به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» در روایتی از علی صفرپناه (همسایه شهید املاکی) آمده است: سال‌های اول جنگ بود، آقا عبدالله از بستگانم بیمار شده و در منزل بستری بود.

شب به اتفاق خانواده به عیادتش رفتیم، کمی بعد از ما شهید املاکی به عیادت آقا عبدالله آمد و همه از دیدنش خوشحال شدیم.

پس از احوالپرسی ایشان به ساعتش نگاه کرد و گفت امشب ساعت ۹ سراسر ایران بانگ الله‌اکبر است و در آن موقع ندای تکبیر از مسجد محل بلند شد، شهید املاکی جستی زد و بیرون اتاق رفت و روی ایوان روبه قبله بلند شروع به تکبیر گفتن کرد.

ما اول خجالت کشیدیم و بعد با او همنوا شدیم، طولی نکشید همسایه‌ها حیاط و همه خانه را پر کردند و ندای تکبیر پیر و جوان، زن و مرد تمام محل را فرا گرفت.

آری صدای این مرد بزرگ باعث شد آن شب بیشتر مردم روستای کولاک‌محله یک صدا ذکر خدا بگویند و به عیادت آقا عبدالله بیایند و با این شهید بزرگوار دیداری تازه کنند.

ایشان غروب آن روز از جبهه آمده بود و فردایش به جبهه بازگشت، آمدنش برای ما برکت زیادی داشت.

آخرین عکس از سردار ‎شهید «حسین املاکی» قبل از شهادت

این عکس از اعزام شهید املاکی از روستای ننه مریوان به سمت منطقه عملیاتی والفجر ۱۰ در حدود ساعت ۵ تا ۶ عصر در هشتیمن روز از فروردین سال ۶۷ عکاسی شده است.

شهید حسین املاکی در ۹ فروردین سال ۶۷ در منطقه عمومی «سیدصادق» در ارتفاعات «بانی‌نبوک» بر اثر استشمام مواد شیمیایی به شهادت رسید و به سوی معشوق شتافت.

شهید حسین املاکی قائم‌مقام لشکر ۱۶ قدس گیلان بود که در عملیات والفجر ۱۰ واژه ایثار را به خوبی معنی کرد و با دادن ماسک شیمیایی خود به یک بسیجی، جان او را نجات داد، اما خودش بر اثر استشمام گازهای سمی در ارتفاعات «بانی‌بنوک» به شهادت رسید.

مقام معظم رهبری درباره این شهید سرافراز ایران اسلامی می‌فرمایند: «شهید املاکىِ، جانشین فرمانده لشکر گیلان بود؛ وقتی در میدان جنگ در معرض بمباران شیمیایی بود و بسیجىِ بغل دست‌اش ماسک نداشت؛ او ماسک خودش را برداشت و به صورت بسیجىِ همراهش بست! البته هر دو شهید شدند؛ اما این قهرمانی ماند؛ این‌ها که از بین نمی‌رود؛ این‌ها زنده‌اند؛ هم پیش خدا زنده‌اند، هم در دل ما و در فضای زندگی و ذهنیّت ما زنده‌اند».

گفتنی است پیکر مطهر شهید «حسین املاکی» هنوز بر «ارتفاع بانی نبوک» مأوی گزیده است.

انتهای خبر/