به گزارش هشت دی،  در هشتمین شماره انتخابیه گیلان بخوانید:

می خواهم با اجازه همه مخاطب های عزیزتر از جان اینطور انتخابیه این هفته را شروع کنیم که بعد سال ها در بین مسئولین گیلان یکی پیدا شده است که  اگر حرفی می زند، پشت بندش عمل هم می کند!

شاید باورتان نشود اما “رضارحمانی” دادستان لاهیجان کاری کرده کارستان! دانستنی های بیشتر را از اینجا بخوانید اما من می خواهم بگویم این موجود که نشان داده هنوز نمونه هایش منقرض نشده، یک حرفی زده که با روح روان هر گیلانی بازی می کند، اینقدر این حرف اعصاب خردکن هست که اگر نخواهیم به سوالش جواب دهیم هم نمی توانیم به آن فکر نکنیم؟!

جناب آقای دادستان لاهیجان پرسیده اند در قلعه رودخان، شهرک “زاینده رود” ساخته اند آیا در اصفهان هم شهرک “سپیدرود ” داریم؟!

من معتقدم جواب واضح و مبرهن است و برای جواب دادن سعی بلیغ نباید کرد اما جنابان نماینده مردم گیلان در مجلس شورای اسلامی این سوال ما را باید جواب دهند که چرا کک شان هم نمی گزد؟! آیا یک مرد پیدا نمی شود که جلوی جنگل خواری، مرتع خواری، شالیزارخواری، شن و ماسه خواری و… را بگیرد؟!

حق این است که نمایندگان ملت اولین کسانی باشند که در مقابل این بلایای عظیم ساخته رانت خواران، قد علم کنند پس چگونه شده این همه جنایت در حق جنگل و زیست بوم شمال صورت می گیرد اما آن ها کک شان هم نمی گزد!

در ابتدای گزارش انتخابیه این هفته ضمن درود، حمایت و تشکر از مواضع انقلابی و شجاعانه دادستان محترم  لاهیجان به ایشان قول می دهیم ما مردم در انتخاب نمایندگان مان از ابن به بعد بیشتر دقت کنیم!

** اتول گرانقیمت کاندیدای مورد نظر!

در یکی از روستاهای استان گیلان! یک عدد با اتول گران قیمتش برای تبلیغات! رویت شد.

این جناب کاندیدا آنقدری از فقر می گوید که مردم روستا دلشان می سوزد، گلریزان کرده و یک کیسه فحش بدرقه راهش می کنند.

در اینجا چند نکته ی آموزنده را با هم مرور می کنیم

یک) بابا شما را به خدا  اینقدر روی اعصاب مردم نروید. از بدبختی حرف نزنید در صورتی که با  پول ماشین خود می توانید تمام روستا را بخرید! حالا که این کار را کردید ما مردم که بخیل نیستیم دیگر برای ما از بدبختی نگویید ما خود می دانیم فقیر هستیم شما بگویید این همه پول را از چه طریقی بدست آورده اید آیا بوی رانت و…. به مشام نمی رسد؟ نمی رسد؟؟ می رسد هاااا

دو) قبلا حداقل یک ظاهر سازی می کردند  مثلا همسر  و فرزندان کاندیدای محترم پورشه و.. سوار می شدند اما جناب کاندیدا برای ظاهرسازی با اسب و … در انظار عمومی ظاهر می شد! باور کنید جواب هم می گرفتند!

سه) جناب کاندیدا، شما که اتول گرانقیمت تان را بووووق تومان خریده اید تا زیر پای خودتان بگذارید از مشکلات مردم  چه می دانید! والا از قدیم گفته اند سواره خبر پیاده را ندارد! جناب کاندیدا آن هم از نوع احتمالی! اصلا می دانید تورم چیست؟! آیا از تورم چیزی شنیده اید؟ می دانید خط فقر چه رنگی است؟!

** از این عصبانیت بمیر!

اما از جان دل برای تان بگویم که یک نماینده از دیار گیل و دیلم در اقدامی به مخالفان خودش گفته:  عصبانی باشید و از این عصبانیت بمیرید!

عامو  این کلام بزرگان و در خطاب به آمریکا است، مگر منتقدان حضرتعالی  آمریکایی هستند که اینگونه آرزوی مرگ برایشان می کنید؟!

تی جان قوربان! سعه صدر  داشته باش و برای مخالفانت آروزی مرگ نکن!

تو اگر کار خودت را بکن، مخالف هم باید مخالفتش را بکند و منتقد انتقادش را؛ اینکه اینگونه سخن بگویی نشانه اوج عظمت و بزرگی تو نیست بلکه نشان از ضعف حضرتعالی است.

از قدیم گفته اند “یک سوزن به خودت بزن یک جوالدزو به دیگری”، ولی خودمانیم نمایندگان که تقصیری ندارند باید ما مردم پاسخ دهیم که بالاغیرتا چه ویژگی مثبتی در آنان دیده ایم که به آنها رأی داده ایم! خلاصه از ماست که بر ماست!

** پولداری که بازی می دهد از قاضی تا حاجی را!

در یکی از حوزه های انتخابیه گیلان پولداری نجومی انگار دارد میانداری می کند.

رسانه های محلی چند روزی است چند تصویر از حاج آقایی جوانی نشر داده و گفته اند که این آقای پولدار با حضرت حاج آقا دیدار کرده و قول حمایت به ایشان  داده اما در چند روز اخیر ایشان با یک جوانی نیرومند دیده شده که گویا به ایشان هم  قول حمایت داده است.

خلاصه انتخابات است و از این بازی ها زیاد دارد اما آنچه مشخص است، برخی از آدم ها علاوه بر شخصیت فردی شان صرفا به علت جایگاهی که دارند قابل احترام هستند.

بزرگان توصیه کرده اند که این جایگاه امانت است و مواظب باشید با اینگونه رفتارها برخی اعتقادت مردم را از آنان نگیرید.

صندلی سبز بهارستان خیلی جایگاه مقدسی است اما نباید از آن ور بوم افتاد و برای رسیدن به این جایگاه مقدس خدمت! دین  و اعتقادات مردم را تضعیف کرد.

** وعده های سرخرمن انتخابات

آیا در انتخابات آتی مجلس نامزدهای انتخاباتی همانند گذشته وعده سر خرمن خواهند داد یا فقط ساز خودشان را خواهند زد؟؟

می گویند روزی مالک یک آبادی به خانه کدخدا می رود. ساززن آبادی پیش مالک می آید و یک پنجه عالی ساز می زند.

مالک که خوشش آمده بود، وعده می دهد، سر خرمن که شد، یک خروار گندم به ساززن بدهد. ساززن هم خوشحال شده و تا موعد خرمن روزشماری می کند.

رفته رفته سر خرمن می رسد و مالک برای برداشت محصول به آبادی می آید و ساززن با خوشحالی پیش مالک می رود و بعد از عرض سلام به یادش می اندازد که: “من همان ساززن هستم که وعده نمودید، سر خرمن یک خروار گندم می دهید لطف بفرمایید”.

مالک خنده ای می کند و می گوید:« ساده دل، تو یک چیزی زدی، من خوشم آمد، من هم یک چیزی گفتم که تو خوشت بیاید. حوصله داری؟»