به گزارش ۸دی، رضا ربیعی فعال رسانه ای استان گیلان ضمن یادداشتی نوشت:

دور کردن سایه جنگ از سر کشور، “تحصیل حاصل” است و لاجرم کاری بیهوده! زیرا با ۸ سال پایمردی ملت ایران و رشادت صدها هزار شهید ، ایران اسلامی به مرتبه ای از مصونیت در مقابل تهاجمات نظامی قرار گرفت  که از آن زمان تاکنون  هیچ قدرتی به خود جرات تهاجم به ایران اسلامی را نداده است اگر چه خیلی آرزوی آن را داشته اند و بسیار هم لافش! را زده اند ولی هیچ گاه از مرز تخیل و از حد لاف زدن تجاوز نکرده است،  امروز اما، با افزوده شدن به قدرت دفاعی ایران اسلامی – که به اذعان کارشناسان نظامی جهان، که ایران را در زمره یکی از ۷ قدرت نظامی برتر جهان قرار داده و به هیچ وجه قابل قیاس با توان دفاعی آن در دوره ۸ سال دفاع مقدس نیست – آری؛ امروز هیچ قدرتی، فکر تهاجم نظامی به ایران را حتی به مخیله خود راه نمی دهد و گزینه نظامی از رو و زیر میز برداشته شده، زیرا بازوان بازدارندگی جمهوری اسلامی آنقدر قدرتمند شده، که کل منطقه را تحت نفوذ خود گرفته و قدرت فعاله نظام سلطه را در منطقه به انفعال محض دچار نموده و راه تنفس ژاندارم آمریکا را در منطقه (رژیم صهیونیستی) تنگ نموده است، همان رژیمی که روزی داعیه “از نیل تا فرات” را در بوق و کرنا می کرد، اما امروز در پشت دیوارهای خودساخته محبوس شده و کابوس موشکهای حزب الله و مقاومت حماس، لحظه ای او را رها نمی کند…

در چنین گیر و داری، اگر اصلاح طلبان و اعتدالیون از دوگانه “جنگ و صلح” دم می زنند، تنها خود را می فریبند، زیرا حواس این مردم جمع است و می دانند که اگر جنگی هست، به فرموده فرمانده بصیر و حکیم کل قوا “جنگ اقتصادی” است که از قضا هم اصلاح طلبان و هم دولتهای مطلوب و مورد حمایت آنان (دولتهای سازندگی و اعتدال و امید) که ۲۰ سال زمام امور کشور در اختیارشان بوده، دستشان از ارایه یک کارنامه اقتصادی مقبول و قابل دفاع ، خالی است.

اتفاقا دولت مورد نظر مردم ایران در دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری کسی خواهد بود که:

اولا نسبت به جنگ اقتصادی، به باور قطعی رسیده باشد.

ثانیا در تقویت بنیه اقتصادی کشور، هیچ  گونه چشمداشتی به عنایت “کدخدا” نداشته باشد بلکه به تاسی از دانشمندان هسته ای و دفاعی کشور، در بعد اقتصادی نیز به الگوی بومی “اقتصاد مقاومتی” نظر دوخته، تا “چرخه اقتدار” جمهوری اسلامی ایران را تکمیل نماید.

ثالثا در ادامه حفظ اقتدار دفاعی نظام اسلامی، به جای دل بستن به برجام های ۲ و ۳ و… همچنان با قدرت به ارتقای قدرت دفاعی مبادرت نموده، ائتلاف های منطقه ای و جهانی را، راه عبور از بحرانهای ساخته قدرت های استعماری نوین قرار دهد.

انتهای پیام/