به گزارش ۸دی نیوز به نقل از تابناک، فعالیت برخی برنامه‌ها در حالی برای عموم عملاً ممنوع است و حتی در حریم خصوصی نیز می‌تواند مشکل‌ساز شود که این محدودیت‌ها برای برخی نهادها نیست و می‌توانند به سادگی از این تهدید به عنوان فرصت درآمدزایی استفاده بهینه کنند؛ اما چرا چنین رویه‌ای در جریان است و ‌مردم از چنین فضایی استقبال می‌کنند؟

 تلفیق «لیزرشو» و آهنگ‌هایی با ریتم تند و… را در کشور تنها در پارتی‌ها می‌توان به طور وسیع یافت و اگر حتی در مکانی خصوصی چنین ترکیبی شکل بگیرد، احتمال اینکه به سرعت تجزیه شود، بسیار بالاست؛ بنابراین، گمان اینکه چنین ترکیبی در مجموعه‌ای عمومی در کشور عرضه شود، اندکی عجیب و ‌باور نکردنی است و طبیعتاً نیز چنین چیزی مرسوم نیست.

با این حال، مجموعه‌های تفریحی در همین پایتخت هستند که ترکیب مذکور را برای عموم مخاطبان ارائه می‌کنند و حتی به نوعی از آیتم‌های اجباری است. یکی از این مجموعه‌های تفریحی در تهران؛ که اتفاقاً بخش چشمگیر مخاطبانش کودکان و نوجوانان هستند و خانواده‌هایشان در حاشیه حضور کودکان و نوجوانانشان، همراهی‌شان می‌کنند، چنین سرویسی می‌دهند و البته نوع برنامه‌ریزی برای این آیتم نیز به گونه‌ای است که تقریباً اجباری است.

در بخشی از خدماتی که ‌هر شب از فعالیت این مجموعه ارائه می‌شود، ‌یکباره برنامه‌های تفریحی و دستگاه‌های ارائه کننده این خدمات تعطیل می‌شوند و همه مراجعان به سالن «لیزرشو» هدایت می‌شوند و عملاً گزینه‌ای جز حضور در چنین برنامه‌ای پیش روی قرار نمی‌گیرد و در ادامه نیز ترکیب مورد اشاره عرضه می‌شود.

سوای اینکه حتی اگر قرار بر عرضه‌ چنین ترکیب عجیبی از نور و موسیقی و… هم باشد ـ که البته طبیعتاً باید با شئونات اسلامی نسبتی داشته باشد ـ انتظار می‌رود برای رده سنی مشخصی باشد، نه کودکانی که ‌درک و شناختی نسبت به برخی مسائل ندارند؛‌‌ برنامه‌هایی که پیش رویشان توسط برخی بزرگسالان روی می‌دهد.

با ‌وجود این، هیچ جلوگیری از چنین برنامه‌ای نمی‌شود، زیرا نهادی که صاحب این مجموعه بزرگ است، ‌مصونیت خاصی دارد و متعلق به یک بنیاد قدرتمند است؛ اتفاقی که اگر حتی در خانه‌ای شخصی و در محفلی خصوصی نیز رخ می‌داد، احتمالاً با تذکر ضابطین همراه می‌شد، ولی به هر حال، این قدرت باعث می‌شود حتی عرضه‌اش در اماکن عمومی بی‌اشکال باشد!

در این زمینه نقد پررنگی وجود دارد که اگر چنین مسائلی محل اشکال است، چگونه مجموعه‌ای با رانت قدرت می‌تواند چنین امکانی را فراهم آورد و اگر ‌اشکال ‌ندارد، چرا هر مجموعه خصوصی، چنین امکانی ندارد تا با استفاده از آن، به کسب درآمدهای سنگین مشغول شود؟!

اما پرسش پراهمیت‌تری نیز وجود دارد و آن، ‌علل استقبال گسترده از چنین برنامه‌هایی است که چنین عقبه‌ای دارند؟!

واقعیت این است که مردم تشنه شادی هستند و این موضوع در همه سطوح بر آن تأکید شده و متأسفانه در سطح جامعه، ابزارهای حداقلی برای تخلیه مشروع هیجان و شادی مردم طراحی و گسترده نشده است؛ بنابراین، عجیب نیست که هر مفری برای تخلیه شادی با هجوم مردم روبه‌رو شود.

متأسفانه کشورمان در این زمینه نسبت به برخی کشورهای اسلامی نیز عقب مانده است؛ برای نمونه مالزی که ‌از کشورهای اسلامی است، هر ساله ‌تعداد فراوانی جشن‌های خیابانی دارد؛ چیزی که در ایران از رخدادهای نادر است. به همین دلیل، ‌ای کاش با تدبیر در این زمینه عمل شود و شاهد تغییر نگرشِ «عملی» باشیم و آنچه وقوعش را محل اشکال می‌دانیم، صرفاً برای مجموعه‌ای خاص مشروع و قانونی نبینیم.‌ ای کاش به جای انحصاری کردن تولید و عرضه شادی ـ آن هم با این کیفیت ـ این امکان را برای عموم فراهم سازیم.