۸دی: نکته مهم در نهضت میرزا کوچک شهید، شناخت درست وظیفه و تعهد به انجام آن است.

زمانی که حتی حکومت مرکزی و پادشاه ایران، با آن همه ادعایشان در مقابل نفوذ بیگانگان، اشغال و تجزیه ایران و از بین رفتن امنیت و آرامش ملت، هیچ کاری نکردند و قدرتی برای دفاع از دین، خاک و ناموس ایرانی نداشتند، او قیام کرد و سالها دربدری در بدترین شرایط را به جان خرید. او مامور به انجام وظیفه بود و آن را به ثمر رساند.

فهرستی از اهم کارهایی که برای رسیدن به این هدف مهم انجام داده شد (که مصادیق فراوانی در کتب تاریخی برای آن نقل شده است) چنین است؛

* تجمیع و یکپارچه سازی نیروهای متعهد شمال ایران (اعم از جوانان پرشور و میان سالان با تجربه) و سالها مجاهدت برای تشکیل حکومت بر مبنای فکر و عقیده دینی.

* به کارگیری و پشتیبانی ده‌ها مجتهد مسلم در مجمعی به نام «هیات اتحاد اسلام» از ایشان برای برقراری حکومت اسلامی.

* تاسیس اولین حکومت جمهوری در ایران بر اساس منطق دینی (با تاکید مکرر و تصریح بر حفظ استقلال ایران و سعادت ایرانیان و برادری میان امت اسلام).

* تدوین، تولید و انتشار ده‌ها مورد از قوانین حقوقی، قضایی و اجتماعی اسلامی و پایبندی به اجرای آنها حتی در حق مالکین، سرمایه داران و خاندان سلطنت.

* بازگرداندن امنیت پایدار به بخش وسیعی از ایران و تزریق روحیه خودباوری در مبارزه با ظلم، استکبار و استعمار.

* مقابله فکری فرهنگی با استعمارگرانی همچون انگلیس و روس و جلوگیری از نفوذ و اشاعه ماشین پر قدرت و طمطراق کمونیست در ایران.

* مقابله مستقیم نظامی با دو ابرقدرت روس و انگلیس جهت جلوگیری از اشغال ایران.

* گسترش خدمات عمومی مانند خدمات شهرداری در نظافت شهر، ساماندهی فاضلاب، تاسیس مدرسه، تاسیس مدارس نظام، مراکز درمانی، ایجاد راه دسترسی به شهرها و روستاها، رودخانه، پل، کمک به ایتام، کمک به نیازمندان، کمک به مردم شهرهای مختلف ایران برای رفع قحطی بزرگ و گشنگی مردم و …

* منصرف نشدن از انجام وظیفه حتی با تهدید، تطمیع، کودتا، ترور فیزیکی، ترور شخصیتی، از طرف دشمنان داخلی و خارجی.

و… اینها همه یعنی میرزا کوچک، کار را تمام کرد.

او با الگوگیری از سرسلسله مجاهدان راه اسلام یعنی حضرت سیدالشهدا علیه السلام وظیفه اش را شناخت و به درستی انجام داد و در راه اعتلای اسلام و ایران، سرش از پیکر جدا شد و روزها بالای دار آویخته ماند و در کوی و برزن گردانده شد و برای طاغوت زمان پیشکش شد. دقیقا همان اتفاقی که در قیام و نهضت امام حسین (ع) به وقوع پیوست و او کار را تمام کرد.

بر دیگران بود که با ظلم و جنایت رضاخانی به مبارزه برمی‌خواستند و نمی‌گذاشتند عَلَمی که میرزاکوچک برافراشت، بر زمین بیفتد.

خطر نفوذ و تحریف را جدی بگیریم که به راحتی جای جلاد و شهید را عوض می‌کند، پیروز را مغلوب و ظالم را مظلوم می نماید.

“مرتضی عبداللهی”