به گزارش ۸دی، ۲۳ اسفند ماه ۱۳۰۱ شمسی، مردم لنگرود به صورت مکتوب دستگیری و تبعید علمای لنگرود اعتراض کردند. امروز تلگرامی از لاهیجان به ریاست وزراء و وزیر جنگ فرستاده شد و از دستگیری و تبعید علمای لنگرود به شدت انتقاد شد. این نامه که امضاءهای زیادی در پای خود دارد حاکم نظامی لنگرود، حسینقلی خان سرهنگ، را عامل صدماتی دانست که شبیه آن در سالهای شوم گذشته دیده نشده است. رسیدن این نامه در حالی است که وزیر جنگ در نامه ای به مستوفی الممالک خبر از مرتفع شدن موضوع داده است. (۱)

۲۳ اسفند ۱۳۰۲ شمسی، یک تلگرام به نقل از یک دانش آموز و در حمایت از رضاخان در رشت منتشر شد. در میان تلگرامها، پیامها و مراسلات گوناگونی که از شهر های مختلف به تهران میرسید، یک اعلامیه هم با امضاء «یک نفر محصل» در شهر رشت پخش شد که میگفت «جمهوریت چشمه نوشین زندگانی و ناجی مهرانگیز قوم است.» این اعلامیه خطاب به «هموطنان – پدران عزیز ما» نوشته شده بود، جمهوریت را «صیحه حق» توصیف نموده که «در فضای این مملکت باستانی مأمن سیروس [کوروش] و داریوش آشیانه» کرده است.(۲)

۲۳ اسفند ماه ۱۳۰۲ شمسی، غائله لشت نشا خاتمه پیدا کرد. امروز با وساطت فرمانفرما، میرزاکریم خان رشتی و خانم فخرالدوله نزد رضا خان آمدند و با پذیرش حکمیت او پس از ساعتها بررسی و ارائه مدارک «عاقبت حضرت اشرف حق را به خانم فخرالدوله دادند… جلسه خاتمه پیدا کرد و دعوایی که سالها اسباب زحمت دولتها و عدلیه بود خاتمه یافت.»(۳)