به گزارش خبرنگار ۸دی از رشت، زیباسازی، ایجاد فضای شاد، مطبوع و درخور شهروندان یکی از اساسی ترین توجهات شهرداری ها و سازمان های خدمات رسان شهری محسوب می شوند.

شهر رشت با قرار گرفتن در کمربند سبز استان گیلان یکی از شهر های سرسبز کشور بشمار می رود که سالانه از جمله در اوقات فراغت و ایام تعطیلات گردشگران و مسافران زیادی به این شهر سفر می کنند.

با ایجاد پیاده راه فرهنگی در هسته مرکزی شهر فارغ از اینکه موجب بسته شدن ترافیک موتوری در مرکز شهر شد، ترافیک خودروها و مسافران را به حاشیه مرکز شهر کشانده به دنبال داشته است.

با این توضیح که اگر مسافرانی بخواهند در شهر رشت توقفی داشته باشند به ناچار باید در خیابان های حاشیه مرکز شهر اسکان موقت پیدا کنند که خود چهره‌ی زشت و زننده ای از شهر را بوجود می آورد.

از طرفی بجای آنکه شهرداری ها تلاش کنند تا رفاه عمومی و خدمات اجتماعی شایسته در اختیار شهروندان و مسافران قرار گیرد با ایجاد و رهاسازی سازه های بتنی عظیم الجثه در حاشیه معابر اصلی شهر موجب شده اند تا چهره سرسبز و طبیعی شهر به یک منظره زشت و زننده تبدیل شود.

وجود صدها لوله بتنی و مخازن و منبع فاضلاب شهری در حاشیه خیابان های اصلی شهر از جمله انتهای بلوار معلم نگاه هر بیننده و معابری را به خود جلب می کند.

در نگاه اول و تصور ابتدایی از نظاره کردن بر این عظیم الجثه ها اینگونه استنباط می شود که در این شهر مدیریت واحدی حاکم نیست و تنها نگاه و نظارت شهرداری به درب اتاق آن معطوف است و در ورای تعارف باید گفت عدم برنامه ریزی و مدیریت ناکافی و نظارت بسیار کم بر مدیریت شهری دلیل اصلی این رها سازی ها و ولنگاری ها است.

چگونه ممکن است ماه ها از رها سازی این سازه ها زیرساختی گذشته باشد اما هیچ تحرکی از مسئولان و مدیران شهری دیده نشود.

علاوه بر این عظیم جثه های زشت و زننده مشاهده می شود سازه های پلهای عابر پیاده که نیاز جدی و فوری شهروندان است و باید هرچه سریعتر به جهت ایجاد امنیت عابران شهری نصب شوند، در نقطه هایی از شهر رها شده اند و علاوه بر اینکه راه و عرصه را بر آمد و شد تنگ کرده، رشت را به شهری ویران و بی سرو سامان تبدیل کرده اند.

به گفته صاحب نظران و منتقدان یکی از اصلی ترین دلیل ناکارامدی شورا و شهرداری فعلی عدم توجه به خدمات عمومی حاشیه نشینان و متمرکز شدن آنها به حواشی ها از جمله سیاسی کاری های غیر متعارف و ریخت و پاش های بی اساس برخی اعضای شورا و مجموعه شهرداری می باشد.

به نظر می رسد نام شهردار فعلی در کنار ثبت شدن نام رشت بعنوان بزرگترین شهر با پیاده راه فرهنگی، به عنوان بی توجه‌ترین شهردار به خدمات عمومی حاشیه نشینان شهر نیز ثبت شود.

مدیریت شهری رشت مستلزم رعایت عدالت اجتماعی در خدمات شهری است و این مهم رقم نمی خورد مگر اینکه اعضای شورای شهر در این چند صباحی که از اعتماد مردم به آنها مانده نظارت خود را قانونا بر شهردار و رفتارهای ناعادلانه وی اعمال کنند و توجه بیشتری نسبت به توزیع خدمات اجتماعی و عمومی شهروندان داشته باشند.