به گزارش هشت دی، سوم آبان ماه ۱۳۰۰ شمسی، رضاخان خطاب به اهالی گیلان اعلامیه‌ای صادر کرد. رضاخان وزیر جنگ خطاب به اهالی گیلان اعلامیه ای صادر صادر کرد که بخشی از متن این اعلامیه به این شرح است: «عموم اهالی گیلان باید بدانند که صدمات وارده بر آنها دیر زمانی است که توجه دولت را به طرف آنها معطوف داشته است … هموطنان من چند سال است که من تأثرات خود را نسبت به شما از دست نداده ام، اما در مقابل این منظره‌های دلخراش، یگانه خاطر من این است که، یک روزی شما و خاندان شما را از چنگال غارتگران رهائی بخشم. خداوند قهار و وجدان خود را گواه می‌گیرم که در مقابل بدبختی‌های شما سکوت و اغماض را پیشه خود قرار نداده و قدمی برنداشته ام مگر آن که، بیچارگی تمام شماها در نظرم مجسم و منقوش بوده است … اصغای همین ناله ها و استغاثه هاست که صمیمانه مرا به جانب شما شتاب داده و اکنون به شما بشارت می دهم که بعد از این، موانع شما مرتفع و توجهات دولت آسایش شما را در پرتو شمشیر من مقرر فرموده است. من یک نفر سربازی هستم که اساس زندگی خود را بر پایه خدمتگزاری وطن مستحکم داشته و استقلال ملک و حفظ این آب وخاک را از روی معنویت مرام خود قرار داده ام. به جز لوای شیر و خورشید، قائد و راهنمایی برای خود قائل نیستم و به مظفریت خود در تمام موارد اطمینان دارم، زیرا وظیفه ای را که انجام می دهم وظیفه بس مقدسی است. من هرگز نفع شخصی را بر منفعت عموم ترجیح نداده و هیچ وقت آسودگی عامه را فدای نظریات شخصی خود ننموده ام و به همین جهت به پیشرفت عملیات خود اعتماد کامل دارم؛ زیرا روح انسانیت پشتیبان من و حقیقت وطن راهنمای من است … در خاتمه باز خودداری از آن ندارم که با مراجعه به صدمات وارده بر شما و تأثیرات چند ساله خود به درگاه خداوندی تقدیم تشکر نمایم که ورود مرا وسیله نجات جان و مال و ناموس شما قرار داد و از صمیم قلب مسألت می‌نمایم که همیشه مرا به خدمتگزاری وطن و حفظ آسایش هموطنان عزیز خود در هرنقطه و ایالتی هستند موفق داشته و آرزوهای قلبی مرا در انجام این مسئولیت اجابت فرماید.»(۱)

سوم آبان ماه ۱۳۰۲ شمسی، یک ایرانی در مرز آستارا توسط روس‌ها کشته شد. یک ایرانی که برای پس گرفتن گاو دزدیده شده خود در مرز آستارا به خاک روسیه رفته بود، امروز «مقابل پست بهارستان ایران به ضرب گلوله مقتول و دست راستش را قطع مینمایند.» وی که چهار روز پیش توسط روسها دستگیر شده بود، امروز به دست آنها کشته شد. امیرلشکر شمال غرب این خبر را به تهران فرستاد.(۲)

سوم آبان ماه ۱۳۰۲ شمسی، کشتی تبلیغاتی روسیه در انزلی پهلو گرفت. امروز کشتی کوکوم با حجم زیادی از نشریات تبلیغاتی به زبانهای فارسی، عربی و هندی در بندر انزلی پهلو گرفت. این کشتی حامل سیزده تبعه روس است که برای شرکت فیلمسازی فتوکینو کار میکنند. از این میان متروفنوف در انزلی، موسی بیکاف و سلیم در کرمانشاه و بقیه در تهران مشغول فعالیتهای تبلیغی خواهند بود.(۳)

سوم آبان ماه ۱۳۰۳ شمسی، روسها برای تصرف ساختمان قفقاز مرکوری رشت اقدام کردند. محمدحسین آیرم، رئیس تیپ مستقل شمال، در نامهای محرمانه به وزارت جنگ نوشت که ساخت سربازخانه جدید تیپ شمال در رشت، روسها را به اقدامات جدید واداشته و کنسولگری شوروی میخواهد زمین و ساختمان متعلق به شرکت قفقاز مرکوری را بخرد. این جا قبلاً انبار تجهیزات روسها بود که با گلوله توپ منفجر شده بود. این عمارت فعلاً در اختیار نماینده سابق قفقاز مرکوری است و روسها به او فشار میآورند که آن را تحویل کنسولگری شوروی بدهد. وی افزود که ساختمانهای متعلق به قفقاز مرکوری در رشت و انزلی یا متعلق به دولت روسیه تزاری بود که طبق معاهده باید تحویل دولت ایران شود و یا این که متعلق به تجارتخانه قفقاز مرکوری یا اهالی است که در هر دو صورت به دولت شوروی تعلق نمیگیرد. محمدحسین آیرم خواستار پیگیری این قضیه شد(۴).

سوم آبان ماه ۱۳۲۳ شمسی، آیت الله کاشانی در زندان روسها در رشت که بازداشت شده بود به زندان روس ها در رشت انتقال داده شد.  آیت الله کاشانی مدتی بود که در زندان انگلیسیها در اراک به سر می برد. اما طی درخواست روسها از انگلیسی ها برای بازجویی از آیت الله کاشانی، ایشان در این روز توسط هواپیما به زندان روسها در رشت منتقل می شود. بنابر اسناد این سفر اجباری، اولین سفر آیت الله کاشانی به گیلان بوده است. روس ها بعد از چند روز بازجویی ایشان را در روز ۶ آبان به اراک بازگرداندند(۵).

سوم آبان ماه ۱۳۹۴ شمسی؛ سجاد طاهرنیا از رزمندگان مدافع حرم  رشت در سوریه به شهادت رسید. شهید طاهرنیا متولد رشت بود و از پاسداران گیلانی در حین عملیات مستشاری برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) در سوریه در مقابل تکفیری ها و تروریست های داعش در روز ۳ آبان ۱۳۹۴ به شهادت رسیده است. شهادتش یک روز پس از عاشورای حسینی واقع شد و پیکرش در روز ۷ آبان ۱۳۹۴ با حضور گسترده مردم رشت تشییع و در گلزار شهدای تازه آباد این شهر به خاک سپرده شد. این شهید بزرگوار در زمان شهادتش، یک دختر یک ساله و یک پسر بیست روزه داشت که هرگز موفق به دیدار پسرش نشد.

…

انتهای پیام/