بسم الله …
سلام …
یادمه کوچیک که بودیم تفریح بعضی از بچه ها این بود که بزن زنگ در خونه ی مردمو بزنن بعدشم الفرار…
تازه بعضی وقتا هم گیر میفتادن و یه دست کتک حسابی مهمون صاحب خونه میشدن …
اما خیلیاشون بازم بیخیال نمیشدن و فردای همون روز بازم روز از نو روزی از نو …
اون موقع ها نمیفهمیدیم که این کار زشته …
و فرار کردن زشت تر …
چون بچه بودیم خیلی اوقات بزرگترا هم متوجه نمیشدن که ما بچه ایم و بخوای نخوای هر بچه ای یه موقع هایی بچگی میکنه …
الانم که بزرگ شدیم …
هنوزم خیلیامون مثل قدیم جمع میشیم میریم در میزنیم و فرار میکنیم …
البته با قدیما یه فرقایی داره …
مثلا فرقش با قدیما اینه که دیگه هر روز نمیریم، سالی چند بار میریم …
یا مثلاً اینکه این صاحب خونه ها با اون آدمای قدیم فرق دارن که تا دستشون بهمون میرسید بعضیاشون میگرفتنمون به باد کتک…
یا اینکه صاحبای این خونه ها میدونن که ما هنوزم از سر بچگی مونه که فرار میکنیم …
یا اینکه این صاحب خونه ها دوست دارن در خونه شون در بزنی اما فرار نکنی و بمونی …
آره …
سالی چند بار خیلی از ماها میریمو در این خونه ها در میزنیمو سریع فرار میکنیم …
مثلاً سالی یه ۱۰ روز محرم…
یا یه ماه رمضون …
یا یه شبای قدر…
و …
اما حواسمون نیست این صاحب خونه ها دوس دارن هر روز و هر ساعت و اصلاً همیشه در خونه شون در بزنی و تازه فرارم نکنی، چون تو خونه شون کلی چیزای خوب خوب دارن که حتی وقتی فرارم میکنیم دنبالمون میگردن که بهمون بدن …
تنها شباهت این روزامون با قدیم اینه که هنوزم ما همون بچه ایم که شیطون گولمون میزنه …
بگذریم …
راستی بچه ها …
پایه اید این بار با هم بریم در یکی از این خونه ها در بزنیم و برا یه بارم که شده فرار نکنیم …
آدرسش نزدیکم هست…
از دلت بپرس بهت میگه…
یه خونه تو کوچه های بنی هاشم …
اسم صاحب خونه علی هستش…
آقا علی …
شنیدم خیلی مهربونه … هم خودش هم خانومش …
نشون خونه شم به اون نشون که درش چوبیه و سوخته اس و دود گرفته س …
راستی وقتی دارید در میزنید مراقب باشیدا …
این خونه درش میخ داره …
پس قرارمون یادتون نره …
فاطمیه نزدیکه …
تا دم لحد ؟؟؟
یاعلی مدد .