به گزارش ۸دی، صادق زیباکلام اخیرا انتقادات تندی نسبت به محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت روحانی مطرح کرده است که با واکنش اصلاحطلبان گیلان همراه شد و نامه ای را در جواب به این انتقادات نوشت که می توانید در اینجا بخوانید. زیباکلام در این نامه ناخواسته به سه خطای بزرگ خویش اعتراف کرد:

در بخش اول نامه ایشان بعد از اینکه فیاض زاهد را متهم به بی مرامی کرد گفت: آقای دکتر فیاض زاهد درست می‌گویند. من ۵ یا۶ سال پیش به ایشان گفتم کتاب شان را نخوانده‌ام اما در جلسه نقد کتاب‌شان در دانشگاه آزاد شرکت کردم. اما این همه داستان آنروز نبود. بخش دیگرش را دکتر فیاض زاهد ناخوداگاه لو می‌دهند. آنجا که نوشته‌اند: “زیباکلام در نقد کتاب گفت که کتاب حرف جدیدی ندارد و تکرار حرف‌های تدااسکاچ پل،نیکی کدی و….می باشد”. پس من خیلی هم بی اطلاع از کتاب دکتر فیاض زاهد نبودم. دلم نیامد در آن جمع بگویم کتاب اساسا حرفی برای گفتن نداشت… اما مرام گذاشتم واسه ادمی که بویی از مرام و معرفت نبرده و با خنده گفتم که “نه نخوانده‌ام”.

آقای زیباکلام هم در این بخش از نامه اعتراف می‌کند دروغ گفته است. یا در حالیکه کتاب فیاض زاهد را نخوانده بوده در جلسه نقد آن کتاب شرکت کرده است و عملا به همه‌ی مستمعین حاضر و خوانندگان بازتاب رسانه‌ای این نقد کتاب دروغ گفته است و یا کتاب را خوانده بوده اما به قول خودشان مرام گذاشته و گفته نخوانده است تا مبادا فیاض زاهد ناراحت نشود، که این هم یک دروغ است.

در بخش دوم نامه زیباکلام می‌گوید دلیل انتقادش به نوبخت این بوده که او سرش را کلاه گذاشته است و می‌نویسد: حقیقتش را بخواهید بنده بایستی اعتراف کنم که من و جناب دکتر نوبخت سال گذشته یک مقدار زیادی برنج از آستانه اشرفیه خریداری کردیم، اما بعدا که جناب نوبخت برنج‌ها را فروختند متاسفانه سر من را کلاه گذاشتند و علت کدورت من هم از ایشان بواسطه آن موضوع می‌باشد منتهی رفتار ایشان با اصلاح طلبان و اعتدالیون گیلان را بهانه کرده‌ام.

اما او به یک مسئله بسیار حساس‌تر از این ناخواسته اعتراف کرده است و آن استفاده از رانت سخنگوی دولت یعنی جناب نوبخت برای فعالیت تجاری و اقتصادی است و یقینا می‌دانند که این کار غیرقانونی است.

اصل‏ صد و چهل و یکم قانون اساسی مقرر می‌دارد که رئیس‏ جمهور، معاونان‏ رئیس‏ جمهور، وزیران‏ و کارمندان‏ دولت‏ نمی‏‌توانند بیش‏ از یک‏ شغل‏ دولتی‏ داشته‏ باشند و داشتن‏ هر نوع‏ شغل‏ دیگر در مؤسساتی‏ که‏ تمام‏ یا قسمتی‏ از سرمایه‏ آن‏ متعلق‏ به‏ دولت‏ یا مؤسسات‏ عمومی‏ است‏، ممنوع است.

فارغ از اینکه مقام معظم رهبری بارها در شورای عالی انقلاب فرهنگی به مسئولان کشور تذکر داده‌اند که «مردی و کاری» و آن‌ها را از چندین شغل [نظر معظم له اعم از مفهوم حقوقی شغل، هر کاری است.] بر حذر داشته‌اند و از سیاست‌نامه خواجه نظام‌الملک چنین نقل کرده‌اند که «زنهار! مردی را دو کار مفرمایی؛ مردی و کاری!»/شهرآرا

نامه صادق زیباکلام آنجا جالب‌تر می‌شود که به پاراگراف قبلی اعتراف به استفاده از رانت نوبخت با دقت بیشتری توجه کنید، آنجا که می نویسد: حقیقتش این است که علت اصلی دلخوری من از آقای دکتر نوبخت بخاطر رفتار ایشان با دوستان اصلاح طلب گیلان نیست. چون همانطور که “الان” دوستان و طرفداران جناب نوبخت دارند می‌فرمایند “ایشان خیلی هم کم برای اصلاح طلبان و اعتدالیون گیلان گام برنداشته اند”. درست می‌گویند. بنابراین علت دلخوری بنده از ایشان از بابت دیگری است.

ایشان عملا اعتراف می‌کنند به دروغ گفته‌اند نوبخت برای اصلاح‌طلبان و اعتدالیون گیلان گام برنداشته است و بابت اینکه نوبخت در خرید و فروش برنج سرش را کلاه گذاشته این حرف‌ها را زده است.

اما آنچه از همه دردناک‌تر است اعتراف نهان، تلخ و ناخواسته زیباکلام به عنوان یکی از مهمترین و پر و پاقرص‌ترین مدافعان روحانی در این نامه  است که عملا می‌گوید نگرانی اصلی اصلاح‌طلب‌ها و اعتدالیون این است که نوبخت برای آنها کاری انجام دهد در حالی که ایشان سخنگوی دولت همه‌ی مردم ایران است نه فقط اصلاح‌طلبان.

البته از آقای زیباکلام چیزی بیشتر از این هم انتظار نمی‌رود، ایشان خودشان بارها اعتراف کرده که سلول سلول و یاخته یاخته اش لیبرال است و تعریف لیبرالیسم یعنی همین، یعنی هیچ حرام و واجب و مستحب و مکروهی را نمی پذیرد و همه چیز را مباح می گیرد، لیبرالیسم یعنی اباحی گری.

انتهای پیام/