به گزارش ۸دی، متن زیر یادداشتی از حجت الاسلام مهدی مسائلی است که از نظر می گذرد؛

اخیرا یکی از خبرگزاری ها استفتائی را از بعضی مراجع منتشر نمود که درآن حکم دست بر سر گذاشتن و سلام‌ دادن به امام زمان(عج) قبل از نماز بررسی شده و به جواز آن حکم داده شده بود. البته تدوین کنندگان این مطلب ظاهرا تنها با گردآوری فتواهای جواز به صورت خاص، درصدد تبلیغ این عمل در جامعه مذهبی شیعه هستند. اما به نظر حقیر بیان چند نکته در این باره ضروری است:

۱. درباره سلام دادن به امام زمان قبل از تکبیره الاحرام نماز، روایت و یا توصیه خاصی از اهل بیت علیهم السلام وارد نشده است و مقصود مراجع بزرگوار از جواز این عمل، توصیه به انجام آن نیست، بلکه مقصود آن است که چنین عملی به خودی خود اشکالی ندارد، وگرنه باید حکم به استحباب این عمل می‌شد، نه جواز آن.

۲. هر عمل جایزی را نباید ترویج و تبلیغ نمود، خصوصاً در بحث عبادات. زیرا با این کار ممکن است به سنت سازی و بدعت گذاری در دین کمک کنیم. درست است که توسل به اهل‌بیت(ع) بدون اشکال است ولی آیا توصیه‌ای وجود دارد که قبل از نماز بدین صورت خاص به ایشان سلام داده شود؟ بی‌شک حکم مراجع بزرگوار مبنی بر جواز این عمل با نظر به مطلوبیت سلام به ائمه (ع) به صورت مطلق و کلی می باشد، ولی مبلغین چنین عملی غافل از آنند که با ترویج سلام به اهل بیت(ع) قبل از تکبیرهالاحرام، خصوصیت زمانی خاصی را نیز ترویج و تبلیغ می کنند که از ناحیه شرع امضاء و تأیید نشده است و ترویج آن، شائبه بدعت‌ را به وجود می‌آورد.

۳. شبهه سازی و شبهه گرایی در امور دینی امری ناپسند است و در روایات فراوانی به مؤمنین توصیه شده که ضمن اجتناب از محرمات الهی، از شبهات نیز دوری نموده و در این امور دینی احتیاط ورزند. البته هرچه مسائل دینی مهمتر و حساس‌تر می‌شوند، لزوم احتیاط نیز بیشتر می شود. مثلاً فقهای شیعه در شبهات حکمی بحث ازدواج و طلاق احتیاط بیشتری به خرج می‌دهند، زیرا بحث اختلاط حرام و حلال در نسل‌ها بسیار مهم و حائز اهمیت است. اما چیزی که بدیهی است موضوع شرک و توحید نظری و عملی، مهم‌ترین آموزه اسلامی به شمار می‌آید و در انجام رفتارهای عبادی باید مراقبت نمود که چه در نگاه درونی و چه نگاه بیرونی در رفتارهای ما شبهه و شائبه شرک وجود نداشته باشد. توضیح بیشتر این که همه مسلمانان معتقدند که نیت نماز باید خالصاً لله باشد و هیچ‌گاه نمی توان کسی دیگری را در نیت نماز مورد توجه قرار داد.

حال تصور کنیم افرادی در جامعه شیعه درست در هنگام نیت نماز، دست بر سر بگذارند و به امام زمان سلام ‌دهند، دو مفسده و شبهه برای چنین عملی وجود دارد؛ یکی این که در نگاه ناظر غیر شیعه این گونه جلوه‌گری می کند که این افراد نماز را به نیت امام زمان(عج) می‌خوانند و از این رو در ابتدای نماز توجه خود را به ایشان جلب می‌کنند. مفسده دیگر این‌که همزمانی نیت نماز و سلام به امام زمان(عج) ممکن است عوام ناآگاه را به ورطه غلو کشانده و آنها گمان کنند که باید در نیت نماز، امام زمان را مورد توجه قرار دهند. این در حالی است که قبل از نیت  و تکبیره الاحرام نماز، مستحبات و اذکاری وارد شده که مؤمنین را از توجه به غیر خدا دور می‌کند.

۴. بعضی از علمای بزرگوار در بحث تکفیر شیعه، همواره تمام تقصیر را بر گردن وهابیت می‌اندازنند ولی آیا بعضی از شیعیان نیز در ایجاد  توهم کفر شیعه نقشی ندارند؟! حقیقت این که امروز بسیاری از شیعیان در اجرای تعالیم مذهبی خویش تنها به نیت توحیدی خویش بسنده می‌کنند و کمتر به صورت توحیدی آن نگاه می‌کنند. اما بدیهی است که همه مردم نمی‌توانند نیت توحیدی شیعه را در پس رفتارهای مذهبی آنها ببینند و ظاهر این رفتارها در نگاه آنان چیزی شرک و کفر نمی‌نماید.

متأسفانه رفتارهای بعضی از شیعیان گاهی برای خود شیعه نیز شبهه‌دار است چه برسد به دیگر مسلمانان.  خود را فریب ندهیم، کافی است خود را به جای آن مسلمانِ اهل‌سنتی قرار بدهید که همواره از شیعه نزد او بدگویی شده است و شیعه را به عنوان فرقه‌ای گمراه و بدعت‌گذار و مشرک به او شناسانده‌اند، چنین کسی با دیدن سلام دادن به امام زمان(عج) قبل از نماز چه تصوری می‌کند؟

حاصل سخن این‌که: درست که توسل به اهل بیت(ع) و شفاعت آنان، برگرفته از روایات است اما بیشتر رفتارهایی امروز که به عنوان مصادیق توسل انجام می گیرد، از طریق اهل‌بیت (ع) وارد نشده‌اند. پس در انجام این رفتارها باید تمامی جوانب تبلیغی و اعتقادی  اسلام را در نظر گرفت و از شبهات دوری گزید.

منبع: خبرگزاری مهر