به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی ۸دی نیوز، مدتی است که شهر رشت از وضعیت فرهنگی نابسامانی رنج می برد، این در حالی است که بسیاری از بزرگان و مسئولین فرهنگی استان از این معضلات پیاپی، معترض و منتقد هستند.

آنطور که در اخبار جراید و رسانه های جمعی منعکس می شود حاکی از آن است که اگر مشکلات مالی و اقتصادی شهرداری از وضعیت فرهنگی بیشتر نباشد، کمتر هم نیست.

شهردار رشت ۴ مرداد ماه در نشستی با خبرنگاران اعلام نمود که ۲۵.۵ میلیاد تومان از ۳۸ میلیارد تومان درآمد شهرداری رشت بعنوان غرامت از حساب شهرداری کسر شده است. حال چه غرامتی، بابت چه یا بخاطر چه کسی بماند.

اما آنچه تأمل برانگیز است نبود مدیریت صحیح در تخصیص و توزیع درآمدهاست که عده ای مدعی هستند سفره ای به همت شهرداری پهن شده و به افرادی اندک و به عده ای کلان می رسد؛ ۸دی نیوز در این گزارش به قشری از پیکره شهرداری پرداخته که منتظر هستند اضافه های این سفره به آنها آیا برسد و یا نرسد؟!

گرماگرم شرجی تابستان گیلان سازمان اتوبوسرانی شهر رشت یکی دیگر از سازمان هایی است که پرسنل آن زیر تیغ آفتاب سوزان شهر بدون هیچ چشم داشتی برای لقمه نان حلال رنج می برند و همچنان مشغول به روزمره ترین حرفه زندگی خود هستنند، در تحقیقاتی که توسط نگارنده در چند روز اخیر بدست آمد، بدون هیچ مقدمه باید به این مهم اشاره شود، رانندگان این سازمان خارج از عیدی، پاداش و مساعده های طبق قرارداد بیش از یک ماه می شود که دستمزد ماهیانه خود را دریافت نکرده و برخی علاوه بر این، با مشکل عدم تمدید ۴ ماهه دفترچه های بیمه درمانی دست و پنچه نرم کرده و هزینه امراض را از جیب می دهند.

در همین ارتباط یکی از رانندگان این سازمان که خواست نامش فاش نشود در گفتگو با خبرنگار ۸دی نیوز با اشاره به اینکه رانندگان اتوبوسرانی علاوه بر اضافه کار خرداد ماه، دستمزد برج ۴ امسال (تیرماه) را پس از گذشت ۱ ماه دریافت نکرده اند، گفت: مسئولین اتوبوسرانی رشت تاکنون پاسخی قانع کننده برای این دیرکرد غیر عادی نداشته اند و از ساماندهی به این امر سرباز می زنند.

این شخص در ادامه افزود: دفترچه های بیمه درمانی اکثر رانندگان از ابتدای سال ۹۳ تمدید نشده و افراد باید هزینه های درمانی خود را از جیب پرداخت کنند.

 این راننده اتوبوسرانی در ادامه با تاکید بر اینکه فرزند بیمارش نیاز ضروری به عمل جراحی داشته و هزینه بیمارستان برای درمان و بستری بیمار سرسام آور است، افزود: امید ما راننده ها فقط به همین دفترچه بیمه درمانی است و دستمزد کاگری ما کفاف تامین چنین هزینه های غیر عادی را ندارد.

وی تصریح کرد: مدیران اتوبوسرانی به جای پاسخ و رسیدگی به این امور، همواره سکوت اختیار کرده و به همین وضع بی سامان دامن می زنند.

حال رانندگانی مانده اند و یک اتوبوس در این شهر و در خانه پدری که شرمنده خریدن یک عروسک برای فرزندش است…