به گزارش خبرنگار هشت دی، «اردشیر کارگر گوراب زرمیخی»، متولد ۱۳۳۸ دیپلمه از دانشسرای تربیت‌معلم و دارای مدرک فوق‌دیپلم رشته علوم تجربی از دانشگاه آزاد اسلامی است.

وی باسابقه تدریس در مقاطع ابتدایی و راهنمایی و مدیریت دبیرستان، بازنشسته آموزش‌وپرورش است اما بار سال‌ها تجربه را در کارگاه کوچک چلنگری خود به نمایش می‌گذارد تا زیبایی‌های تاریخ چندین چندساله گیلانیان در زرق‌وبرق زندگی مدرن امروزی فراموش نشود.

تفاوت چلنگری با آهنگری در این است که آهنگران، کارهای سنگین انجام می دهند و بیل و کلنگ و… می سازند؛ اما چلنگر ها کارشان بیشتر تهیه وسایل سبک‌وزنی مانند میخ، انبر، سیخ، منقل آهنی، چاقو و… است.

خبرنگار ۸دی با «اردشیر کارگر گوراب زرمیخی» یکی از ماهرترین چلنگرهای گیلان به گفتگو نشسته است که در ادامه می‌آید:

۸دی: چلنگری چیست و از چه زمانی در این زمینه فعالیت می‌کنید؟!

** کارگاه چلنگری، مجموعه سازه‌های سنتی و مخصوص کشاورزی است

سازه‌ها و تولیدات کارگاه ما وسایل کشاورزی سنتی برای مزارعی است که به علت کوچک بودن زمین‌ها نمی‌توانند از ماشین‌آلات بزرگ استفاده کنند و معمولاً ابزارآلات دستی است که مردم در مزارع کشاورزی و زمین‌های خود از آن استفاده می‌کنند.

در طول دوران مدرسه تا دیپلم در کنار پدربزرگم شاگردی می‌کردم و به‌نوعی آموزش می‌دیدم و پس از اخذ مدرک دیپلم به شغل شریف معلمی مشغول شدم بااین‌حال در طول ۳۰ سال خدمت در آموزش‌وپرورش در کنار معلمی همراه پدربزرگ، عمو و پدرم در کارگاه کار می‌کردم و تجربه و آموزش نسل به نسل باعث شده است که کارگاه ما دارای تولید و موفقیت قابل قبولی باشد.

** فقط با عشق می‌توان در این کار دوام آورد

این کار مجموعه‌ای از عشق، فکر، اندیشه و قدرت دست است، وقتی مشتری می‌آید در کارگاه و به روند تولید دستی نگاه می‌کند ما از نگاه و علاقه آن‌ها انرژی می‌گیریم زیرا این کار خیلی خسته‌کننده و سخت است و اگر علاقه نباشد بعید است که کسی بتواند در این کار دوام بیاورد.

۸دی: جوانان از این حرفه استقبال می‌کنند؟

در این حرفه اگر کسی بدکار کند سوددهی برای صاحب‌کار ندارد و معمولاً برای اینکه کسی در این کار تخصص پیدا کند لازم است که افراد اگر علاقه مند به این حرفه باشند هم حداقل ۵تا۱۰ سال در این محیط کار کنند، ولی تأمین اجتماعی بنا به فشاری که برای بیمه کردن بچه‌ها می‌آورد با توجه به اینکه آموزش آن‌ها سودی به دنبال ندارد باعث شده است کسی سمت این کار نیاید و درنتیجه رو به فراموشی است.

**شاگرد مغازه بودن در قدیم نوعی کارآفرینی بود

در زمان‌های قدیم شاگرد مغازه بودن مرسوم بود یعنی همه شاگرد داشتند، شاگردانشان در آنجا آموزش می‌دیدند و کار می‌کردند و بعد مغازه می‌زدند، اما الآن این روند از سیکل جامعه حذف‌شده است و این‌یکی از معضلات امروز محسوب می‌شود درصورتی‌که شاگرد مغازه بودن به‌نوعی کارآفرینی و آموزش است.

من در این رشته این توانایی رادارم که کارگاه را گسترش بدهم و با ابزارآلاتی ساده‌تری که شاید ازنظر قیمتی هم چندان گران نباشند برای حداقل ۱۰نفر کارآفرینی کنم ولی یک مشکل اساسی وجود دارد که هیچ مسئولی و نهادی این حرفه را جدی نمی‌گیرد و به‌نوعی اصلاً ما مسئول و سازمانی در این زمینه نداریم که به او مراجعه کنیم و اصلاً کسی نیست بگوید شما چه‌کاری انجام می‌دهید!

**ماجرای وام۱۰۰ میلیونی و سود ۴میلیونی سالانه/ معضلات کارآفرینی در جامعه زیاد است

در حال حاضر پسر من دانشجو است ولی در کنار من هم کار می‌کند و علاوه بر پسرم هرکسی بخواهد آموزش می‌دهم ولی مشکل اینجاست که فضای کارگاه من نهایتاً برای ۲_۳نفر کافی است.

البته برای گسترش کار چون من قبلاً در شهرک صنعتی صومعه‌سرا تولیدات میز و نیمکت و صندلی دانش‌آموزی داشتم و در سطح استان گیلان اولین نفر بودم که این تولیدات را انجام می‌دادم برای ما یک وام ۱۰۰میلیون تومانی حواله‌کردند.

جدا از پیچ و خم اداری که ما را پیر کرد وامی نگرفتیم اما جالب این است که دارایی در سر سال برای ما ۴میلیون تومان مالیات محاسبه کرد! یک ماه طول کشید که ما مدارک و نامه‌های اداری جمع کنیم تا ثابت کنیم وامی دریافت نکردیم و مالیات به ما تعلق نمی‌گیرد.

۸دی: مسئولان از حرفه های قدیمی مانند چلنگری حمایت می کنند؟!

** می‌گویند کارت را جمع کن!

زمانی که برای بیمه پسرم به تأمین اجتماعی رفتم یکی از مسئولان تأمین اجتماعی استان به من گفت این شغل‌ها را جمع کنید شما چرا دنبال این شغل هستید! ما مسئول دلسوز که درک کند یا حداقل به دنبال کارآفرینی باشد خیلی کم داریم. درحالی‌که هر یک‌نفری که آموزش ببیند از بار دولت کم می‌شود.

۸دی: وضعیت بازار کالاهای تولیدی کارگاه در استان چه طور است؟

**واردات اجناس بنجل تولید داخلی را ویران کرده است

وسایل چینی و بنجلی که آقازاده‌ها و برخی مسئولین وارد می‌کنند در واقع به‌نوعی نان قرض دادن است، امروز هر بنجلی را از آن‌طرف آب وارد می‌کنند به‌عنوان‌مثال یک تبرچه چینی در بازار بین ۲۷ تا۳۰ هزار تومان است که قابل تعمیر هم نیست، همین تبرچه را ما در کارگاه خود با چکش و حرارت از جنس فولاد درست می‌کنیم و ۲۵هزار تومان می‌فروشیم و همه هم رضایت دارند ولی اجناس چینی بازار را اشباع کرده است و جایی برای تولید داخلی نگذاشته است زیرا یک عده هستند که با واردات جنس چینی برای پر کردن شکم خود و نزدیکانشان تولید داخلی را ویران کرده‌اند.

**پشت پرده واردات چیزی جز منافع شخصی یک عده نیست

مقام معظم رهبری چندین سال است که روی اقتصاد مقاومتی تأکیددارند، بااین‌حال علاوه بر بی‌توجهی مسئولان خود مردم هم کم‌کاری می‌کنند، وقتی من می‌گویم پسرم بیکار است نباید لباس وارداتی و خارجی بخرم، باید تولیدکننده کار خوب تحویل مردم بدهد و از طرفی مردم باید به جنس داخلی اعتماد کنند تا کار برای فرزندانشان ایجاد شود.

**پیشانی‌بند یا حسین(ع) ما هم چینی و وارداتی است

پیشانی‌بند یا حسین(ع) ما در عزای امام حسین(ع) وارداتی است، این‌ها را به چه کسی باید گفت؟ این موارد نشان می‌دهد در این مملکت یک‌چیزهایی پشت پرده است وگرنه چندین سال که رهبر معظم انقلاب روی اقتصاد مقاومتی تأکیددارند ولی یک عده گوششان بدهکار نیست که باعث تأسف و شرمندگی است.

تصاویر بیشتر را از اینجا ببینید

مصاحبه از زینب شهبازپور