به گزارش ۸دی، بی انگیزگی و خسته کننده بودن روال همیشه یکی از آفت های مدیریت شخصی و اجتماعی است اگر فردی در کار خود بی انگیزه و یا اشباع شود و هیچ جای تغییر و تحولی در کار خود نبیند و یا از آن ناامید شود دچار افت محسوسی در کار شخصی می شود و این افت را به همه نزدیکان کاری خود نیز تسری می دهد، بی انگیزگی کاری همان خطری است که همیشه مدیریت کشور را تهدید می کند، افرادی که به هر نحو از جایگاه خود اشباع می شوند و به آن چیزی که می خواهند می رسند و یا آن غایت را دور از دسترس می بینند دچار این حالت می شوند.

در دولت های مختلف بعد از انقلاب این حالت بسیار دیده شده و شخصی که سالهای سال مدیر بوده و کارهای تکراری انجام داده به این حالت می رسد که دوای این درد کار جهادی و علمی برای نیل به اهداف بلند است.

اما اتفاق عجیبی دیروز در سخنان رئیس جمهور افتاد، حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور دیروز در روز جهانی کارگر گفت:‌ «عده‌ای از وزرا، از اول سال، نوایشان نوای ناامیدی است؛ می‌گویند امسال بودجه‌ کم است، مجلس کم تصویب کرده است، نفت ارزان است، مالیات چه شد؟ اول دولت، وسط دولت، آخر دولت، سخن این‌ها سخنان ناامیدی است. برخی هم راجع به باران می‌گویند امسال وضع باران کم است، خشکسالی است و واردات باید بیشتر باشد و سخنانی از این قبیل».

علنی کردن این بی انگیزگی از زبان رئیس قوه مجریه نشان می دهد که دولتی ها به چه میزان به این آفت دچار شده اند رئیس جمهور در بخش دیگری از سخنان خود گفت:‌ «تلاش کردم که گوشم نسبت به این چیزها کم بشنود، عده‌ای هم امیدوارانه حرف می‌زنند؛ بله امسال بارندگی کم است ولی باید این کار را انجام دهیم و الگوی کشت را تغییر دهیم،‌ هم پیشنهاد می‌دهند هم امیدوارند. چه خاصیتی دارد ناامیدی و غصه و غم؟ اینکه اول سال را با گرفتاری و چهره عبوس شروع کنیم که بعد می‌خواهد اتفاقی رخ دهد، این درست نیست».

این اتفاق بار اولی نیست که اتفاق می افتد،اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور نیز ۳ ماه قبل هشدار بی‌انگیزه شده برخی مدیران را داده و گفته بود: ایران فرصت‌های استثنایی و نیروی انسانی توانمندی دارد و با به‌کارگیری این ظرفیت‌ها قادر خواهیم بود مشکلات خود را حل کنیم، البته مدیران کشور نیز باید با جدیت پای کار بیایند و در وهله نخست مدیران سطح ملی باید حضور جدی و فعالیت تمام‌وقت و ٢۴ساعته داشته باشند و مدیران سطوح دیگر نیز به‌دنبال مدیران ملی کشور حرکت کنند و هرکس هم که حس می‌کند توان مدیریت در این شرایط را ندارد بهتر است میدان را به افراد دیگر که امید و انگیزه دارند، بسپارد».

جهانگیری یک بار دیگر هم در سال ۹۶ گفته بود: برخی مدیران آویزان کشور شده‌اند، به‌شکلی که نه خودشان انگیزه کار کردن دارند و نه کسی شجاعت دارد آنها را از کار برکنار کند.

سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی؛ او از همان ابتدای دولت یازدهم به‌عنوان وزیر بهداشت مشغول کار شده و حالا چند جلسه‌ای است که در برخی از جلسات دولت غیبت دارد؛ خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی که روزهای چهارشنبه به حیاط پاستور برای مصاحبه با وزرا می‌روند شاید بهتر از دیگران خمودگی و خستگی را بین برخی چهره‌ها تشخیص می‌دهند، مطمئناً وزیر بهداشت یکی از این چهره‌هاست، او در آخرین روزهای دولت یازدهم نیز به‌صراحت می‌گفت که در دولت آینده نخواهد بود و نمی‌تواند به وزارت خود ادامه دهد!‌ او بارها گفته بود طبابت را بیشتر دوست دارد.

قاضی‌زاده هاشمی بارها از بی‌پولی دولت در اجرای طرح تحول سلامت گله کرده بود و لحن او پیشتر با یأس و ناراحتی همراه بود که گویا قرار است دولت پول ادامه این طرح را ندهد. قاضی‌زاده به‌خلاف روزهای ابتدایی حتی پست‌های اینستاگرامی‌اش هم کاهش یافته است.

بیژن نامدار زنگنه؛‌ او با ۳۰ سال سابقه وزارت به شیخ‌الوزرای دولت معروف است. ۵ سال وزیر جهاد سازندگی و یک سال نیز وزیر نیرو بود. در دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی به‌مدت ۸ سال به‌عنوان وزیر نیرو فعالیت کرد و در دولت‌های هفتم و هشتم نیز ۸ سال عهده‌دار وزارت نفت بود. مدیریت او با انتقادهای زیادی همراه بوده به‌خصوص در موضوع عدم استخدام دانشجویان  این وزارتخانه. او نیز از جمله وزرایی است که در ۳ ماه اخیر کمتر بین خبرنگاران حاضر شده است.

عباس آخوندی؛‌ شاید حضور او در جمع خبرنگاران در دولت جدید به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد. بسیاری به وزارت تحت امر آخوندی به‌دلیل ناکارآمدی در موضوع مسکن مهر و مشکلات و حاشیه‌های پیش‌آمده نمره بسیار پایین می‌دهند و خود او در اظهارات خود به‌گونه‌ای سخن می‌گوید که گویا تمایل جدی برای ادامه فعالیت در وزارت مسکن راه و شهرسازی را ندارد.

سوالی که اینجا مطرح می شود این است که چرا رئیس جمهور از افرادی استفاده می کند که انگیزه لازم را برای خدمت ندارند، آیا رئیس جمهور برای راضی کردن گروه ها و احزاب مختلف سیاسی مجبور به این انتخاب شده است؟ حالا که رئیس جمهور این موضوع را رسانه ای کرده چرا با این بی انگیزگی با تغییرات مناسب برخورد نکرده و نمی کند؟ آیا در پشت پرده دولت خبری است که ما نمی دانیم؟