به گزارش خبرنگار هشت دی، گیلان به عنوان از اولین استان‌های درگیر با ویروس کرونا(کووید ۱۹)است تا جایی که ۲۵ نفر از مدافعان سلامت استان از جمله کادر پزشکی، پرستاری، اداری و خدمات جان خود را در پاسداری از سلامت مردم از دست داده اند.

این در حالی است که به گفته “نصیرزاده” روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تعداد شهدای سلامت گیلان هنوز بصورت قطعی به دانشگاه اعلام نشده و کد شهادت این عزیزان را دریافت نکردیم اما شهدای سلامت پرستاری تا امروز ۵ نفر اعلام شدند که بمناسبت روز پرستار اسامی و محل خدمت این پرستاران اعلام خواهد شد.

از مردم عاجزانه تقاضای رعایت پروتکل های بهداشتی را داریم

“سارا ناصری” پرستار گیلانی همزمان با روز پرستار در گفتگو با خبرنگار هشت دی، درباره دغدغه این روزهای پرستاران و کادر درمان اظهار کرد: اولین دغدغه کادر درمان ریشه کنی و بازگشت به روزهای قبل از کرونا است، آرزو داریم هرچه سریعتر اعلام شود که در هیچ نقطه کشور هیچ مورد مشکوک، مبتلا و فوتی در اثر کرونا نداریم.

شُل کن سفت کن های مسئولین در ایجاد محدودیت ها کادر درمان را دچار مشکل می کند

وی با تاکید بر اتحاد مردم و مسئولین در ریشه کنی ویروس منحوس کرونا گفت: از مردم عاجزانه تقاضا داریم که هرچه بیشتر و جدی تر پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند و با رعایت موازین بهداشتی کمک یار سربازان خط مقدم در بیمارستان ها باشند زیرا سهل انگاری از سوی برخی از مردم و گاهی شل کن سفت کن های مسئولین در محدودیت ها و… کنترل این بیماری ما را دچار مشکل می کند.

وی با بیان اینکه مرز سلامتی و بیماری بسیار کم است افزود: همه مردم در هر برحه زمانی به کادر درمان نیاز دارند، پیش از کرونا هم مجموعه بهداشت و درمان در بیمارستان ها بشدت مشغول خدمت رسانی به بیماران بودند اما در ایام کرونا نقش کادر درمان بولد شد.

قانون بر زمین مانده تعرفه خدمات پرستاری

این پرستار گیلانی با اشاره به قانون بر زمین مانده تعرفه خدمات پرستاری گفت: این قانون چندین سال است که در مجلس تصویب شده است اما مثل بسیاری از قوانین دیگر فقط در حد نوشتار باقی مانده و اجرایی و عملیاتی نشده است.

رفتارهای پرخطر مردم ما را در ریشه کنی کرونا ناامید می کند

ناصری در ادامه  با بیان اینکه بنظر میرسد عده‌ای از مردم هنوز فکر می‌کنند کرونا یک توطئه یا فریب سیاسی است و آن را جدی نمی گیرند افزود: از اسفندماه تا امروز هر زمان که از بیمارستان می روم و می بینم خیابان ها شلوغ است و برخی مردم را بی اعتنا به این اپیدمی خطرناک در خیابان، تاکسی و… می بینم از ریشه کنی بیماری ناامید می شوم، انگار ما در بیمارستان در یک دنیای دیگر هستیم و مردم در دنیایی دیگر زندگی عادی خود را می کنند!

وی تصریح کرد: پرستاران و کادر درمان فداکارانه پشت دیوارهای بیمارستان ها با مشقت و جان بر کف تمام تلاش خود را می کنند تا بیماران را زنده نگه دارند اما مردم میهمانی و مسافرت خود را ترک نمی کنند، علاوه بر این هیچ مشکلی با پشت میز نشینی برخی مسئولین حل نخواهد شد.

در لباس مدافعان سلامت دین خود به مملکتمان را ادا می کنیم

ناصری، از پرستاری بعنوان افتخاری برای خود یاد کرد و افزود: با وجود تمام سختی ها و مشکلات پیشرو حتی یک لحظه هم از انتخاب این شغل پشیمان نشدم و خدا را شاکرم که در این روزها این توانایی را دارم که گوشه ای از کار را بگیریم و دین خود نسبت به مملکت و نظام‌جمهوری اسلامی ایران را ادا کنیم.

پرستار بیمارستان پورسینا با اشاره به ایام اوج شیوع ویروس کرونا در اسفند ماه سال گذشته گفت: در آن ایام پورسینا بعنوان بیمارستان معین و ساپورت بیمارستان های دیگر به بیماران خدمت رسانی میکرد، بیمارستان رازی هیچ تخت خالی نداشت، بخشی از بیماران کرونایی و بیماران دیالیزی، شیمی درمانی و…به بیمارستان های پورسینا و ولایت منتقل می شدند.

معضلی به نام بیمارستان نیمه تمام جنرال لاکان

وی با اشاره به بیمارستان نیمه تمام جنرال لاکان بیان کرد: احداث و تکمیل بیمارستان ۴۰۰ تختخوابی لاکان یک ضرورتی است که تبدیل به یک معضل برای استان گیلان شده است، جزیره ای بودن و در مرکز شهر بودن بیمارستان های گیلان یکی از عوامل انتشار بیماری است، از طرفی سطح علمی و پزشکی استان گیلان در مرتبه بالایی قرار دارد و میتوانیم از ظرفیت بیمارستان جنرال در حوزه درمان، گردشگری سلامت و… استفاده کنیم.

ناصری در ادامه افزود: اگر بیمارستان لاکان به مرحله بهره برداری رسیده بود، تمام بیماران کرونایی به این بیمارستان منتقل می شدند و بدلیل دور بودن از شهر مدیریت بهتری به جهت قرنطینه انجام می شد.

این پرستار گیلانی با بیان اینکه در این مدت هربخش از بیمارستان چند تن از کادردرمان درگیر این ویروس منحوس شدند گفت: “غلامرضا وثوقی کیا” پرستار تیم جراحی بیمارستان پورسینا و دکتر “وحید منصف کسمایی” متخصص طب اورژانس که مدیریت بخش اورژانس پورسینا را بر عهده داشتند در حین نجات جان بیماران به ویروس کرونا مبتلا و جز اولین شهدای مدافع سلامت هستند.

هنوز منتظر احوالپرسی شهید وثوق در اتاق عمل هستم

وی ادامه داد: هنوز هم نبود این دو همکار مهربان و متعهد را باور نمی کنیم، هنوز وقتی برای بردن بیمار به اتاق عمل می روم فکر می کنم آقای وثوق در اتاق عمل هستند و با خوشرویی و لبخند همیشگی خود می خواهد احوالپرسی کند.

تا آخرین توان برای خدمت به بیماران ایستاده ایم

ناصری با بیان اینکه خود نیز به ویروس کرونا مبتلا و یک‌ ماه بسیار سخت را پشت سرگذاشته است افزود: ۳۱شهریور ماه شب کار بودم و بدن درد بسیار وحشتناکی داشتم اما آنقدر بخش شلوغ بود که وقتی نبود که بخواهم به خودم فکر کنم یا تست بدهم، دوبار مسکن قوی زدم تا بتوانم سرپا باشم و شیفت را تحویل بدهم، ۲۱روز بشدت درگیر این بیماری شدم، بیماری فوق العاده سخت و وحشتناکی است، کاش مردم رعایت کنند و هیچکس روزهای دردناک این بیماری را تجربه نکند.

پرستار بیمارستان پورسینا خاطرنشان کرد: این روزها مردم هرگونه علائمی نظیر تب، بدن درد، سرفه و…به حساب کرونا بگذارند و دوره قرنطینه را آغاز کنند، از طرفی کرونا یک بیماری هزار چهره است، مریض با علائم سکته مغزی، گوارشی و یا پوستی به بیمارستان مراجعه میکند و مشخص میشود مبتلا به کرونا است.

ناقلان بدون علائم خطرناک ترین گروه آلوده به کرونا

وی با بیان اینکه علاوه بر درگیر شدن ریه، مردم به سایر علائم ها دقت داشته باشند افزود: متاسفانه این بیماری بگونه ای است که افرادی داریم که ناقل بدون علامت هستند و بدون هیچ علائمی راحت زندگی می‌کنند و به همین راحتی این ویروس را به دیگران انتقال می دهند، در این بین افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند درگیر این ویروس میشوند.

از دست دادن نرجس تلخ ترین اتفاق ایام کرونا

ناصری از شنیدن خبر شهادت همکاران بخش کادر درمان بعنوان بدترین خاطره در ایام شیوع کرونا نام برد و گفت: شهادت “نرجس خانعالی زاده” اولین شهید سلامت خبر بسیار تلخی بود.

این پرستار گیلانی ادامه داد: سال گذشته بدترین اسفند زندگیمان را سپری کردیم، بویژه که اوایل شیوع این ویروس خیلی ها مقاومت می کردند از طرفی با کمبود شدید ماسک، الکل، دستکش و لوازم اولیه در بیمارستان ها مواجه بودیم که خود این کمبود امکانات باعث فشار روانی میشد، مثل این بود که سربازی را با دست خالی به میدان جنگ بفرستند.

مرگ در تنهایی عاقبت کرونا

وی از تنهایی ناشی از ابتلا به ویروس کرونا بعنوان سخت ترین ویژگی این بیماری یاد کرد و افزود: تنهایی، فاصله گرفتن همه آدمهایی که با آنها زندگی می کردیم و کنار هم بودیم بسیار زجرآور است، حتی مرگ این بیماری هم تلخ و در تنهایی است، همراهان بیمار را به بیمارستان منتقل می کنند و در نهایت فرد در اوج تنهایی از دنیا می رود.

ناصری ادامه داد: در اسفند ماه یک خانم حدود ۵۲ ساله که دیالزی بود به بیمارستان منتقل شد، کنار دختر و پسر خود نشسته بود و با آنها حرف میزد و در همین حال در عرض یک ساعت فوت کرد، انقدر این صحنه دلخراش بود که ما هم همراه دختر و پسر این خانوم گریه می کردیم.

بهترین لحظه برای پرستاران ترخیص و بهبود بیماران است

پرستار بیمارستان پورسینا از مرخص شدن بیماران کرونایی از بهترین خاطره این ایام تلخ یاد کرد و گفت: شیرین ترین خاطره این است که ما در نقاهتگاه(هتل المپیک) بودیم یک آقای معلم ورزش با وضعیت بد و بسیار مضطرب آمد و پس از دو هفته در زمان ترخیص این بیمار با گل و شادی این فرد را به منزل خود راهی کردیم، بهترین خاطره در زمان ترخیص بیماران بهبود یافته است.