به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» آدمیزاد دوست دارد بهترین‌های هر چیز مال او باشد؛ اما جذاب‌ترین چیزی که انسان‌ دارد آن است که جاودانه شود و برای ماندگاری همه کار می‌کند.

گاهی جاودانگی را در نسل، گاهی با رسم جستجو می‌کند؛ اما آنچه باعث جاودانگی آدمی می‌شود نگاه خداوند است و اگر نگاه یگانه جاودانه عالم به انسانی باشد او بی‌شک تا زمانی که ابر و ماه خورشید و فلک در کار هستند اسم و رسمش بر سر زبان‌ها خواهد بود.

شهیده سمانه اکبری متولد ۳۰ شهریور ۱۳۶۵ بود و در ۱۰ مهر ۱۳۶۶ به علت بمباران هوایی رژیم بعثی در رشت به شهادت رسید.

شاید به عقل دنیای سمانه کوچولو همانند غنچه‌ای است که نشکفته و گل نداده، پرپر شده است؛ اما واقعیت آن است که سامانه کوچولو راه جاودانه شدن را بهتر از هر کسی بلد بود که این‌گونه پسندیده شد و تا دنیا دنیاست نامش بر تارک ایران نگاشته خواهد شد و سندی شد تا شاعران بنویسند:

ما برای‌آنکه ایران، خانه خوبان شود، رنج دوران برده‌ایم
ما برای پرسیدن نام گلی ناشناس
چه سفرها کرده‌ایم، چه سفرها کرده‌ایم
ما برای بوسیدن خاک سر قله‌ها
چه خطرها کرده‌ایم، چه خطرها کرده‌ایم
ما برای‌ آن که ایران
گوهری تابان شود
خون‌دل‌ها خورده‌ایم

او اگر می‌توانست وصیتی بنویسد می‌نوشت که در کنار هم برای مانایی ایران تلاش کنید.

انتهای پیام/