به گزارش ۸دی نیوز به نقل از جام نیوز، بلافاصله بعد از پایان مذاکرات ایران و ۱+۵ آنچه از محافل و رسانه های غربی به گوش رسیده است، ادعا در خصوص پایبند نبودن ایران بر سر تعهدات خود در برنامه جامع اقدام مشترک است.

این جنگ رسانه ای علیه پایبندی ایران در حالی صورت می گیرد که سخنی درباره احتمال نقض پیمان از سوی طرف غربی مطرح نمی گردد در حالی که آمریکا به عنوان سردمدار مذاکره کننده غربی بیشترین نقض عهد را در پرونده معاهدات بین المللی به ثبت رسانده است.

روزنامه آمریکایی “شیکاگو تریبیون” (ChicagoTribune) در خبری با عنوان “اگر ایران تقلب کند چه؟” نوشت: «احتمالاً ایرانی ها این نکته از توافق را فهمیده اند که اگر امشب فریبکاری کنند، فردا روز گریه و زاری آن ها است.»

این روزنامه با بیان این که “این را بدانید، تخطی از توافق هسته ای قابل شناسایی و افشا است و برای ایران هزینه بالایی خواهد داشت” نوشت: «از نظر منتقدان اوباما، او در ارتباط با ایرانی ها مرتکب دو اشتباه شده است: اول، رسیدن به توافق با آن ها درباره برنامه هسته ای‌شان. دوم، این تصور که ایرانی ها به توافق پایبند خواهند ماند. آنچنان که سناتور “تام کاتن” گفته است: “به نظر من، ما مجبوریم فرض کنیم آن ها در این توافق تقلب خواهند کرد.»

شیکاگو تریبیون ادامه داد: «طبق این سناریو، از آن هم بدتر این است که ایران از زیر تخلف هایش شانه خالی خواهد کرد. ایران یکی پس از دیگری درباره تعهدات خود دبّه خواهد کرد، جلوی ناظران را خواهد گرفت، اختلافات پشت سرهم ردیف می شوند و کشورهای امضاکننده توافق از این مسائل چشم پوشی خواهند کرد. سناتور “مارک روبیو” در این باره گفته است: “مجموعه ای از تخلفات کوچک و مکرّر اتفاق می افتد که با گذر زمان سازوکار اجرایی را فرسوده می کنند.”»

این روزنامه آمریکایی با بررسی تهدید ادعاشده درباره فریبکاری ایران، نوشت: «نباید از تأخیر ۲۴ روزه بازرسی ها از تأسیسات نگران بود، چرا که مواد هسته ای نه تنها هفته ها، بلکه قرن ها دوام می آورند.در ثانی، بر اساس گزارشی که اندیشکده بلفر (Belfer) منتشر کرده است، حتی اگر ایران موفق شود شواهد تخلفات خود را پنهان کرده یا  از بین ببرد، آمریکا هنوز هم می تواند این طور نتیجه گیری کند که ایران تقلب کرده است. به عبارتی، ما مجبور به اثبات گناهکاری نیستیم، بلکه ایران است که باید بی گناهی اش را ثابت کند.»

شیکاگو تریبیون از زبان منتقدان اوباما  نوشت: «برای مخالفان توافق، هیچ یک از این مسائل مهم نیست، بلکه حتی اگر دست ایران رو شود، ایرانی ها از زیر تبعات آن در می روند، چون هیچ کس جرأتِ به چالش کشیدن آن ها را ندارد، به محض بازشدن حصار ایران به روی تجارت، شرکت های اروپایی، و روسی و چینی آنچنان به جیب دولت هایشان پول سرازیر می کنند که این دولت ها تمایلی به مداخله کردن نخواهند داشت و تظاهر می کنند که اتفاقی نیفتاده است.»

این روزنامه آمریکایی در پاسخ به این اشکال نوشته است: «حتی اگر کشورهای دیگر هم کنار بکشند، هیچ مهم نیست. چون اگر آژانس اختلافی با ایران پیدا کند، مسئله به شورایی متشکل از ۷ کشور شامل آمریکا و اتحادیه اروپا می رود که هر کدام از آن ها از عملکرد ایران راضی نباشند می توانند به شورای امنیت شکایت کنند.

این تحریم ها به صورت پیشفرض به سرعت برخواهند گشت، مگر آن که شورای امنیت رأی دهد که تحریم ها برنگردند. و تنها در این میان به یک کشور، مثل آمریکا، نیاز است که رأی شورای امنیت برای برنگشتن تحریم ها را وتو کند. یعنی در عمل، همه مهره ها در دست آمریکا است. به موجب توافق، آمریکا می تواند حتی اگر شرکای مذاکراتی اش اعتراضی داشته باشند، در ادامه به ایران مجازات اقتصادی تحمیل کند.»

این روزنامه ادامه می دهد: «اما بدترین فرضیه را در نظر بگیرید و تصور کنید ایران تخلفی مرتکب شود، و شرکای آمریکا با کشف راه حل مبتکرانه ای جلوی وضع تحریم ها را بگیرند. در این صورت چه می شود؟ آمریکا هنوز چاره نهایی را در اختیار دارد: اقدام نظامی.»

این روزنامه تأکید می کند: «هر جمهوریخواهی به کاخ سفید راه یابد به جای آن که به ایران اجازه دبه کردن بدهد، به این کشور حمله خواهد کرد، و اگر به جای دولت ایران بودیم، بر سر این شرط نمی بستیم که هیلاری کلینتون [نامزد دموکرات ها] نیز تصمیم دیگری بگیرد، او کسی بود که به جنگ عراق رأی داد و به اوباما برای بمباران لیبی و سوریه فشار وارد کرد.»

این روزنامه در پایان می نویسد: «ایران مجبور است با این واقعیت ها روبرو شود: هرگونه تخلف از توافق هسته ای کشف و افشا خواهد شد. وقتی چنین اتفاقی بیفتد، ایران هدف همان تحریم های دردناک اقتصادی قرار خواهد گرفت که توافق را برای فرار از آن ها دست و پا کرده بود، و یا با اقدام نظامی روبرو خواهد شد که نتیجه دیگری بود که توافق قصد دفع آن را داشت.»