به گزارش ۸دی، گزارش اخیر شهردار رشت درباره عدم تحقق بیش از ۵۰ درصد بودجه شهرداری در سال ۹۵ ما را بر آن داشت تا مروری بر یادداشت ۵ اسفند ماه ۹۵ محمود باقری خطیبانی عضو وقت شورا در مخالفت با بودجه سال ۹۶ داشته باشیم:

به علت بیماری نتوانستم در صد و هفتاد و ششمین جلسه شورای اسلامی شهر رشت شرکت نمایم و چنان که اعلام شد شورا با بودجه ۹۰۰ میلیارد تومانی شهرداری موافقت کرد. شهردار رشت در جلسه شورا گفته است:

“ما نمی‌توانیم بگوئیم چون آن بودجه محقق نشد این بودجه هم محقق نمی شود. اصلا بیاییم همین بودجه امسال را تصویب کنیم. چه اتفاقی می افتد. بازهم درخواست دارم انگیزه کارکنان شهرداری را به خاطر کم کردن بودجه نگیرید. وقتی حجم کار را کم می کنید تکلیف را کم می کنید و ماموریت ما کوچک تر می شود. ما شاید خوشحال تر هم باشیم ولی مردم ما واقعا آسیب می بینند.” (گیل خبر)

آقای رضا رسولی (عضو وقت و فعلی شورا) در مخالفت با مصوبه کمیسیون تلفیق شورا، با بودجه ۹۰۰ میلیارد تومانی پیشنهادی کمیسیون مخالفت و خواستار افزایش سقف بودجه شهرداری در سال ۹۶ بوده است. وی در دفاع از مواضع شهردار و افزایش بودجه ۹۶ گفته است:

” نوع جمع بندی در کمیسیون تلفیق بحث فنی امروز نبود . ما نمی توانیم بودجه را مثل بازار ماهی فروشان تصویب کنیم . ما باید بر اساس عدد و رقم بودجه را تصویب کنیم . باور کنید در جلسه کمیسیون تلفیق بحث فنی مثل امروز نشد.”

اما سخنان شهردار در نشست شورای شهر با بخشنامه صادره از سوی سازمان شهرداری و دهیاری کشور برای پیش بینی و تصویب بودجه مغایرت دارد . مبانی افزایش بودجه شهرداری که شهردار توضیح می دهد شامل بخشنامه وزارت کشور نیست بلکه ” انگیزه کارکنان شهرداری “و “حجم کار ” و “ماموریت ها ” و مردم آسیب نبینند ” می باشد و اقای رسولی هم تکلیف را مشخص کرد که در کمیسیون تلفق بحث فنی نشده است .

من به رغم این که تخصصی در مسایل مالی و بودجه ریزی ندارم اما با مطالعه مجموع مباحثی که از سوی دوستان شورا در سامانه های خبری مطرح شد به این نتیجه رسیدم که مواضع دوستان دقیق و حرفه ای نبوده است و مشکلاتی در تصویب بودجه وجود دارد که دلایلم را به شرح زیر می گویم :

۱- بخشنامه شهرداری و دهیاری کشور تصریح دارد که “میزان پیش بینی درآمدها در ۵ سال گذشته انجام پذیرد . در صورت نیاز به پیش بینی درامدها بیش از بیش از میزان فوق بایستیدلایل توجیهی آن به پیوست بودجه پیشنهادی به شورا و مبادی ذی ربط ارایه گردد”. بنابر این طبق بخشنامه مذکور شهرداری باید ۵ سال آخر میزان درآمد را محاسبه و متوسط در آمد را مشخص و آنگاه می توانست افزایش بودجه را پیشنهاد بدهد و شورا بایستی این مبنا را در نظر می گرفت و به رشد بودجه رای می داد . در اینجا ملاک درصد تحقق بودجه مهم نیست بلکه ریال مهم است . صریحا می گویم من به عنوان عضو شورا از فرایند مذکور بی اطلاع هستم و اگر دوستان شورا در این خصوص اطلاعاتی دارند به شهروندان اطلاع دهند .

۲- در خصوص رشد بودجه شهرداری در سال ۹۶ و بر اساس شناخت که از شخصیت شهردار دارم ، بیشتر بعد تبلیغاتی مساله ، اهمیت بیشتری دارد . او می تواند بگوید شهرداری را با بودجه مثلا ۲۰۰ میلیارد تومانی تحویل گرفته است و با بودجه ۹۰۰ میلیارد تومانی تحویل می دهد و این یعنی ایجاد تحول در شهرداری ؟! . برای اثبات این نظر به سخنان شهردار در جلسه دفاع از بودجه توجه فرمایید: “بازهم درخواست دارم انگیزه کارکنان شهرداری را به خاطر کم کردن بودجه نگیرید. وقتی حجم کار را کم می کنید تکلیف را کم می کنید و ماموریت ما کوچک تر می شود. ما شاید خوشحال تر هم باشیم ولی مردم ما واقعا آسیب می بینند.”

۳- رشد بودجه شهرداری صرفا بعد تبلیغاتی ندارد و دارای یک پشت پرده ای است که من از نظر فنی آن را توضیح می دهم . شهرداری یکسری هزینه های مشخصی دارد مانند حقوق و پروژه های عمرانی و خدماتی و آسفالت و … اما افزایش سقف بودجه چنان که تاکنون در رفتار شناسی شهردار تجربه کرده ایم این امکان را به او می دهد که پروژه های درجه چندم ؟ را وارد بودجه کند و در اجرا هم خودش تصمیم می گیرد که کدام پروژه را انجام دهد و یا کدام پروژه اولویت دارد!؟ و ازهمه مهم تر این پروژه ها قانونی هستند و کسی نمی تواند برچسب ضدقانونی به اقدامات شهردار بدهد و کاری هم از دست شورا بر نمی آید .

۴- تنها توصیه ای که می توانم به شورا، دستگاه های نظارتی و رسانه ها و مردم نمایم این است که اولا باید شورا بر مصارف بودجه نظارت نماید و در ثانی ردیف های پنهانی که چندان اهمیت هم ندارند و در بودجه آمده و مصوب شده ، شناسایی و بر آن نظارت دقیق تری انجام پذیرد.

محمود باقری در یادداشتی جدید خود برای ۸دی و با اشاره به موافقت و مخالفت های شورا و شهردار وقت با بودجه ۹۶ نوشت:

امروز دیگر محمود باقری به زعم ذوب‌شدگان آن شهردار متخلف معزول و دوستان شورایی شان پوپولیست و ضد توسعه و عقلانیت در شورا نیست که بخواهند توجیه کنند و همه مشکلات را از دریچه جناحی و باندی ببینند بلکه اکنون یک شهردار متخصص و باتجربه ای در شهر رشت با یازده رای آوردید، حضور دارد که در مصاحبه اخیر مطبوعاتی‌اش مسایلی را صادقانه گفته است که خوب است یک بار دیگر مرور بفرمایند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد:

شهرداری رشت ۷۳۰ میلیارد تومان بدهی دارد.
پنج هزار پرونده در حوزه تخلفات در شهرداری موجود است
از کل بودجه سال گذشته(۹۵) شهرداری رشت تنها ۳۹۲ میلیارد تومان (کمتر از ۵۰ درصدی بودجه) محقق شده است و با هزینه جاری هر ماهه شهرداری رشت، عملا بودجه‌ای برای فعالیت‌های عمرانی باقی نمی‌ماند.
ورودی شهر رشت با مرکز لندفیل سراوان که شرایط مطلوبی ندارد سبب عدم ترغیب گردشگران برای ورود و استقرار در رشت می شود.
در لندفیل سراوان روزانه یک هزار و ۱۰۰ تن زباله تخلیه می‌شود که ۵۰۰ تن آن مربوط به شهر رشت نیست اما پاسخگویی‌ها درباره این وضعیت به مدیریت شهری رشت واگذار می‌شود.
پیاده راه فرهنگی رشت به عنوان طولانی‌ترین پیاده راه برای ایفای نقش خود به عنوان یک جاذبه گردشگری باید بازنگری شود.
اگر قرار باشد پیاده راه به عنوان یک جاذبه مورد توجه قرار گیرد نباید ترافیک ناشی از آن به ۱۲ خیابان شهر تحمیل شده و عملا زمان سفرهای درون شهری را از ۱۰ دقیقه به ۵۰ دقیقه برساند.
هم اکنون رشت از لحاظ شاخص‌های توسعه یافتگی در رتبه ۲۶ کشور قرار دارد این در حالی است که در سال ۱۳۵۵ جزء پنج شهر توسعه یافته کشور شناخته می‌شد.