به گزارش ۸دی، فاطمه احمدی، در واکنش به شکایت یکی از نمایندگان استان گیلان از خبرنگاران و محکومیت اخیر تعدادی از این خبرنگاران به ۱۰ ها ضربه شلاق نوشت:

بستن دهان منتقدین تا کی؟ جناب نماینده! اگر سواد سیاسی دارید درست مقابله به مثل کنید!

قلم علیه قلم!

البته شکایت شما از منتقدین و مخالفین مسبوق به سابقه است. کنترل رسانه ها از ابزار کار شماست. به یاد دارم روزی در انتقاد از شکایت شما از یکی دیگر از خبرنگاران یادداشتی منتشر کردیم و با بمباران فشارها مواجه شدیم که ای وای و ای داد. چرا شما از شکایتمان نقد کرده اید.

۱۲ بهمن ماه سالروز توقیف چندمین باره جریده ندای گیلان در سال ۱۳۰۱ بود. نشریه ای که تازه چند روز از رفع توقیفش گذشته بود(+) اما وزارت امور خارجه در راستای پیگیری برخی بیگانگان خواستار توقیف مجددش شده بود.

امروز فکر می کنم برخی در گیلان می خواهند ما را به دوران دیکتاتوری رضا میرپنج، صدر اعظم آن دوره برگردانند. دورانی که انتقاد از بیگانگان موجب توقیف می شد و انتقاد از مسئولان دخله موجب شلاق و توقف نشریه.

از قدیم این چنین بوده است، سیاست مدارانی که قدرت مقابله با قلم نویسندگان اندیشمند را نداشتند، از اسباب زور و قدرت علیه آنان استفاده می کردند تا آنها را خاموش کنند و قلمشان را بشکنند!

جناب نماینده! اگر اصول مبارزه ی فرهنگی را نمی دانید با قدرت ابراز وجود نکنید! که چهره ی دیگری از شما جلوه گری خواهد کرد!

پس از سیلی جناب نماینده ی ارومیه به صورت خبرنگار، این بار نوبت به نماینده ای از گیلان رسیده است که دهان منتقدین را نه با سیلی، بلکه کمرشان را با ضربات شلاق بشکند!

چگونه در دوران تدبیر و امید که ادعای فرهنگ و آزادی کلام در آن موج می زند، نماینده ای که به اتفاق آرای مردم بر مسند قدرت نشسته است کمر به بستن دهان منتقدین می بندد؟ آن هم منتقدانی که از لحاظ حقیقی و حقوقی وظیفه دارند صدای مردم باشند.

چگونه برخی آبروی شخصی و حیثیت تریبون های مردم را به بازی می گیرند و خودشان راست راست راه می روند؟!

امروز خبرنگارانی که وظیفه آنها حراست از نظام و انقلاب اسلامی است و در این مهم از هیچ خدمتی فروگذار نمی کنند و خود را به فعالیت در چهارچوب نظام اسلامی محدود می دانند باید به خاطر فعالیت های انتقادی مورد حمایت نمایندگان و مسئولان قرار گیرند چرا که اینها هستند که بدون هیچ هزینه ای مسائل و مشکلات را جهت برطرف شدن آنها در اختیار مسئولان قرار می دهند.

گویا جریان نزدیک به دولت و نمایندگان وکیل الدوله تحمل انتقادهای مخالف را نداشته و به هر نحو می خواهد گلوی منتقدین را تا سر حد خفگی بفشارند.

بهتر نیست نمایندگان ملت، عوض تلافی های کودکانه برای مقابله با مخالفانشان، انرژی، زمان، قدرت و ثروتشان را برای کاری صرف کنند که برای آن انتخاب شده اند؟

بهتر نیست عوض کارشکنی به کارهایی که روی میز مانده رسیدگی کرده و زحمتی به خود بدهند؟

آیا بهتر نیست بجای مبارزه با مخالفان و منتقدین، از آنها حمایت کرده و آنها را جای فعالیت رسانه ای به فعالیت های دادگاهی نکشانند؟

تنها استنباطی که از اینگونه واکنش های برخی نمایندگان می توان داشت این است که آنها دولت ندارند هیچ جریان مخالف و منتقدی زبان به نقد آنها بگشاید و اینها از ایثار برای انقلاب تنها نام جانبازی را یدک می کشد، سکوت انقلابیون در برابر چنین افرادی جایز نیست.

در این جریان، روزنامه نگاران و خبرنگاران ارزشی جمهوری اسلامی به هیچ وجه سکوت نکرده و در برابر رفتارهای دیکتاتورمابانه چنین افرادی هیچ گاه خاموش نخواهند ماند.

در پایان، قوه محترم قضاییه وظیفه دارد با متخلفان در هر صنفی برخورد قانونی کند. اگر خبرنگاری تخلفی انجام داده باشد این تخلف به هیچ وجه قابل دفاع نیست اما انتظار داشتن سعه صدر از مسئولان انتظار زیادی نیست. انتظار داشتن ظرفیت بالا برای تحمل شنیدن حرف منتقدان از سوی نمایندگان انتظار بالایی نیست. امیدواریم هیچ گاه هیچ مسئول بی ظرفیت و کم ظرفیتی بر اریکه ی هیچ مسئولیتی جا خوش نکند.