هشت‌دی: روزهای آخر دفاع مقدس دشمن مورد حمایت همه کشورهای ابرقدرت دنیا بود. گردان ۱۴ صاحب‌الزمان(عج) پشتیبانی و مهندس جنگ جهادسازندگی گیلان در جزیره مجنون مستقر بود؛ گروهان راه‌سازی درحال احداث راه و گروهان خاکی در داخل هور مشغول احداث سکو برای اسقرار بالگردها، توپ، تانک و… روزهای غربت دفاع مقدس بود و اختلاف بین مدیران کشور کم و بیش به گوش رزمندگان می‌رسید!

شهر فاو عراق که با زحمت به‌دست رزمندگان افتاده بود، سقوط کرد! شلمچه که در عملیات کربلای ۵ در یک نبرد تن‌به‌تن از دشمن بعثی پس‌گرفته شده بود دوباره به دست نیروهای عراقی افتاد!

هورالعظیم(جزیره مجنون) را رزمندگان اسلام در عملیات خیبر(سال ۱۳۶۲) در یک عملیات پیچیده و سخت با قایق از لای نیزارها و بالگرد به‌تصرف درآوردند. واحد مهندسی، ۱۴کیلومتر پل معروف خیبر را ۲۰ روز زیر شدیدترین آتش دشمن و استفاده بی‌سابقه دشمن از سلاح‌های شیمیایی نصب کردند. اکنون دشمن فاو و شلمچه را بازپس گرفته بود و در بین رزمندگان شایعه شده بود که نوبت جزیره مجنون است.

قبلاً برای شیمیایی آموزش داده می‌شد اما حال میان نیروها شایعه بمباران هسته‌ای قوت گرفته بود و از طرفی هر روز سلاح جدیدی به‌دست صدام بعثی می‌رسید؛ آمریکا نیز در خلیج‌فارس جولان می‌داد.

تاریخ ۲۷ خرداد برای گردان تعدادی نیرو از پشتیبانی مهندسی جنگ جهادسازندگی گیلان فرستاده بودند. مأموریت‌های چند تن از فرماندهان گردان به اتمام رسیده بود!

چند بار شهید حاج بهرام گل‌آور فرمانده گردان با مسئولان پشتیبانی مهندسی جنگ جهادسازندگی تماس داشت که چرا شما جایگزین تعدادی از آقایانی که به‌عنوان فرمانده گروهان، رئیس ستاد، فرمانده عملیات و… مأموریتشان تمام شده را روانه نمی‌کنید.

با توجه به اینکه تعدادی از دوستان آماده بودند به گردان بیایند ولی جهاد گیلان موافقت نمی‌کرد! حاج بهرام روز جمعه برای امتحان کنکور به اهواز رفت و بعد از امتحان سریع به نیروهای خود در جزیره پیوست.

روز جمعه آقایان حاج حسن حسین‌جانی و حاج مجید نیشابوری از مسئولان پشتیبانی جنگ به اتفاق دو نفر برای جایگزینی رئیس ستاد و فرمانده عملیات گردان به اهواز آمدند و همان شب در ماشین‌آلات هویزه استقرار پیدا کردند.

ساعت ۴ صبح رژیم بعث عراق منطقه عملیاتی جزیره مجنون را بمباران شیمیایی کرد و تعداد زیادی از نیروهای مستقر در جزیره شیمیایی شدند.

حاج احمد شیراوند مسئولیت بخشی از احداث پادگان لشکر ۱۶ قدس گیلان در شوشتر را داشت! برای گرفتن ماشین‌آلات و… شب با حاج بهرام گل‌آور در یک سنگر در جزیره بودند. وقتی بمباران شروع می‌شود گل‌آور به حاج احمد می‌گوید من دارم می‌روم خط، شما به بچه‌ها بگویید مجروحان را به عقب ببرند.

نکته مهم اینجا بود که رمز بیسیم برای عقب‌نشینی را فقط فرمانده گردان می‌دانست! در هر گروهان یک نفر مسئول شیمیایی بود.

محمدتقی فیض سیدآبادی و ارمغان یکتایی‌راد هر دونفر در همان ساعت اول به شهادت رسیدند. پیکر ۶ نفر از شهدا و ۱۸۰ نفر مصدوم شیمیایی گردان ۱۴ صاحب‌الزمان(عج) پشتیبانی و مهندسی جهادسازندگی گیلان توسط بچه‌های مستقر در جزیره و نیروهایی که از هویزه به کمک آنها رفته بودند به بیمارستان‌های صحرایی و سپس به بیمارستان‌های سوسنگرد و اهواز منتقل شد و تعداد سه نفر از نیروهای جهاد از جاده سیدالشهدا با تانکر درحال عقب‌نشینی بودند که به اسارت دشمن بعثی درآمدند.

ده نفر از نیروها در جزیره مفقودالاثر می‌شوند و در رأس آنها فرمانده دلاور و شجاع گردان حاج بهرام گل‌آور که بعد از سال‌ها به مهین عزیز برگردانده شد، در جنگ مظلومانه و بی‌سنگر، برای رزمندگان سنگر احداث کرد اما خودش بی‌سنگر به شهادت رسید.

در ادامه جنگ دشمن تادندان مسلح تا اهواز و منافقین تا کرمانشاه پیش آمدند؛ اما امام خمینی(ره) با یک پیام همه مردم ایران را آماده نمودند و آنقدر نیرو به مناطق جنگی آمد که جا برای اسقرار نبود. در طول جنگ، تاریخ دفاع مقدس این همه نیرو به خود ندیده بود!

دشمن به عقب برگشت و در ادامه با مذاکره صدام به‌عنوان آغازگر جنگ و…

چند سال بعد از دفاع مقدس و در یک اقدام ناپسند جهادسازندگی را با کشاورزی ادغام و برای همیشه پرونده جهاد بسته شد! امروز؛ نسل جدید نمی‌داند جهاد چه کاری انجام داد و سنگرساز بی‌سنگر یعنی چه؟

رزمندگان، جانبازان و شهدای جهاد سازندگی مظلوم و بدون سنگر به فراموشی سپرده شدند.

یاد و خاطره همه شهدا به ویژه شهدای ۱۳۶۷/۴/۴ جهاد سازندگی گیلان گرامی باد.