به گزارش ۸دی، مشرق در گزارش خود پیرامون این مساله نوشت: آنچه در رختکن سوریه گذشت نیز توهینی به ایرانی‌ها نبود؛ اگر ایراد بر ترجمه منتشر شده از شعار بازیکنان سوری را که همان معادل خودمانی (سوراخ سوراخش کرده!) است را کنار بگذاریم، شادی تیمی که حتی در وطن خودش زمین برای تمرین ندارد، دور از ذهن نیست؛ آن‌ها با پرچم سوریه و حزب الله شادمانی کردند، و دیدیم روزهایی را که تیم پیروز در مقابل ایران، با پرچم رژیم دیکتاتور سعودی رژه پیروزی می‌رفت.

ارتباط دادن بازی ایران و سوریه به مناسبات دولت‌های ایران و سوریه، اینگونه به نظر می‌رساند که گویا عده‌ای انتظار داشتند تیم ملی سوریه به اتفاق بازیکنان ایران، به دروازه خودی گل بزنند و به پاس کمک‌های ایران به سوریه، گلباران تهران را ترک کنند. آیا در بازی مقابل آمریکا دو طرف با شمشیر و سلاح به مصاف هم می‌روند یا آنجا برای این جماعت فوتبال نوید بخش روابط بهتر است؟!

اگر بازیکنان سوریه (که در میان آنان افرادی مخالف با نظام سیاسی این کشور هم حاضر هستند) شعارهای سکوهای ورزشگاه را به درستی دریافت می‌کردند، اینگونه واکنش نشان می‌دادند؟ آیا در سکوهای هواداران ایرانی (که در بازی‌های داخلی هیچکس از آن در امان نیست) علیه سوریه شعار و ناسزایی سر داده نشده است؟

و در پایان رسانه‌های داخلی و رسمی که در بازی منافقانه ضدانقلاب در ایجاد شکاف قومیتی-ملیتی / سوری-ایران همزمان با پیروزی‌های عظیم جبهه مقاومت در سوریه شریک شدند، بازنده بزرگ این دیدار بدون برنده شدند.