به گزارش ۸دی، سید حسین رضویان از فعالان رسانه و مذهبی استان گیلان در واکنش به سخنان یکی از اعضای شورای شهر رشت درباره هزینه‌کرد شهرداری برای مراسم باشکوه اربعین نوشت:

وقتی سوراخ دعا گم می‌شود
نمی‌دانم چه سری‌ست که این روزها هر که از راه می‌رسد حل مَسائل و رفع مَشاکِل از بَلَد را در کسر مخارج حسینی از سبد دخل و خرج‌ها یافته و بر این داد می‌کند که ایها الناس می‌دانید چقدر خرج عزای امام حسین می‌شود؟ می‌دانید اگر این پول‌ها را ذخیره کنید با جمع قلک‌هایتان چقدر راه ساخته می‌شود؟ چقدر چاه پر آب می‌شود؟چقدر خانه‌ها آباد می‌شود؟ چقدر بندگان در رنج به مُتِـنَـعـِّمان در گنج بدل می‌شوند؟ گویا تمام مملکت عُریان اینست که از برای سر ساییدن به آستان حضرت دوست پی عرض ادب سکه‌ای فرو نیافتد تا مُـمـتَـثـَل به آن، عصاره آب و خاک لباس عافیت بپوشد.
رفیقان اگر پی عمران و آبادی، لَنگ سکه‌ای هستیم که از قطره قطره اشک عاشقان اعتبار یافته تا بزم حسین را روشن نماید لازم است متذکر شوم این مملکت، مملکت گدایان نیست که کاسه به چه کنم چه کنم دست گرفته و غُر غُر نماییم، مرد باشیم، آزاده باشیم، بایستم و داد برآوریم: کجاست آن منتقم سکه‌های دزدیده شده از بیت المال؟ کجاست آن منتقم حقوق تضییع شده از حق الناس؟
ای مسلمان زادگان، چرا و چه گونه به اینجا رسیده‌ایم؟ معلوم نیست؟ این درس را کجا یاد گرفته‌ایم؟ مالوف نیست؟ ایکاش کربلا هم در ترکیه بود یا چه می‌دانم ارمنستان، آذربایجان، یا همین دبی و تایلند، آنگاه مشکل حل می‌شد؟ دیگر خرج سکه‌ها راه رستگاری را بر فقرا نمی‎بست؟ باغات میوه پر بار و مراتع سبز می‌شد؟در مسیر توسعه قدمهای‌مان استوار می‌شد؟
برگ برگ تقویم رومیزی را به نوازش انگشتان کناری زده تا غرق در زوار اربعین شوم و در تصور گنبد خورشید فام، لب به السلام بگشایم، هوا، هوای آبانی است اما داغی مردادی بر دل مانده است، اشکالی ندارد ما حافظه تاریخی‌مان پر است از منصب‌دارانی که به عیاری طَریق یا طُرُق، دست ارادت از زائران بریده‌اند،اما این حسین است آنکه همه چیزمان را مدیون محرم و صفرش هستیم، همه چیز را…