به گزارش ۸دی، جمعه ۲۴ آبان ۹۸ مردم ایران با خبری غیرمنتظره روبرو شدند. بنزین آزاد با افزایش ۳ برابری به لیتری ۳۰۰۰ تومان و برای هر خودرو سهمیه ماهانه ۶۰ لیتری با قیمت ۱۵۰۰ تومان توسط دولت روحانی تصویب و اجرا شد.

این اتفاق در حالی رخ می‌داد که سران وقت مجلس و قوه قضائیه، علاوه بر اینکه از زمان اجرای این طرح اطلاعی نداشتند، با این روش اجرای طرح نیز موافق نبوده و پیش از آن نیز مجلس طرحی در خصوص اختصاص ۳۰ لیتر بنزین ۱۰۰۰ تومانی به تمام ایرانیان در دستور کار داشت. طبق طرح مجلس، هر ایرانی فارغ از اینکه مالک خودرو باشد یا نه، سهمیه سوخت را دریافت کرده و در صورت عدم نیاز به استفاده از آن، می‌تواند سهم خود را به دولت بفروشد. نیازهای مازاد بر سهمیه نیز با نرخ آزاد محاسبه می‌شد.

روحانی در جلسه شورای هماهنگی سران قوا گفته بود «من با این طرح [مجلس] مخالف هستم و افزایش قیمت بنزین را که مد نظر دولت هست اجرا خواهم کرد و اگر هم خروجی و مصوبه جلسه این باشد که طرح مجلس اجرایی شود من آن را اجرا نمی‌کنم و افزایش قیمت بنزین در دستور کار ما است» و نهایتا بر خلاف نظر سران قوای مقننه و قضائیه، طرح بنزینی مصوب دولت را به مرحله اجرا می‌گذارد.

اجرای فاجعه‌بار مصوبه بنزینی دولت، باعث شد تا روحانی و حامیان او بار این تصمیم و اجرای هزینه‌ساز آن را متوجه تصمیم «شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا» کرده و این اقدام را حاصل یک هماهنگی بالادستی در سطوح عالی نظام معرفی کنند. اقدامی که البته از سوی رئیس وقت قوه قضائیه تکذیب شد و بعد از آن ابعاد جدیدی از ماجرا روشن شد.

سید ابراهیم رئیسی در مواضعی که در روزهای پس از این اقدام گرفت، اعلام کرد که سران قوا از زمان و نحوه اجرای این مصوبه دولت آگاهی نداشتند و افزایش نرخ بنزین به آن شکل، نه مصوبه شورای عالی سران قوا که تصمیم داخلی دولت دوازدهم بوده است. او همچنین توضیح داد آن چه در شورای هماهنگی سران قوا به تصویب رسیده، نه اصل این طرح و زمان و نحوه اجرای آن، که نوع هزینه‌کرد عواید ناشی از افزایش قیمت بنزین بوده است. در واقع شورای هماهنگی اقتصادی به دولت مجوز داده بود عواید ناشی از افزایش قیمت بنزین را به جای مسیرهای قانونی مشخص شده، مستقیما به دهک‌های مشخصی از مردم بپردازد.

با این موضع‌گیری رئیس وقت قوه قضائیه، عملا نقشه دولت روحانی برای تحمیل هزینه اقدام فاجعه‌بار خود بر دوش تمام ارکان نظام شکست خورد و مشخص شد که هم اصل این تصمیم و هم نحوه و زمان اجرای آن تماما از سوی دولت برنامه‌ریزی و اجرا شده بود. حتی بعدتر و در دوران انتخابات ریاست جمهوری، مشخص شد که حتی طرح‌هایی از سوی بخش‌های دیگر دولت برای افزایش نرخ بنزین مطرح بوده که از جمله آن پیشنهاد قیمت ۵۰۰۰ تومانی از سوی عبدالناصر همتی رئیس کل بانک مرکزی بود.

از سوی دیگر، اقدام دولت روحانی در افزایش قیمت بنزین در شرایطی رخ می‌داد که پیش از آن حداقل از سه مسیر از گروه‌های مقاومت در عراق و لبنان و همچنین ترکیه، برنامه جدی امریکا برای ایجاد شورش در ایران به اطلاع دولت رسیده بود. حتی اردوغان پس از هشدار پنهانی خود، مجددا در سخنرانی بلغارستان به مقامات وقت ایران اعلام کرد که آمریکا در صدد ایجاد آشوب و ناامنی در ایران است. این هشدارها در حالی بود که آمریکا چند روز قبل از آن هم ۲۵ مهر در لبنان و ۲ آبان در عراق ناامنی‌های جدی ایجاد کرده بود.

بی‌توجهی دولت روحانی به اقناع افکار عمومی و هشدارهای امنیتی در کنار اتخاذ مواضع عجیبی چون «من خودم هم صبح جمعه فهمیدم!» باعث ایجاد موجی از خشم و نفرت در میان مردم شد که نهایتا با بروز درگیری‌ها و اعتراضات خیابانی و مدیریت ضعیف بحران ایجاد شده، متاسفانه چند صد نفر از هموطنان در این حوادث جان باخته و خانواده‌های زیادی داغدار شدند. با اطمینان می‌توان گفت که نحوه مدیریت حسن روحانی در آبان ۹۸ آینه عبرت برای هر اقدام و اصلاحی در حوزه سیاسی و اقتصادی پیش روی دولت‌مردان است و سالیان سال باید از آن عبرت گرفت و درس آموخت.