به گزارش ۸دی،کامن دریمز با اشاره به اقدام اسرائیل در ترور چند دانشمند ایرانی نوشت، مردم باید این سوال را بپرسند که چرا اسرائیل مجاز است هر کاری انجام دهد؟

<< یک روز دیگر، یک اقدام دیگرِ (ظاهرا) اسرائیل در ترورِ دانشمند ایرانی در نزدیک تهران.

روزنامه کیهان یک روز پس از این حمله در تیتر اول خود نوشت “چشم در برابرِ چشم: صهیونیست ها باید خود را آماده کنند.” فخری زاده که همراه همسرش در خودرو بود، هدف رگبار گلوله قرار گرفت.

مانند بسیاری دیگر از کشتارهای هدفمند سازمان جاسوسی اسرائیل – موساد – علیه دانشمندان ایرانی در ده سال اخیر (فخری زاده پنجمین دانشمند ترور شده بود)، این حمله شبیه یک فیلم ترسناک جاسوسی بود…

عملیات قبلی ترورِ دانشمندان ایرانی به دست عوامل اطلاعاتی اسرائیل (که البته تل آویو آنها را نه تایید و نه تکذیب کرده است)، با بمب گذاری در خودروی حامل آنها صورت گرفته است. در سال ۲۰۱۲ داریوش رضایی نژاد فیزیک دانِ هسته ای پس از آن که دخترش را از کودکستانی در مقابل منزلش تحویل گرفت، هدف پنج گلوله موتورسواران مسلح واقع شد.

ولی با این وجود، فیلم های نت فلیکس متاثر از عملیات موساد، احتمالا بیشتر از حملات تهران توجهات عموم را به خود جلب کرده است.

سابقه نشان می دهد در این ترورهای دولتی (اگر ایران هم یک دانشمند اسرائیلی یا آمریکایی را ترور می کرد، تردید نمی کردیم که این اقدامات را تروریسم بنامیم)، هیچ خبری از گفتمان عمومی نیست: واشنگتن و تل آویو سابقه ای طولانی از ائتلاف و تبادل اطلاعات علیه ایران داشته اند به گونه ای که کشتارهای هدفمند نه تنها زیر سوال قرار نمی گیرد، بلکه به قول “گیدئون لوی” روزنامه نگار اسرائیلی، حتی بیان آنها اقدامی “خیانت کارانه” تلقی می شود.

لوی در مقاله ای در روزنامه اسرائیلی هاآرتص می نویسد: “به عنوان مثال آیا قتل “ثبات احمد ثبات” رهبر جنبش فلسطینی فتح در سال ۲۰۰۰ مشروع تلقی نشد؟ آیا مجوز قتل “خلیل الوزیر” (معروف به ابوجهاد) در تخت خوابش و مقابل همسر و فرزندانش در سال ۱۹۸۸ در تونس صادر نشد؟ فرقه امنیتی اسرائیل را به خنده وادار نکنید. البته که مجوز آنها صادر شد. از نظر اسرائیل، اجازه هر چیزی داده می شود.”

قوانین برای فلسطینی ها متفاوت است. حکم حبس ابد برای عوامل کشته شدن “رهاوام زیوی” وزیر جهانگردی اسرائیل را در سال ۲۰۰۱ درنظر بگیرید. به گفته لوی، “قاتلان ابوجهاد وزرای کابینه اسرائیل و قهرمان شدند. زوی بیشتر از ابوجهاد خونِ افراد بی گناه را ریخته بود.”

سوال این است: چرا اسرائیل همواره برای هر کاری آزاد است؟ بعد از ترور فخری زاده، “آگنیس کالامرد” گزارشگر ویژه سازمان ملل و مدیر بخش آزادی بیان در جهان، در دانشگاه کلمبیا در توییتی گفت این ترور “نقض آشکار قوانین حقوق بشری بین المللی است که محرومیت خودسرانه از حیات را منع می کند؛ و همچنین نقض منشور ملل متحد است که استفاده از قوه قهریه فرامنطقه ای را در زمان صلح ممنوع کرده است.”

با این وجود، ایران است که همچنان از آن به عنوان یک تهدید جهانی یاد می شود. این در حالی است که آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال ۲۰۱۸ پایبندی ایران را به توافق هسته ای (برجام) تایید کرده بود. آژانس به تازگی اعلام کرده است که ایران ده برابر بیشتر از میزان مجازِ برجام، اورانیوم غنی شده در اختیار دارد، اما این اقدامی تلافی جویانه بود که پس از خروج یک جانبه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از برجام و اعمال مجدد تحریم ها علیه ایران، صورت گرفت. و با این وجود هیچ مدرکی نیست که آژانس تایید کرده باشد و نشان دهد ایران به سمت تسلیحاتی کردن برنامه های اتمی خود پیش می رود.

ساده بگوییم: ایران امروز هیچ بمب اتمی در اختیار ندارد در حالی که به گزارش مرکز کنترل تسلیحات و منع تسلیحات کشتار جمعی، اسرائیل ۹۰ کلاهک اتمی پلوتونیومی در اختیار دارد و برای تولید ۱۰۰ تا ۲۰۰ سلاح اتمی به اندازه کافی پلوتونیوم تولید کرده است.

تهران گفته است با “صبر استراتژیک” به اقدام اخیر تروریستی اسرائیل پاسخ می دهد، رویکردی که به دولت فضا و زمان می دهد تا با “جو بایدن” رئیس جمهور منتخب آمریکا معامله کند؛ او که گفته است می خواهد به توافق هسته ای بازگردد. اما صبر هم بستگی به گام های بعدی رئیس جمهور دمدمی مزاج آمریکا دارد. این نگرانی شدیدا حس می شود که ترامپ پیش از پایان ریاست جمهوری اش در ۲۰ ژانویه، به ایران حمله کند.

بر اساس گزارش های خبری، تهران روز شنبه به “محمد بن زاید” ولیعهد امارات عربی متحده گفت اگر آمریکا به ایران حمله کند، تهران نیز آن امیرنشین را هدف قرار خواهد داد. این اقدام نشان می دهد چقدر تنش های منطقه ای بالا است. ایرانی ها خشمگین و با انگیزه هستند. در سالی که کرونا همه گیر شده است، آنها با تحریم های آمریکا و همچنین مسایل امنیتی در حفاظت از سایت های هسته ای دست و پنجه نرم می کنند…

پس از ترور فخری زاده، ایرانی های بسیاری در فضای مجازی نظیر اینستاگرام، از مرگ وی ابراز غم کرده اند (بدون آن که مطالبشان ناقض قوانین باشد) با این وجود این پست ها پس از آن که هزاران بار لایک دریافت کرد و بازانتشار یافت، از اینستاگرام حذف شده است. البته که عجیب نیست، زیرا اینستاگرام و شرکت مادرِ آن فیس بوک، پیشتر در امسال به سی ان ان اعلام کردند در حال حذف پست هایی هستند که حاوی مطالبی در حمایت از ژنرال قاسم سلیمانی هستند، تا به این بهانه تحریم های آمریکا را رعایت کرده باشند.

اما این شرایط قطعا، گوشزدی است به نبودن گفتمان مردمی درباره روابط قوی و چالش ناپذیرِ آمریکا- اسرائیل. قطعا یادآور شیوه های ریاکارانه ای است که در قبال یکی از بزرگ ترین قربانیان خود به کار می گیریم: آزادی بیان. ظاهر این حقی است که تنها به کسانی اعطا می شود که نگاهشان با مالکان قدرت یکسان باشد.>>