خود دوست بدارد و آن را به سویی پیش برد که ضمن اجرای منویات رهبری عظیم الشان انقلاب، راهبردهای علمی و پژوهشی شورای عالی انقلاب فرهنگی را نیز عملیاتی نماید. تا ضمن سوق دهی کشور به سوی قله‌ی علمی، نقشه‌ی جامع علمی کشور با جد پیگیر نماید. در واقع انتخاب افراد سیاسی و حزبی برای وزارت علوم سهمی مهلک در نهاد علمی کشور است و کشور را از راه میل به سوی ارتقای علمی خارج خواهند نمود.