به گزارش هشت‌دی  اکبر توپا در ۲۴ شهریور ۱۳۳۸ در خانواده‌ای مؤمن و مذهبی در محله خمیران زاهدان رشت دیده به جهان گشود.

 او فرزند اول یک خانوادۀ شش‌نفری بود و از همان کودکی علاقه‌اش را به درس و یادگیری نشان داد به‌گونه‌ای که یک سال قبل از سنّ رفتن به دبستان وارد مدرسه ابتدائی شد و آن سال را با موفّقیّت به پایان رساند و مدرک دیپلم را نیز یک سال زودتر از همسالانش گرفت و پس از آن هم مدرک فوق‌دیپلم مکانیک را از هنرستان صنعتی رشت گرفت.

 وی بسیار باهوش و مؤدب بود و در سن ۱۸ سالگی پدر خود را که راننده یک شرکت بود از دست داد و پس از فوت پدر، اکبر به‌عنوان پسر بزرگ خانواده در تأمین مخارج خانه کمک می‌کرد.

 اکبر همیشه تشنۀ یادگیری بود و در طول دوران کوتاه زندگی سعی می‌کرد وقت را بیهوده هدر ندهد و وظایف دینی خود را به‌خوبی انجام داده و حتّی در ایّام سوگواری سرور شهیدان عالم به همراه دیگر جوان‌های محلّه مراسم عزاداری به راه می‌انداختند.

 او مدتی به کار برق‌کاری مشغول بود و به‌واسطه علاقه به مسجد خمیران زاهدان رشت، منبر و جاکفشی مسجد را با دستان خود ساخت.

اکبر به مادر علاقه زیادی داشت و با مهربانی مادر را صدا می‌کرد، او در درس بسیار باهوش و دانشجوی رشته مکانیک دانشکده چمران رشت بود.

 او در انقلاب اسلامی ایران هم مانند تمام جوان‌های غیرتمند کشور تلاش بسیار کرد و سعی، تلاش، پشتکار و دقّت نظر او آن‌قدر زیاد بود که باعث می‌شد به اهدافش برسد.

 وی در سیزدهم مهر سال ۱۳۵۹ که ۱۳ نفر از رزمندگان گیلان در سرپل ذهاب به شهادت رسیدند، پس از مراسم تشییع آن‌ها باآنکه از خدمت سربازی معاف بود به‌عنوان یکی از نیروهای داوطلب به جبهه رفت و اکبر به زبان گیلکی نیز علاقۀ فراوانی داشت و اکثر نامه‌هایی که در دوران خدمت سربازی برای خانواده و دوستان می‌فرستاد به زبان گیلکی بود.

 اولین شهید دانشجوی گیلان با رفتن به ارتش، دوره آموزشی خود را در شیراز به اتمام رساند و پس از آن دوره تخصصی تانک را گذراند و به‌عنوان راننده تانک وارد مناطق جنگی جنوب شد و در این مدت چهار بار به مرخصی آمد.

 شهید اکبر توپا سرانجام در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۵۹ در منطقه عملیاتی سوسنگرد به‌خاطر حجم گسترده حملات آتش دشمن در تانک به شهادت رسید و پیکر مطهرش همان جا ماندگار می‌شود.
انتهای خبر/