به گزارش ۸دی نیوز به نقل از بهجت نیوز، فومن، شهری است که نیاز به معرفی ندارد. فومنی‌ها طی ۸ سال جوانانشان را برای دفاع از مرزهای جنوبی کشور اعزام و در طی ۲۷۰۰ روز مقاومت ۴۰۵ شهید تقدیم انقلاب و اسلام کردند.مردمی که همیشه آشنای شهدا بوده‌اند و همیشه مرام و معرفت و ارادت خود را به شهدا اثبات کرده‌اند و این امر را می‌توان از حضور گسترده و پرشور مردم در گلزارهای شهدای شهرستان، چه در دوران دفاع مقدس و چه پس از آن مشاهده کرد.

حال بیش از یک سال از زمان تدفین دو شهید گمنام بزرگوار در ماسوله که به حق فرمانروای قلوب ساکنین این شهرستان شده اند میگذرد اما هنوز هیچ اقدام خاصی در خصوص ساخت یادمان و نگهداری صحیح از مکان آن صورت نگرفته است.

در همان برهه از زمان اعتراضات زیادی از طرف مردم در ارتباط با ساخت جایگاه مناسب برای محل دفن این شهدا صورت گرفت که مردم با وعده اینکه این محل در آینده و پس از تکمیل طرح‌ها رونق می‌گیرد، دندان بر روی جگر گذاشتند.

تا مدت‌های زیادی برای این مزارهای بی نشان هیچ گونه اقدامی صورت نگرفت و دقیقاً شبیه بقیع بر روی هر مزار یک سنگ معمولی قرار گرفت که فضای خاک آلوده و سوت و کور و بدون روشنایی حتی یک چراغ آنجا تصویر بقیع را برای مردم زنده می‌کرد و تا مدت‌ها این تشبیه بر سر زبان‌ها بود.

با پیگیری‌های به عمل آمده توسط برخی از جوانان حزب اللهی شهر بود که شاهد اقداماتی برای تکمیل یادمان در آنجا بودیم. البته از همان روز اول هیچ کاری در خصوص خدمت رسانی انجام نگرفته و حتی مراسمات سوم، هفتم و اربعین این شهدای والامقام به صورت خودجوش و توسط هیأت‌های مذهبی شهرستان برگزار گردید.

حال اما قضیه کمی فرق کرده است ؛ انگار برخی هنوز حرمت خون شهدا را درک نکرده اند ؛ انگار که ساحت این عزیزان خفته در خاک اما بنا به فرموده قرآن مجید که میفرماید «وَ لَا تحَْسَبنََّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتَا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» البته نپندارید که شهیدان راه خدا مرده اند بلکه زنده به حیات ابدى شدند و در نزد خدا متنعم خواهند بود» دارای ارزش نمی باشد که بدین گونه چنین بی حرمتی هایی را انجام داده اند.

انگار که وارد یک هتل آپارتمان یا یک سوئیت شده اند که بدین شکل رخت و لباس پهن و برای خود محلی برای گذران زمان انتخاب کرده اند. چرا هیچ کس در انجا حضور ندارد تا از انجام چنین اعمال جلوگیری کند؟

اگر تا این حد حفظ و نگهداری حرمت شهدای گمنام ماسوله سخت است باید آرزو میکردیم که ای کاش هیچ وقت شاهد حضورشان در این منطقه نمی بودیم و ای کاش پیکرشان در همان عراق با احترام نگاه داشته میشد.