به گزارش هشت‌دی امیر سرتیپ شهید فرهاد احمدیان فرزند ایران و غلامحسین در بیست و یکم فروردین ۱۳۲۷ در یک خانواده مذهبی در بندر انزلی به دنیا آمد.

شهید احمدیان از پایان تحصیلات دوره متوسطه وارد دانشکده افسری شد. پس از گذراندن دوره‌های سخت نظامی، وارد کلاه سبزها شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هنگامی که دشمن زبون و استکبار جهانی با تحریک عوامل داخلی در کردستان، قصد ضربه‌زدن به انقلاب را داشت، با گروهی از یاران و هم‌زمان خود به‌سوی کردستان شتافت و مدت هفت سال با ضد انقلابیون به مبارزه جدی پرداخت.

با شروع حمله دشمن بعثی به خاک پاک ایران عزیز، این گیله‌مرد بزرگ برای خدمت به دین و وطن خویش عازم جبهه‌های مبارزه با مزدوران بعثی شد و با هم‌رزمان خود پیمان بست که تا زنده‌اند و تازمانی که جنگ ادامه دارد و خون در بدن دارند از اسلام و میهن خود دفاع کنند.

بر اساس همین پیمان، وقتی فرزندش به دنیا آمد، نامش را پیمان گذاشت و بر سر این عهد و پیمانش ماند تا خون پاکش در سرزمین گلرنگ ایران بر زمین ریخت و نهال تازه و نوپای اسلام را آبیاری نمود.

وی در این راه یک‌بار از ناحیه دست چپ مجروح گردید و وقتی بهبودی نسبی یافت، مجدداً به جبهه بازگشت تا سرانجام در غروبی خونین در جبهه سیدکان عراق در تاریخ چهارم شهریورماه سال ۱۳۶۴ به آرزوی دیرینه‌اش یعنی شهادت دست‌یافت و به دیدار معبود پاکش شتافت.

احمد ایران‌پرستی یکی از دوستان این شهید در مورد وی می‌گوید: شهید احمدیان هر گاه از جبهه بازمی‌گشت مقداری پول به من می‌داد و تکلیف می‌کرد که این مبلغ را به خانواده‌های فقیر برسانم.

وی افزود: وی به‌شدت در دفاع از ناموس مردم حساس بود و حتی در این راه حاضر بود جان خویش را نیز از دست دهد؛ اما خدشه‌ای بر ناموس مردم وارد نشود.

غلامحسین احمدیان پدر شهید احمدیان نیز در مورد وی می‌گوید: این سردار بزرگ به‌رغم نظامی بودن همواره با دوستان ارتشی خود که در خط امام و انقلاب بودند در راه‌پیمایی‌ها شرکت می‌کردند و هیچ‌گاه خود را از مردم جدا نمی‌دانستند.

شهیدان رفته‌اند؛ اما یاد و خاطره‌شان همواره در اذهان و قلوب مردم زنده است و ایران عزیز هیچ‌گاه فرزندان پاک و غیور خویش را از یاد نخواهد برد.

انتهای خبر/