به گزارش ۸دی به نقل از ماسال نیوز؛ در روزهای اخیر خبرهای تلخ و غیر قابل باوری از میانمار به گوش می رسد. مسلمانان میانمار که اقلیت مذهبی این کشور محسوب می شوند از سوی ارتش و بودائیان تندرو مورد تعقیب و کشتار قرار گرفته اند. خانه های مسلمانان در این مناطق به آتش کشیده شده و کودکان بسیاری در شعله های آتش سوخته اند. اجساد کشته شدگان سر بریده شده و راه ورود کمک های بشردوستانه و مرزهای کشورهای همسایه به روی مسلمانان پناهجو بسته شده است.

بنا بر گزارش رویترز تنها در هفته اخیر قریب به ۹۰ هزار نفر از مسلمانان میانمار خانه و کاشانه خود را از ترس حملات وحشیانه دولت میانمار و ارتش این کشور، ترک کرده اند.

مسلمانان در میانمار چه می‌کنند و چه مذهبی دارند؟

آمار دقیقی از شمار مسلمانان میانمار در دست نیست چرا که دولت این کشور از اعلام جمعیت دقیق مسلمانان خودداری می‌کند و جمعیت آنان را کمتر از تعداد واقعی آنها قلمداد می‌کند. بر اساس آمارهای مختلف غیررسمی، جمعیت مسلمانان بین ۳ تا ۶ میلیون نفر است که برابر با ۴ تا ۱۰ درصد مردم میانمار است.

سابقه ورود دین اسلام به میانمار به قرن نخست هجری بر می گردد. مبلغان دین اسلام برای ورود به چین، از میانمار گذشته و برخی در این کشور اقامت کردند.

مسلمانان مسانمار یک زبان محلی به نام روهینگیا دارند که در واقع مسلمانان میانمار را امروز به همین نام می‌شناسند و این زبان هم ترکیبی از عربی، فارسی و ترکی است که نشان دهندۀ این است که اسلام از منطقۀ آسیای غربی به آن منطقه رفته است.

سفیر سابق ایران در تایلند درباره وضعیت مذهبی مسلمانان مانمار می گوید: اکثریت مسلمانان میانمار سنی و حنفی هستند ولی حدود ۲۰ هزار شیعه نیز در این کشور زندگی می‎کنند.

آغاز درگیری ها از کجا بود؟

خشونت‌های جدید علیه مسلمانان میانمار در ایالت راخین بعد از کشته شدن ۱۱ مسلمان بیگناه توسط ارتش این کشور در ماه مه ۲۰۱۲ و حمله یک گروه بودائیان به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودائی در پاسخ به این حمله آغاز شد.

به دنبال آغاز درگیری‌ها درغرب میانمار، بودایی‌ها با حمله به مناطق مسلمان‌نشین بیش از ۲۰۰۰ منزل مسکونی متعلق به مسلمانان را به آتش کشیدند و بیش از یک صد هزار نفر را آواره و بی خانمان کردند.

حملات بودائیان تندرو به مسلمانان از یک بازه زمانی به بعد تحت حمایت ارتش آغاز شد؛ تنها در مدت کوتاهی ۱۰۰۰ نفر از مسلمانان بی‌گناه کشته، ۵۰۰ نفر زخمی و ۳۰۰ نفر ربوده شدند.

پس از مدتی دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری کل ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرد. در آخرین اظهار نظر رییس جمهوری میانمار بیان شده است که ۸۰۰ هزار نفر از این قوم را باید از میانمار اخراج کرد تا تنش‌ها پایان یابد.

شمار زیادی از مسلمانان این کشور اکنون در اردوگاه هایی سکونت دارند که از حداقلی ترین امکانات بی بهره است. اردوگاه هایی که در مناطقی با وضعیت جوی بسیار نامناسب بنا شده است. از سوی دیگر کشورهای همسایه اجازه ورود اوارگان را نمی دهند و بسیاری از پناهجویان سرگردان در دریا از فرط گرسنگی و تشنگی جان می دهند.

مسلمانان شهروند میانمار نیستند

علاوه بر کشتار بی رحمانه گاه و بیگاه دولت میانمار علیه مسلمانان این منطقه، قوانین تعریف شده در این کشور کاملا مسلمانان را به عنوان قومی خارجی تلقی کرده و حتی ابتدایی ترین حقوق را از آنان سلب کرده است

موارد زیر تنها بخشی از محدودیت های مسلمانان در میانمار است:

• رژیم میانمار از صدور کارت هویت برای مسلمانان امتناع می‌کند و به همین خاطر این مردم نمی‌توانند در داخل کشور تردد کنند. علاوه بر آن، دولت برای مسلمانان گذرنامه صادر نمی‌کند و لذا آن‌ها از مسافرت‌های خارجی محروم هستند.
• دولت میانمار به مسلمانان روهینگیا اجازه سفر نمی دهد و اگر آن‌ها بخواهند از یک روستا به روستای دیگر بروند باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.
• تحصیل در دانشگاه‌ها برای مسلمانان ممنوع است.
• مسلمانان نمی‌توانند در ادارات دولتی استخدام شوند.
• مسلمانان بدون کسب مجوز نمی‌توانند ازدواج کنند و برای گرفتن این مجوز هم باید مالیات بدهند و پس از ازدواج نیز نمی‌توانند بیش از دو فرزند داشته باشند.
• بالغ بر ۴۰ هزار نفر از کودکان روهینگیا در غرب میانمار به این خاطر از هرگونه تحصیل و سفر و… محروم هستند که والدین مسلمان آن‌ها بدون اجازه دولت ازدواج کرده‌اند و خودشان جزو فرزندان سوم و یا چهارم هستند. این کودکان شناسنامه ندارند.
• خانواده‌های مسلمانان میانمار مجبور هستند تا در هر سال یک عکس خانوادگی را که شامل تمامی اعضای خانواده آن‌ها باشد به دولت تحویل بدهند و در صورتی که نوزاد جدیدی در خانواده آن‌ها متولد شده و یا یکی از اعضای خانواده آن‌ها درگذشته باشد باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.
• آن‌ها اغلب برای بیگاری (کار اجباری) برده می‌شوند و از آن‌ها به زور اخاذی می‌شود.
• خدمات عمومی مثل خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش از مسلمانان روهینگیا دریغ می‌شود و بی‌سوادی در میان آن‌ها تا ۸۰ درصد است و در واقع، هیچ نهادی وجود ندارد که مشابه دولت آن‌ها را سرپرستی نماید.
• این مسلمانان حق مالکیت بر زمین را نیز ندارند. این آزار‌ها و شرایط ضدانسانی بسیاری از بومیان روهینگیا را وادار می‌کند که از زادگاه خود به سمت کشورهای بیگانه مثل بنگلادش، تایلند و مالزی بگریزند، اما اغلب جان خود را از دست می‌دهند و یا به جای اول بازگردانده می‌شوند.
• مسلمانان روهینگیا اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و یا مدارس خود را بدون مجوز دولت ندارند و هر کسی که اقدام به نوسازی این بنا‌ها کند زندانی می‌شود و از همین رو به مدت ۲۰ سال است که در این منطقه مسجد و یا مدرسه جدیدی ساخته نشده است.
• اگر مسلمانی در میانمار قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشد باید با یک بودائی شریک شود. فرد بودائی در این شرکات هیچ سهمی را نمی‌پردازد اما از سود حاصل از این فروشگاه بهره‌مند می‌شود.

واکنش سازمان های حقوق بشری و دنیای غرب به جنایات در میانمار

دولت میانمار سالها به علت آنچه غربی ها عدم رعایت حقوق بشر در خصوص بودائیان مطرح کرده بود مورد تحریم ایالات متحده و اتحادیه اروپا بود.

با افزایش فشارهای اقتصادی بر میانمار، پس از سال‌ها بانکی مون دبیر سازمان ملل متحد سه سفر به میانمار داشته و از آنان تعهد گرفت تا در زمینه مسایل حقوق بشری اصلاحاتی در کشورشان انجام دهند.

از آن زمان بود که قوانینی بر ضد مسلمانان به تصویب رسید و کشتار مسلمانان توسط بودائیان افراطی آغاز گردید.

پس از این کشتارها بان کی مون اعلام کرد جهان باید پاسخ خواسته ملت میانمار برای دستیابی به دموکراسی و پیشرفت را بدهد و تحریم‌های اقتصادی علیه این کشور را لغو کند!

دولت آمریکا نیز در دهه های گذشته بارها به اثبات رسانده که مسایل حقوق بشری جز در دایره منافعش هیچ جایی ندارد و در شرایط فعلی که روابط تجاری با میانمار اهمیت دو چندان یافته است، انتظار واکنش به جنایاتی که در سایه حمایت استکبار جهانی رخ می دهد، ابلهانه است.

کشورهایی همچون چین هم به واسطه مبادلات تجاری و رقابت با ایالات متحده بر سر بازار میانمار، از ایجاد تنش با دولت این کشور خودداری می کند.

سلاح های اسرائیلی در دستان ارتش میانمار

گزارش های خبری موثق از فروش گسترده سلاح توسط دولت اسرائیل به ارتش میانمار حکایت دارد. روزنامه هارآرتص در گزارشی نوشت؛ “مین آنگ هلینگ”، فرمانده ارتش میانمار در سپتامبر ۲۰۱۵ به منظور خرید اسلحه از دو کارخانه در رژیم “اسرائیل” به فلسطین اشغالی سفر کرد و با “رووین ریولین”، رئیس رژیم صهیونیستی و مقامات نظامی این رژیم از جمله رئیس ستاد ارتش آن دیدار و گفتگو کرد.

در مقابل “میخائیل بن باروخ”، رئیس دایره همکاری های بین المللی در وزارت جنگ این رژیم در تابستان همان سال به میانمار سفر کرده است.

مقامات میانمار فاش کردند که تعدادی قایق تندروی “سوپر دوورا” (Super Dvora) و تعدادی سلاح دیگر از رژیم صهیونیستی خریداری کرده اند.

مسلمانان میانمار قصد قیام ندارند؟

حسن پاک‎آیین سفیر سابق ایران در کشور تایلند در گفتگویی که با نشریه «پنجره» داشته است در این باره می گوید: “در طول این سال‎ها، مردم مسلمان آراکان چندین گروه آزادی‎بخش پارتیزانی و انجمن‎‎های غیر‎نظامی برای دفاع از حقوق خود تشکیل داده‎اند. مهم‎ترین این سازمان‎‎ها عبارتند از: «جبهه میهن‎پرستان روهینگ»، «سازمان آزادی بخش آراکان» و «سازمان رهایی‎بخش مسلمانان میانمار». مسلمانان میانمار دارای سازمان‎‎ها و انجمن‎‎های مختلف دیگری نیز هستند که مهم‎ترین آن‎‎ها «شورای امور مذهبی مسلمانان»، «جامعه علمای میانمار»، «سازمان مسلمانان میانمار»، «اتحادیه جوانان مسلمان»، «سازمان اخوت مسلمانان» و «انجمن دانشجویان مسلمان» است.”

اطلاعات بیشتری از نحوه مواجهه مردم میانمار با ظلم های حکومتی وجود ندارد.

جمهوری اسلامی در قبال جنایات در میانمار چه می‌کند؟

درباره واکنش ها و اقدامات عملی جمهوری اسلامی در قبال مظلومان میانمار همچون سایر اتفاقات بین المللی تاکنون گزارش دقیقی به مردم داده نشده است.

جمهوری اسلامی ایران که داعیه ‎ام‎القرائی جهان اسلام را دارد، حتی در این کشور سفارتخانه نیز ندارد و به‎صورت آکردیته مسائل میانمار از طریق سفارت ایران در تایلند پیگیری می‎شود.

در سال ۱۳۹۱ که کشتار در مسانمار اوج رفته بود برخی مسئولین از ضرورت تأسیس سفارت در میانمار گفتند اما تاکنون حتی چنین اتفاقی نیفتاده است.

این شرایط در حالی است که رهبر انقلاب علاوه بر تاکیدات همیشگی بر حمایت همه جانبه قوای مختلف نظام از مظلومان عالم، در دیدار سال جاری با مسئولان قوه قضائیه فرمودند: قوه ی قضائیه باید در موضوعاتی همچون حمایت از مسلمانان میانمار از جایگاه حقوقی وارد شود و حمایت قاطعانه اعلام کند تا در دنیا منعکس شود.

ایشان همچنین در سال جاری در دیدار با هیات دولت «داشتن صلابت و قدرت برابر هر سلطه طلبی» را یکی از سه مطالبه اصلی  از دولت دوازدهم بیان کردند.

رئسای سه قوه در روزهای اخیر در نطق ها و بیانیه هایی جنایات در میانمار را محکوم کرده اند اما به نظر می رسد اقدامات عملی برای حل مشکل میانمار مطالبه اصلی رهبر انقلاب و مردم مسلمان ایران از مسئولین نظام باشد.

پیگیری حقوقی جنایات دولت میانمار در عرصه های بین المللی از سوی قوه قضائیه، همراه سازی  کشورهای عضو سازمان ملل و کشورهای عضو جنبش عدم تعهد برای به تصویب رساندن طرح هایی در جهت کنترل ارتش جنایتکار این کشور و رساندن کمک ها به مردم مظلوم میانمار حداقلی ترین کارهایی است که تاکنون به صورت رسمی نشانه ای از اجرایی شدنش به گوش مردم نرسیده است.

نکته مهم ماجرا این است که کشتارها در میانمار از سالها پیش در جریان است و موضوع تازه ای نیست تا برای یافتن راه حل دچار شتابزدگی شد.

مردم برای کمک به میانمار چه کار کنند؟

مردم می توانند در ایجاد انگیزه و فشار به مسئولین برای رسیدگی به مظلومین میانمار نقش اساسی داشته باشند. صدور بیانیه و طومار از سوی اقشار گوناگون مردمی خطاب به قوای سه گانه می تواند زمینه ساز اقدامات جدی تر مسئولین شود.

برگزاری یادواره، یادبود، مراسمات اکران مستندهای مرتبط و زنده نگهداشتن یاد و مظلومیت مسلمانان و سبعیت های دولت میانمار تحت حمایت استکبار جهانی در میان مردم نیز نقش اساسی در آینده رسیدگی به این موضوع خواهد داشت.

رساندن صدای مردم مظلوم این منطقه در فضای رسانه های داخلی و خارجی با کمک ابزارهایی همچون شبکه های اجتماعی اکنون به راحتی توسط هر فردی قابل اجراست.