به گزارش هشت‌دی ولادیمیر کسارف فوتبالیستی با سرنوشت منحصربه‌فرد است. او که در سال ۱۹۳۰ متولد شد؛ تا سن ۲۵ سالگی به‌عنوان راننده کمپرسی کارکرد و فقط گاهی برای تیم چهارم دینامو مسکو میدان می‌رفت. همه چیز زمانی که کسارف ۲۶ساله شد، تغییر کرد. در آن زمان ۲۶ سالگی سن مناسبی برای شروع یک دوره حرفه‌ای ورزشی نبود، زیرا بسیاری از بازیکنان آن دوران تا ۳۰ سالگی هم نمی‌توانستند بازی کنند. اما بازیکنی که کامیون را می‌راند بسیار خوش‌شانس بود. به دلیل آسیب‌دیدگی آناتولی رودیونوف که بازویش در حین بازی تنیس شکست، کسارف فرصتی در دینامو یافت و از آن نهایت استفاده را کرد.

 دینامو به همراه کسارف سه بار قهرمان اتحاد جماهیر شوروی شد و این مدافع ۱۳ بازی برای تیم ملی هم انجام داد. کسارف به جام جهانی رفت و در جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۵۶ قهرمان شد، هر چند این مدافع برجسته تاریخ فوتبال جهان به دلیل تشدید آپاندیسش نتوانست به میدان برود.

 وقتی از میخائیل یاکوشین از موفق‌ترین مربیان تاریخ دینامو مسکو پرسیده شد که از نظر او قابل‌اعتمادترین مدافع کیست، او بلافاصله پاسخ داد: “کسارف”. او مدافعی مستحکم و قابل‌اطمینان بود. در نظرسنجی پنجاهمین سال فوتبال در شوروی ولادیمیر کسارف به‌عنوان برترین مدافع راست شناخته شد. کسارف با دو مدافع دیگر دینامو به تسخیرناپذیری در فوتبال شوروی مشهور شدند. وینگر برزیلی یعنی ماریو زاگالو که در آن جام جهانی نخستین قهرمانی‌اش را به دست آورد، ۳۸ سال بعد، با تیم ملی کشورش راهی مسکو شد. زاگالو با دیدن ولادیمیر کسارف در رختکن، فوراٌ او را شناخت و به دیدارش رفت. مدافع قدیمی فوتبال شوروی به بازیکن برزیلی لبخند زد و گفت: ” یادم آمد که چگونه تو را در زمین گوتنبرگ مهار کردم.”

 کسارف در سال ۱۹۶۵ به دوران فوتبالش خود پایان داد و سپس به عرصه مربیگری رفت. او در دینامو با بچه‌ها کارکرد و شاگردان زیادی را پرورش داد. ولادیمیر کسارف نقش بزرگی در پیشرفت بسیاری از بازیکنان و مربیانی داشت که بعدها به شهرت رسیدند. از مشهورترین شاگردان او الکساندر بورودیوک است. سرمربی پیشین تیم ملی روسیه اولین گام‌های خود را در دینامو تحت هدایت کسارف برداشت.

 فوتبالیست بی‌نظیر دینامو و تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۲۰۱۵ در ۸۴ سالگی درگذشت.

منبع: تسنیم