به گزارش ۸دی نیوز به نقل از رجا نیوز، سیاست علی جنتی و بدنه وزارت ارشاد دولت اعتدال با آنکه در موضعگیری‌ها و گفت‌و‌گوها حمایت از جریان معتقد به انقلاب است، اما ظاهرا اولویت اصلی جنتی و معاونانش همچنان دادن پالس‌های مثبت به شبه‌روشنفکرانی است که بدنه اصلی حامیان دولت را تشکیل می‌دهند و طبعا از وزارت ارشاد نیز توقع حمایت هرچه بیشتر از جریان شبه‌روشنفکری و پروبال دادن به نیروهای ضدانقلاب را دارند.

درست به همین دلیل هم بود که وقتی نوزدهم مردادماه علی جنتی در حاشیه اولین اجلاس سراسری مدیران فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها در پاسخ به سوالی مبنی بر حمایت از نیروهای مومن و انقلابی و حمایت سازمان سینمایی از برخی افراد خاص گفت: «ما از هنرمندان انقلاب حمایت می‌کنیم اما اینکه گفته می‌شود ما از هنرمندانی که با منافع انقلاب منافات دارند نیز حمایت می‌کنیم؛ درست نیست.» آنهایی که با سیاست‌های وزارت ارشاد آشنایی داشتند حرف جنتی را چندان جدی نگرفتند و آن را موضعی مقطعی برای کاهش انتقادات دانستند.

نکته‌ی جالب همراهی وزیر ارشاد توسط محمدرضا شجریان و رفتن وی روی سن هم این است که حضور شجریان در این مراسم وجهی نداشته و این را باید تنها اشاره‌ی وزیر ارشاد به همراهی و همسویی با جریان ضدانقلاب تفسیر کرد. 

 

در این مراسم استاد جمشید مشایخی به نمایندگی از سینماگران، سینا صارمی فرزند شهید محمود صارمی (خبرنگار ایرنا که در افغانستان به شهادت رسید) به نمایندگی از مطبوعات و رسانه، هوشنگ ظریف نوازنده پیشکسوت به نمایندگی از حوزه موسیقی، صادق کرمیار از نویسندگان داستانی به نمایندگی از نویسندگان و پرویز کلانتری پیشکسوت حوزه هنرهای تجسمی به نمایندگی از هنرمندان این عرصه کارت هنر خود را از دست حاضرین دریافت کردند و سوال بزرگ در این بین همراهی وزیر ارشاد توسط شجریان از بدو ورود تا روی سن و … است. در حالی که حضور شجریان بر روی سن هیچ وجهی نداشت.

 

با این اوصاف ظاهرا باید چنین نشانه‌هایی را رویکردهای اصلی وزارت ارشاد در مدیریت فرهنگ کشور و حمایت از جریان‌های متلف بدانیم. «اعلام» حمایت از نیروهای فرهنگی مومن و معتقد به انقلاب و «اعمال» حمایت از نیروهای ضدانقلاب و حامی فتنه.

 

محمدرضا شجریان یکی از فعال‌ترین هنرمندان در جریان فتنه۸۸ بود و پیش و پس از انتخابات ۸۸ تا به امروز همواره به همراهی با جریانات ضدانقلاب خارج‌نشین و حضور در شبکه‌های ماهواره‌ای پرداخته است.

 

آوازخوانی که در اردیبهشت ۸۹ در مصاحبه با شبکه سلطنتی انگلیس، بی‌بی‌سی در گفتگو با صادق صبابه صراحت می‌گوید: «حقیقتش من از اولش هم انقلابی نبودم ولی دور و بر من همه اش افرادی بودند که گرایش سیاسی و چپی داشتند و مجبور بودم توی آن بچه ها باشم، چون اطراف من همه سیاسی حرف می زدند.» و در اعتراض به پخش تصویر امام خمینی بر روی تصنیف «ایران ای سرای امید» ادامه می‌دهد: «آن آهنگ یک حالت رستاخیزی را در جامعه نشان میدهد اما دیدم که اینها روی این آهنگ تصویر آقای خمینی را نشان میدهند که دارد از پله های هواپیما پایین می آید، خوب، من این آهنگ را برای ایشان نخواندم که! و دیدم که صدا و سیمای جمهوری اسلامی دارد از آهنگهای من سوءاستفاده این‏جوری می کنند.»

 

کسی که ظاهرا از دستگیری در ایران به دلیل فعالیت‌های ضدانقلابی‌ش هم باکی ندارد و در پاسخ به صادق صبا رییس بخش فارسی بی بی سی که از او پرسید اصولا نگران نیستید که حکومت ایران بخواهد با شما برخورد کند یا شما را بازداشت کند، جواب داد: «نه، چه برخوردی بکنند؟ اصلا از زندانجنتی و بازداشت هراسی نیست!» و در سال ۸۹ در موضعی رسمی علیه انقلاب گفت: «در طول ۳۱ سال گذشته حتی یک هفته یا یک روز هم احساس شادی نکردم!»

 

اما حالا وی مورد حمایت وزیری قرار می‌گیرد که کمتر از ده روز قبل گفته بود: «ما از هنرمندان انقلاب حمایت می‌کنیم اما اینکه گفته می‌شود ما از هنرمندانی که با منافع انقلاب منافات دارند نیز حمایت می‌کنیم؛ درست نیست.» و از آن روز به این طرف هر روز نشانه‌ و دلیلی بر دوگانگی رفتار و گفتارش مشاهده می‌شود. وزیری که در حرف ظاهرا طرف انقلاب است و در عمل ظرف دیگر.