به گزارش ۸دی نیوز به نقل از فرهنگ نیوز، سخنان اخیر سخنگوی دولت یازدهم در پاسخ به سئوال یکی از خبرنگاران، اگرچه با برخورد گذرای رسانه‌های حامی دولت مواجه شد، اما حکایت از یک اتفاق تلخ داشت.

وی در پاسخ به سئوالی در ارتباط با خواسته مردمی درباره اخراج سفیر فرانسه از ایران به سبب حمایت حکومت این کشور از هتک حرمت پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله و سلم) گفت:

« اینکه ما در این فاصله سفیر را اخراج کنیم ممکن است خواست احساسی یک جمعی باشد، کما اینکه قابل احترام است، اما ما هدف بزرگی داریم و هم باید از حقوق ملت دفاع کنیم و هم با زبان و ادبیات دیپلماسی مسائل را پیش ببریم و ضمن احترام به نظرات مردم و جریان های سیاسی همه را نباید به پای مردم بزنیم چرا که ظاهرا مد شده همه چیز را نسبت به گفته مردم تعمیم می دهیم.»(۱)

* سخنانی که آینه مشی دولت «تدبیروامید» است

شاید برخی از این مطالب ذکر مصیبت یا تکرار مکررات محسوب شود اما واقعیت این است که دولت یازدهم در برخورد با خواسته‌های مردمی، روش قابل قبولی را در پیش نگرفته است.

بدیهی است که «تناقض»های آشکار دولت «اعتدال» در برخورد با نظرات مردمی منجر به ایجاد شائبه «استفاده ابزاری» از آرای ملت خواهد شد.

چهاردهم دی‌ماه بود که «حسن روحانی» رییس‌جمهوری، در یک همایش اقتصادی گفت: «البته مجلس جای خودش مهم و محترم است ولی خوب بود سالی یک بار یا حداقل چند سالی یک بار این کار انجام می‌شد ولی الان ۳۶ سال گذشته و این قانون عملی نشده است.»(۲) وی در ادامه سخنان خود به موضوع هسته‌ای اشاره کرد و با کنایه گفت: « تجربه سیاسی ما می‌گوید کشور با انزوا نمی‌تواند رشد مستمر داشته باشد این بدین معنی نیست که ما دست از اصول و آرمان‌ها برداریم مگر کسی در میز مذاکره بر اصول و آرمان‌ها صحبت می‌کند، یک عده در توهمات زندگی می‌کنند، دنیای امروز بحث منافع است. تهدیدها، فرصت‌ها و منافع مشترک اساس بحث سیاست خارجی است و اصول و آرمان در سیاست خارجی بحث نمی‌شود مگر ما در مرحله اول در توافق ژنو آرمان و اصول را معامله کردیم ما با هم حرف زدیم و توافق کردیم، مگر اصول بردیم تا معامله کنیم؟‌ تمام مذاکرات اینگونه است که می‌خواهد پلی بین خواست طرف و خواست ما وصل شود، آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست بلکه به قلب و اراده ما وصل است؛ اگر از آن طرف ما شفافیت بیشتری نشان دهیم و فلان غنی سازی که به آن نیاز نداریم متوقف کنیم یعنی آرمان ما رفت؟ »(۲)

همین سخنان «حسن روحانی» که منتقدان را «متوهم» خطاب کرد و بلافاصله بعد از اشاره به موضوع همه‌پرسی سراغ انرژی هسته‌ای رفت، سبب شد تا روزنامه‌ها و رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلب و حامیان دولت این خط را دنیال کرده و در تحلیل‌ها و نوشته‌های پرتعداد خود اعلام کنند که نظر وی برگزاری رفراندوم با موضوع «انرژی هسته‌ای» است.

البته سکوت معنادار شخص رییس‌جمهوری نیز مزید بر علت شد تا این خط خبری ادامه پیدا کند. این روند تا جایی ادامه پیدا کرد که خبر حضور «روحانی»، «ظریف» و چند تن دیگر از اعضای دولت در مترو تهران، با تیتر «رفراندوم هسته‌ای» منتشر شد!

* رفراندوم هسته‌ای یا سوءاستفاده از مردم؟

روز ۲۹دی‌ماه که مصادف با روز هوای پاک بود، جمعی از اعضای هیأت دولت و شخص رییس‌جمهور هر یک جداگانه مسیر چند ایستگاه محدود مترو تهران را طی کردند و در این بین تعدادی عکس از حضور آنها در رسانه‌ها منتشر شد.

عجیب و قابل تأمل است که انتشار این خبر منجر به سوءاستفاده بعضی از حامیان دولت شد تا اینگونه اقا کنند که گویی اهالی دولت به میان مردم رفته‌اند، کسی انتقادی وارد نکرده، هیچ‌کس محدودیتی برای سخن گفتن با آنها نداشته و همه جمعیت قریب به هشتاد میلیونی کشور، موافقت خود را با عملکرد دولت «تدبیر و امید» در امضا توافق‌های بی‌حاصل با غرب تأیید می‌کنند! جالب‌تر آنکه حتی بعضی از رسانه‌های حامی دولت اینگونه القا کردند که درصد غنی‌سازی را هم مردم در این فرصت مشخص کرده و اتفاقا نظرشان با نظر «حسن روحانی» و «ظریف» یکسان است!
این القای ناصحیح و این شیوه غیرحرفه‌ای و منش نامنصفانه در انتقال خبر، اگر چه نتوانست حقایق را از دید مردم پنهان کند اما ظاهراً امر را بر بعضی از اعضای دولت مشتبه کرده است و افرادی همچون «نوبخت» در جایگاه سخنگوی رسمی دولت، سخنانی غیرقابل قبول بر زبان جاری می‌کنند.

وقتی سخنگوی رسمی دولت، خواسته مردمی برای اخراج سفیر فرانسه را متعلق به یک جمع احساسی (بخوانید جوزده) دانسته و کمترین توجهی به احساسات جریحه‌دار شده مسلمانان و آزادی‌خواهان ایران و جهان ندارد، جای بیان هیچ سخنی باقی نمی‌ماند.

اینکه افرادی یا گروهی که برای مدت مشخص عهده‌دار وظیفه اداره کردن دولت هستند، نظرات مردم را در ذهن خود گزینش کنند به‌خوی خود امری مذموم است. اما این اتفاق بد وقتی بدتر می‌شود که نظر موافقان بزرگ‌نمایی می‌شود و گفتمان منتقدان تحقیر!

به بیان ساده‌تر مردم تا زمانی که موافق خواسته‌های دولت باشند، مورد تکریم و احترام هستند اما اگر قصد انتقاد دارند، باید آماده برخوردهای ناصحیح باشند.

این رفتار نشانه خوبی نیست چرا که نشان می‌دهد دولت «اعتدال» برای آنکه اهداف خود را پیش ببرد، حتی حاضر است مسایل تخصصی را به «همه‌پرسی» بگذارد و البته مردم موظف هستند تا موافق با خواسته و نظر دولت، ابراز موافقت کنند! چنین رفتاری مثل آن است که برای چگونگی عمل جراحی یک بیمار، از اعضای فامیل و همسایگان و دوستان و آشنایان وی «نظرسنجی» کنیم. حال تصور کنید که مسئولان یک بیمارستان برای سود شخصی بخواهند مریض قلبی را به اتاق سزارین ببرند و در این باره نظر مساعد همراهان بیمار را هم جلب کنند!

در هر حال باعث تأسف شدید است که چنین دیدگاه ناصوابی از زبان سخنگوی دولت بیان شده و عملاً با نام و عنوان «مردم» بازی سیاسی به‌راه افتاده است.

البته ناگفته پیداست که ادامه این روند علاوه بر آنکه صدمات جبران‌ناپذیری بر محبوبیت دولت وارد می‌کند (کما اینکه تاکنون نیز وارد کرده است) بلکه باعث خواهد شد تا بسیاری از حامیان دولت «یازدهم» مانند اصلاح‌طلبان، عملا به انتقاد از دولت بپردازند تا هم نزول محبوبیت آن را تسریع کنند و هم بتوانند با اعاده حیثیت خود در برابر مردم، به حیات سیاسی خویش ادامه دهند.

پی نوشت:

۱) مطالبه «احساسی» یک «جمعی» مبنی بر اخراج سفیر قابل احترام است

۲) ۳۶ سال است همه پرسی انجام نداده ایم