هشت‌دی: امام همان‌طور که «دموکراسی» را برای ایران کهن پادشاهی به ارمغان آورد، مردم‌سالاری را در تعیین نظام سیاسی و تدوین قانون اساسی، به غرب مدعی دموکراسی در دهه ۸٠ میلادی آموخت.

امام فراتر از تجربه تلخ سیاسی منورالفکران و ملی‌گرایان در نهضت‌های مشروطه و ملی‌شدن صنعت نفت، هوشمندانه در برابر دو مانع تاریخی پیشرفت ایران یعنی «استبداد» پادشاهی و «استعمار» بیگانه که علت‌العلل عقب‌ماندگی‌های دیرین ایران بود، همزمان تا پای جان ایستاد.

چراکه راز شکست نهضت‌های گذشته حاکی از آن بود که؛ نفی یکی بدون دیگری نمی‌توانست ریشه‌های این دو مولود نامبارک از شجره خبیثه طاغوت را بخشکاند!

امام، حکیمانه علم مردم‌سالاری را در برابر استبداد و پیروزمندانه پرچم استقلال را در برابر استعمار، برافراشته نمود که به عنوان دستاوردی بی‌بدیل در تمام تاریخ ایران ماندگار شد.

هرچند که متأسفانه تبیین شخصیت حقیقی و جامع امام و دستاوردهای عظیم انقلاب بزرگ اسلامی ایران، در سال‌های پس از امام، از سوی همه نهادهای فرهنگی، آموزشی، سیاسی و حتی انقلابی، مغفول مانده است.