هشت دی: در این بیانیه آمده است:

بسم الله الرحمن الرحیم
خبر برگزیده شدن شاعر هتاک در جشنواره شعر فجر واکنش‌های مختلفی را از سوی اصناف گوناگون سیاسی، فرهنگی و … در پی داشته است که مهمترین این واکنش‌ها چرایی برگزیده شدن فردی با سابقه هتاکی به ارزش‌های نظام جمهوری اسلامی است.
اما با رد شدن از این نکته، یک مساله بسیار مهم دیگر در این حادثه به چشم می‌خورد که متاسفانه می‌توان گفت که کمتر به آن پرداخته شده است.
سازمان بسیج هنرمندان استان گیلان یک سوال اساسی از متولیان امر دارد:
طبق آمارهای خودتان چیزی حدود دو هزار اثر از ۴۰۰ شاعرِ زیر بیست و پنج سال کشور به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است.
اغلب شاعران (چه انقلابی و چه ضد انقلاب) در این نقطه توافق دارند که آثار شاعر مورد نظر به هیچ عنوان نه تنها شایستگی برگزیده شدن در بزرگترین رویداد شعری کشور را ندارد بلکه حتی ابتدایی‌ترین مولفه‌های هنری_شعری جهت انتشار به عنوان شعر را نیز دارا نیست.
بدیهی است که نوع بکار بردن صنایع و آرایه‌های ادبی و انتخاب واژگان و دست بردن به زبان معیار و خلاصه هرگونه کنش از پیش‌آگاهانه در حوزه زبان اصلی‌ترین تمایز یک متن ادبی با غیر ادبی است، تا اینجا این متن با توجه به خلق فرم منحصر به فرد برای آن اثر، یک اثر ادبی می‌شود، حالا برای تمیز آن از شعر و نثر ادبی سراغ دیگر مولفه‌ها و بارقه‌ها در حوزه محتوا و حتی نوآوری در فرم می‌رویم که صدالبته نظر منتقدین ادبی طی قرون گذشته و صاحب نظران شعر در تطور شعر مختلف است.
چطور می‌شود آثار فردی که هیچ یک از بدوی‌ترین شاخصه‌های شعری در کارهایش دیده نمی‌شود به عنوان برگزیده بهترین شاعران کشور آن هم ایران با این پتانسیل شعری انتخاب می‌شود؟
چطور می‌شود فردی به عنوان برگزیده جشنواره شعر فجر انتخاب می‌شود که آثارش پر از ضعف تألیف است و صدالبته دچار چنان فرم‌زدگی (ناآگاهانه) می‌باشد که بسختی می‌توان معنا را از ترکیب الفاظ در بندهای اثرش تفهیم کرد.
اصلا آیا سکوت جریان شعری حتی ضدانقلاب که اتفاقا باید به طرفداری از این انتخاب بپردازند برای شما هیچ پیامی ندارد؟
پیام اینکه آثار این فرد هیچ جای دفاعی ندارد به شما ارسال نشد؟

یقینا این سوال تنها دو جواب دارد:

پاسخ اول؛
۴۰۰ فردی که مجموعاً دو هزار اثر را به دبیرخانه ارسال نمودند اساسا آثارشان فاقد اِلِمان‌های شعری بوده و داوران راهی جز انتخاب آثار این شاعر نداشتند که در این صورت باید فاتحه جشنواره شعر فجر را خواند، این چه رویداد مهم شعری است که از میان دو هزار اثر هیچ کدام‌شان شعر نیستند؟ شاعران گیلان زمین که به خوبی با آثار این خانم آشنا هستند پذیرفته‌اند که وی حتی در جمع شاید صد شاعران خوب گیلانی نیست به همین خاطر اولین واکنش اهالی شعر گیلان به این خبر چرایی و چگونگی انتخاب ایشان بود (شماها که استاد جمع کردن امضا از هنرمندان هستید می‌توانید یک روز کاری خود را به گیلان بیایید و از حدود شاید هزار شاعر گیلانی با هر سن و سلیقه‌ای امضا بگیرید، مگر آنکه آثاری که ایشان به جشنواره دادند با آثاری که ما از وی شنیدیم و دیدیم تمایز داشته که در این صورت این حجم از تفاوت هنری در یک فرد یعنی؛ آثاری که این خانم به دبیرخانه شعر فجر داده است وحی بوده)، که البته درصد این احتمال تا زمانی که دبیر محترم همه آثار را در پورتال جشنواره منعکس نکند صفر است، زیرا به عدالت خرج شده از جانب وجدان داوران این دوره در آن محور برای هیچ یک از اعضای خانواده شعر کشور (با هر سلیقه فکری و عقیدتی) هیچ اعتباری نیست. نادیده می توان قضاوت کرد که یقیناً در سرزمین شعر ادب از بین ۴۰۰ شاعر شرکت کننده باید باشند افرادی که الفبای شعر را بدانند.

و پاسخ دوم؛
در انتخاب آثار برگزیده نیتی غیر فنی بوده است.
پاسخ به این جواب را بزرگواران اینگونه داده‌اند که آثار کدگذاری شده بود و هیچ یک از داوران شناختی از صاحب اثر هنگام داوری نداشتند که باید گفت مثلا آقایان بیابانکی و طریقی با این سابقه درخشان در خلق آثار ادبی چگونه فرق بین اثر شعری و یک متن ضعیف که شعر نیست را متوجه نشدند، ضمنا گیریم نامی از صاحب اثر روی اثر نیست، دبیر و داوران که می توانند طی یک رابطه کاملا هنری با صاحب اثر متوجه شوند که کدام اثر برای کدام شاعر است (که البته این آفت در جشنواره ها و سوگواره‌های به اصطلاح انقلابی نیز به چشم می‌خورد).
چقدر جالب است که فردی نماینده یک جریان شعری در یک استان شود و برحسب اتفاق، تاکید می‌کنیم اتفاق، همان فرد با آثار غیر شعری برگزیده معتبرترین رویداد شعری کشور می‌شود.
خلاصه راهی جز انتشار همه آثار نیست تا اهل فن با هر گرایش فکری، عقیدتی و حتی سیاسی، خودشان پرده از این انتخاب بی‌سوادانه بردارند.
بسیج هنرمندان استان گیلان برخلاف همه بیانیه‌ها و واکنش‌هایی که تا به امروز از جانب افراد و مجموعه‌ها منتشر شده، سعی بر بررسی فنی این انتخاب دارد، چرا که گناه انتخاب فردی که حتی لیاقت فنی برگزیده شدن در هیچ جشنواره شعری را ندارد با این پیشینه هتک حرمت به ارزش‌های نامبرده و نبرده دوچندان می‌شود.
این یعنی رانت هنری، و این رانت هنری یعنی بریدن سر شکوفه‌های شعر کشور.
در پایان باید از نهادها و سازمان‌ها و ارگان‌های فرهنگی مستقر در استان گیلان اعم از معاونت وقت فرهنگی دانشگاه گیلان، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و در نهایت استانداری گیلان پرسید همان زمان که وی مسئول انجمن ادبی دانشگاه گیلان می‌شد و یا مسئول انجمن شعر به اصلاح مستقل ادبی در گیلان می‌شد بهتر نبود رزومه فنی و حراستی وی را جویا می‌شدند؟ آیا مسئولین متولی امر گیلان ترازویی برای سنجش اینکه چه کسی شاعر هست یا نیست و یا آنکه اصلا وی صلاحیت‌های اولیه را برای دبیری انجمن شعر دارد یا ندارد در چنته خود ندارند؟ اگر ندارند بهتر نیست با یک عذر خواهی آبی بر آتش شاعران حداقل گیلانی باشند؟
بسیار واضح است زمانی که آن مسئولیت‌ها به وی داده می‌شد، هم آثار او و هم عقاید او در صفحات شخصی‌اش در فضای مجازی موجود بود، آیا بزرگواران زحمت بررسی این دو مولفه را که البته حداقلی است و اولی بسیار مهم‌تر از دومی است را به خود ندادند؟
آیا حواسشان هست که متقی‌های بی‌سوادتر و هتاک‌تری هم اکنون در حال ریشه دواندن در استان گیلان هستند؟ ۹۸/۱۱/۱۲
سازمان بسیج هنرمندان گیلان