هشت دی: آغاز ماه مهرنوید بخش فصل زیبای خزان است. پاییز با آمدنش علاوه بر برگریزان طبیعت، بهار سال تحصیلی نیز بحساب می آید. در پاییز با ریزش برگهای درختان، شکفتن شکوفه‌های علم و دانش شروع شده و فصل تازه‌ای از آموختن شکل می گیرد. شکوفه های دانشی که معنای زندگی بهتر را رقم می زند و انسان را به دانایی و کمال نزدیکتر می کند.

در این روزها اغلب خانواده های ایرانی درگیرخرید لوازم مدرسه و کیف و کفش نوهستند و مادران با مهربانی و امید فرزندان خود را برای مدرسه رفتن آماده می کنند. درآغازین ساعات صبح اولین روز مهر، بوی خوش مدرسه و کتاب نو در کوچه ها به مشام میرسد و دانش آموزانی با لباس یکدست و لبخند بر لب را می بینیم که دست در دست والدین خود با اشتیاق راهی مدرسه هستند.

در این روزها، ساعت ها که به فرمان هیئت دولت برسرجای قبلی خود عقب نشینی کرده اند، و تقویم که نیمه سال را نیز تمام کرده، با رنگ و بوی دیگری مهر و مهربانی را به آدم هدیه میدهد.

خیلی¬ها این ماه را با نام علم و ادب می¬شناسند اما به عقیده شاعربزرگ “قیصرامین¬پور” ماه مهر، ماه مهربانی است. آنجا که می گوید: «باز آمد بوی ماه مدرسه، بوی بازی¬های راه مدرسه، بوی ماه مهر، ماه مهربان.»

آری بوی ماه مهربان در خیابان های شهر و روستا پیچیده و شاید هستند کسانی که استشمام این بو برای آنها همراه با حسرت و نداری است. شاید آنطرف فضایی که ما در حال لذت بردن از بوی مهربانی هستیم، کودکی در حسرت نداری کیف و کفش سر به گریبان فرو برده و مغموم وحسرت آلود چشم به راه دستی توانمند دوخته تا لبخندی به لبانش هدیه دهد.

شاید دانش آموزی در سکوت حزن آلود، کتاب‌های تازه اش را داخل کیف پینه زده اش جا میدهد تا با کیف پارسال برسر کلاس جدید حاضر شود. شاید کیف پینه زده اش باعث گوشه گیری او شود و از رفتن به میان دوستان جدید واهمه داشته باشد و این سر آغاز انزوای او شود.

تقصیر او چیست که روزگار کج مدار، شرایط اقتصادی بدی را به خانواده تحمیل کرده و اینچنین نیازمند و فقیر او را به پیش می برد!؟

به یقین او هم از این همه نعمت خداوند سهمی دارد و قادر مطلق سهم او را نیز در جای از این کره خاکی قرار داده است. بیاییم با دستگیری از این عزیزان در راه تحصیل علم گامی مثبت برداریم و به معنای واقعی کلمه حس انسان دوستی را بجا آوریم و با بخشش و انفاق در راه علم همه دانش آموزان را در تحصیل علم و دانش یاری دهیم که پاداشی بهتر از این در نزد خدا وجود نخواهد داشت. فقط با کمی جستجو در اطراف خود میتوانیم دانش آموزان بی بضاعت را پیدا کنیم و آنان را نیز از داشتن لبخند شیرین کیف و کفش نو بهره مند سازیم.
بطور یقین اگرهمه ما بتوانیم حتی یک لبخند بر لبان دانش آموزی بنشانیم، حال و هوای خوب و با نشاطی را در بین جامعه انتشار داده ایم. بیاییم در انتظار کمک خواستن نمانیم بلکه خود به دنبال کمک کردن باشیم و جشن عاطفه ها را از هم اکنون آغازگر باشیم. به امید روزی که همه‌ی شکوفه‌های کشوراسلامی عزیزمان با فرا گرفتن علم و دانش برویند و به گل‌های زیبایی تبدیل شوند.