به گزارش ۸دی، حورا بیانی‌فر در یادداشتی درباره احتمال خروج آمریکا از برجام نافرجام نوشت:

گویا قرار است ترامپ همین امروز یا فردا نظر خود را درباره‌ی برجام اعلام کند و به تحلیل عده‌ای بزند زیر میز برجام! برجامی که توسط عده‌ای همیشه نگران و لرزان از گزینه‌های روی میز و نگاه آمریکایی‌ها رقم خورده است که آیا آمریکایی‌ها با ما دوست می‌شوند یا نه!؟ نمی‌دانم این همیشه نگران‌های گردن کج کرده در مقابل آمریکا چرا نمی‌روند جایی که نلرزند! حتی می‌توانند به توصیه‌ی رییس جمهور محترم عمل کنند و بروند به جهنم! یا می‌توانند از ابتدا درست و منطقی عمل کنند تا آینده‌ی شان به دست ترامپی که دیوانه می‌خوانند نیفتد! هرچند ترامپ اگر دیوانه بود همه‌ی قدم‌هایش را در راستای منافع کشور و آرامش مردم خود بر نمی‌داشت! در این بین عده‌ای هم تحلیل داده‌اند که ای وای! عجب پنجشنبه‌ی خطرناکی در پیش است، ای مردم! نگران باشید که در این پنجشنبه‌ی تعیین‌کننده، همه‌ی برنامه‌ریزی‌ها، همه‌ی مهره‌ها و روابط تغییر خواهند کرد و اتفاقات مهمی در شرف وقوع است!

اما به راستی عجب پنجشنبه‌ای بشود، بی‌آفتاب، بی‌باران، بی‌گلابی… که آنوری‌ها بگویند شما خوشحالید که برجام به بن‌بست رسید، اینوری‌ها بگویند ما این بن‌بست را از ابتدا دیده بودیم. آنوری‌ها بگویند، اینوری‌ها جواب بدهند… و مردم!

مردم را که فراموش نکرده‌اید!؟ از مسئولین عزیز حل مشکلات موجود در کشور را می‌خواستند! معضل بیکاری، مسکن، وضعیت معیشتی و اقتصادی، امنیت، عزت و…
چه کسی جام اخلاق طلب کرده بود!؟

اصلا ما تصور می‌کردیم همان قدم زدن‌ها، دست دادن‌ها و خنده‌های آقای ظریف برای برد جام اخلاق کافی است و مقدمه‌ای برای رسیدن به وعده‌هایی از جنس یک لیوان آب! که ای کاش به قول خودشان از واقعه‌ی کربلا درس مذاکره گرفته بودند و این آب خوردن را در گروی ریختن بتن در سانترفیوژها و زحمات شهدای هسته‌ای و جوانان نخبه‌ی این کشور نمی‌دانستند! اصلا کدام آب!؟

با همه‌ی این اوصاف و نگرانی‌ها از برجامی بی‌تضمین، آیا پس از گذشت ۴ سال و این خسارت محض به این نتیجه می‌رسید که وضعیت اقتصادی مردم با برجام حل نمی‌شود!؟

هرچند برجام همانقدر که برای مردم نان نداشت، برای مسئولین و جاسوسان نشان دولتی و سکه و آب داشت! و برای جاسوسان حقوق دو برابر!

و در این میان همچنان که بعضی مسئولین در جلسات دولتی نشسته‌اند، مردم در مراسم شهید حججی‌ها شرکت می‌کنند.

همچنان که فرزندان آنها با حق اوقات فراغات به تفریح می‌پردازند، فرزندان مردم برای پیشرفت این کشور در زمینه‌های علمی، فرهنگی، اقتصاد مقاومتی و… جهادی عمل می‌کنند.

همچنان که بعضی مسئولین با ماسک اکسیژن و باطری قلب پشت میزهای مدیریتی نشسته‌اند، جوانان در خیابان‌ها به دنبال کار می‌گردند.

همچنان که همین مدیران حقوق‌های نجومی می‌گیرند، جوانان در صف وام ازدواج پیر می‌شوند.

و زمانی که بردارهایشان تا همان جایی که آقای جهانگیری می‌داند که فساد پیش رفته است، پیش می‌روند، برادران ما در داخل و خارج این کشور برای حفظ امنیت جمهوری اسلامی ایران جان می‌دهند…

خدا را صد هزار مرتبه شکر که این کشور بزرگتر و نائب برحق دارد و نگاه مردم به این مسئولین نیست، در غیر این صورت همین تعداد کم از مسئولین ناکارآمد برای ناامیدی کافی بود! اما توصیه می‌کنم مردم روزهای سخت را، مردم شهادت‌طلب را و مردمی که در راستای پایان دادن به دلگیری غروب جمعه‌ها قدم بر می‌دارند را از یک پنج شنبه‌ی ساده‌ی ترامپ پسند نترسانید!