به گزارش هشت‌دی شهید «مجید مرآت حقی» در اول اردیبهشت سال ۱۳۴۱ در شهرستان «فومن» پا به عرصه وجود گذاشت و در خانواده‌ای مؤمن و پرهیزگار پرورش یافت؛ از همان دوران کودکی بسیار آرام، صبور و باگذشت بود و در تمام دوران تحصیل اطرافیان مجید را دانش‌آموزی پر تلاش و جدی می‌شناختند و هر ساله با نمرات عالی مدارج تحصیلی را پشت سر می‌گذاشت.

 قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مجید نوجوانی متدین و دلیر بود و با جسارت و شهامت در تظاهرات حضور می‌یافت و با وجود سن کم خود، نقش مؤثری در به راه‌انداختن راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیز علیه حکومت استبداد پهلوی داشت و به همین علت از سوی مأموران شاه دستگیر و مدتی در شهربانی فومن بازداشت شد و مورد اذیت و آزار عوامل رژیم قرار گرفت.

 شهید مرآت کمتر لب به سخن می‌گشود و بیشتر فکر می‌کرد و رابطه عاشقانه‌ای باخدا داشت؛ دوستانش در ذکر خاطراتی از شهید می‌گویند: مجید شب‌ها به خواب راحت پشت‌پا می‌زد و جان و روحش را به زمزمۀ نماز شب و حلاوت دل‌نشین دعای نیمه‌شب صفا می‌داد، بسیاری از روزها دست از غذا می‌کشید تا به ضیافت الهی راه یابد و تنها خرما و نان و پنیر غذای افطاری او بود.

 انس و علاقه عجیبی با قرآن داشت و با حزنی خاص به تلاوت قرآن مجید می‌پرداخت؛ تو گویی حکایت از فراقی می‌کرد.

 در سال ۱۳۶۰ برای ادای به تکلیفی که بر خود واجب می‌دانست برای دفاع از کیان امت اسلامی خود را کاملاً آماده کرد و به‌سوی جبهه‌های غرب کشور عزیمت نمود؛ مدت زیادی در منطقه غرب و کردستان به‌عنوان فرمانده جندالله در مریوان و جانوران و بسیاری از محورهای منطقه کردستان، حضور داشت و در اکثر عملیات غرب کشور حضوری شجاعانه داشت.

شهید مرآت باهمت والای خود توانست موجب آزادسازی قسمت‌هایی از مناطق اشغال شده توسط دشمنان غاصب شود و از اشغال در آوردن ده‌ها روستا از دست گروهک‌های مُلحِد کومله و دمکرات را فراهم نماید.

 در سال ۱۳۶۴ باتوجه‌به مدیریت و فرماندهی در خور تحسین این شهید دلاور و بزرگوار فرماندهی محور دیزلی از توابع شهرستان مریوان را که علاوه بر داشتن گردان‌های عملیاتی، محل استقرار نیروهای پدافندی نیز بود به وی سپرده شد؛ خبر رشادت‌ها، دلیرمردی‌ها و توانمندی‌های مجید به گوش فرماندهان بعث عراق نیز رسیده بود فلذا برای به‌دست‌آوردن سرش جایزه گذاشتند.

 وی اواخر سال ۱۳۶۵ به در خواست دوست و همرزم دلیرش سردار شهید «حجت نظری» فرمانده گردان حضرت ابوالفضل‌العباس (ع) به منطقه جنوب هجرت نمود و در کنار او مشغول به مبارزه و نبرد با دشمنان بعثی شد و در عملیات کربلای ۵ در منطقه «شلمچه» به شایستگی درخشید؛ او پس از شهادت شهید حجت نظری فرماندهی گردان حضرت ابوالفضل (ع) را پذیرفت و در ادامه راه آن شهید بزرگوار در عملیات نصر ۴، در منطقه ماووت عراق شرکت کرد و در تاریخ ۶/۴/۱۳۶۶ به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در کنار همرزمان دلیرش در مزار شهدای شهرستان فومن در جوار حضرت حق‌تعالی مأوا گزید.

انتهای پیام/