حدودا صد و ده سال قبل از این روزها به دلیل فشارهای دولت عثمانی سالها بود که عزاداری امام حسین علیه السلام مخفیانه برگزار می شد، وقتی سراغ علامه سیدعبدالحسین شرف الدین آمدند و درخواست کردند که قریه شحور را ترک کند و به صور بیاید، گفت احیای شعائر به علنی بودن آنهاست و عزاداری سیدالشهدا نباید مخفی باشد! امام حسین پنهانی کشته نشده که ما پنهانی در مصیبتش گریه کنیم و اشک بریزیم، وقتی نمایندگان مردم صور گفتند ما پای این کار می ایستیم، آن وقت علامه شرف الدین گفت حالا وظیفه شرعی من است که به صور بروم!

آمد و بیست و نه سال فقط برای ساختن یک مسجد و حسینیه تلاش کرد. صد و ده سال پیش! مجالس حسینی آرام آرام علنی شد و فراگیر گشت و بعد از او امام موسی صدر جایش را گرفت و بعد از امام صدر نوبت به سیدحسن نصرالله رسید تا پرچم حسینی را برافراشته تر از هر زمان در دست بگیرد. (عکس: در مکان نخستین حسینیه علامه شرف الدین در صور با نوه بزرگش جناب سید حسین-ابورائد- که بخش هایی از کتاب شریف المراجعات به دست او نوشته شده است.