شاپرک شجری زاده، همان که قهرمان دختر خیابان انقلاب شناخته می شد و با پرچم کردن روسری اش فرار کرد، روز گذشته در پارلمان کانادا خواستار تحریم ایران و ایرانی ها شد.
خانم هایی که پشت درب ورزشگاه ماندند با هر سلیقه و گرایشی یک سوال ساده دارند؛ “اگر آزادست، این خاصه تراشی ها چیست؟ چرا نمایشی؟ چرا گزینشی؟”. چرا از احساسات مردم برای دور زدن فیفا استفاده می کنید؟
معطل نکردم؛ از بشاگرد گفتم. اینکه فلان روستا خوابگاه نیاز دارد و … که پرید میان صحبتم: “راستش من تمایل دارم در روستای اهل سنت یک درمانگاه یا مدرسه بسازم” در دلم گفتم ای داد بیداد.
آن سوتر در جریان اغتشاشات کرج ۲۰ لیدر شناسایی و دستگیر شدند که اکثرا از زنان بودند. روزهای قبل نیز فیلم ی در شبکه های اجتماعی از سخنرانی یک دختر بر بلندا و در تحریک مردم به اعتراض دست به دست شد.
فکر می کنید مهمترین تفاوت میان ما و رهبرانقلاب چیست؟ بصیرت؟ پیش بینی؟ اطلاعات روز؟ دشمن شناسی؟ همه این ها هست و دهها عنوان دیگر که می شود به آنها اضافه کرد. اما موضوع دیگری وجود دارد که جمع این عناوین است.
فهم ما از نوع مواجهه با موضوعات فرهنگی است. با مسائل فرهنگی نمی شود به روش و قاعده موضوعات سیاسی و امنیتی رفتار کرد. اساسن موضوعات فرهنگی جنسش اعتراف نیست. اعتراف به چه؟ موضوعاتی که امنیتی نیست، جنسش دست های پشت پرده و یا پروژه های پیچیده امنیتی نیست؛
عمدتا جهل است و نادانی. جهل را اعتراف نمی کنند، بلکه آگاهی می دهند.
