به گزارش ۸دی، این روزها بازار خبر و تحلیل در مورد توافق دولت یازدهم با گروه ویژه اقدام مالی موسوم به fatf، بسیار داغ و پرحرارت است.

دولت یازدهم بعد از اجرای ناموفق و نا امید کننده‌ی برجام که زمان و هزینه‌های زیادی را به کشور تحمیل نمود و بعد از تقدیم امتیازات اساسی به غرب، در حالیکه همه مردم منتظر لغو تحریم‌های اقتصادی و گشایش اقتصادی بودند ناگهان وزیر متبسم امورخارجه کشور در یک مصاحبه ی رسانه ای گفت: قرار نبود با برجام تحریم‌ها لغو شود، بلکه برجام هدیه‌ای بود الهی برای دور کردن سایه شوم جنگ از سر کشور!

البته بعد از این صحبتهای محمدجواد ظریف و رئیس جمهور، مناظره‌ای در سیمای جمهوری اسلامی ایران با حضور دکتر مهدی محمدی و ناصر هادیان، منتقدین و موافقین برجام حول موضوع دستاوردها و نتایج برجام صورت گرفت که مهدی محمدی کارشناس مسائل بین الملل و منتقد برجام، بی اساس بودن فرضیه “دور شدن سایه‌ی جنگ بواسطه اجرای برجام” را با ارائه دلایل و مستندات دقیق سیاسی ثابت نمود و ناصر هادیان هم که سابقا از موافقان پروپاقرص اجرای برجام بود با گفتن جمله‌ی: “بنده هم موافقم” درستی سخنان محمدی را تایید نمود.

اتاق فکر دولت یازدهم بعد از اینکه متوجه شد فرضیه ی “دور شدن سایه جنگ به واسطه ی برجام” آبکی از آب درآمده و افکار عمومی این دستاورد سازی را پس زده و مورد مقبولیت  جامعه قرار نگرفته، سراسیمه روش دیگری را در پیش گرفت تا شاید از این طریق بتوان هم رضایت غرب و آمریکا را به دست آورد و هم منتقدین داخلی  را تحت فشار قرار داد و هم مردم را علیه منتقدین، با خود همراه نمود.

بنابراین در همین بحبوهه خبر از توافق وزارت اقتصاد و بانک مرکزی با گروه ویژه اقدام مالی معروف به fatf”” در رسانه های داخلی و خارجی منتشر می شود.

محتوا و نتیجه FATF یا برنامه اقدام مشترک مالی را می‌توان به صورت خلاصه این گونه عنوان کرد: “« برنامه‌ای برای نظارت و نهایتا به کنترل در آوردن ایران در حوزه تبادلات مالی»”.

fatf چیست؟

اتحادیه بین‌المللی مبارزه با پول‌شویی (Financial Action Task Force on Money Launderin) “فتف”یک سازمان همکاری میان دولت‌هاست که ظاهرا به منظور مبارزه با پول‌شویی و مبارزه با تروریسم شکل گرفته است. اما حقیقت ماجرا عبارت است از اشراف اطلاعاتی بر منابع و سیستم‌های مالی کشورها و اعمال خواست‌های غرب در کشورهای مختلف در مورد افراد و شرکت‌هایی که مورد تحریم ظالمانه آنها قرار گرفته‌اند.

بعد از اینکه بانک‌های بزرگ اروپایی از همکاری با ایران سر باز زدند و از برجام «تقریبا هیچ‌» عاید ایران شد، مسئولین و تیم مذاکره‌کننده به جای پذیرش اشتباه خود این‌بار تصمیم گرفتند مشکل  تبادلات بانکی را به نحو دیگری حل کنند. مسئولین اعلام کردند که علت همکاری نکردن بانک‌های بزرگ اروپایی با ایران، قرارگرفتن ایران در لیست سیاه گروه اقدام مالی(FATF) است و باید برای رفع مشکل از این مسیر گام برداشت.

برای خودتحریمی متعهد شدیم!

در واقع ما متعهد شده‌ایم که هر شخص حقیقی و حقوقی که در قطعنامه‌های سازمان ملل‌، در لیست تحریم قرار دارد، در ساز و کار مالی داخلی هم مورد تحریم قرار دهیم و اموال او را مسدود کنیم!! این رخداد متاسفانه هفته ی گذشته در مواردی در کشور اتفاق افتاد و برخی بانک‌ها صراحتا از راه‌اندازی کار اشخاص حقیقی و حقوقی تحریم شده خودداری می‌کنند!برای نمونه بانک های سپه و ملت از ارائه خدمات بانکی و تراکنش مالی به قرارگاه خاتم الانبیا (ص)سپاه و یک شرکت صنعتی دیگر خودداری نمودند و برخی رسانه های منتقد دولت مانند کیهان، این اسناد را نیز منتشر نمودند.

خوب است بدانیم در حال حاضر، حدود ۲۰۰ شخص، موسسه و شرکت ایرانی در لیست تحریم‌ها قرار دارند و مسئولان ما طبق همین سند محرمانه، متعهد به اعمال تحریم‌ها علیه آنها در داخل کشور شده‌اند! برخی از مهمترین این موسسات عبارتند از: سازمان صدا و سیما، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، سپاه پاسداران، قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص)، وزارت اطلاعات، سازمان صنایع دفاعی، دانشگاه مالک‌اشتر، گروه صنایع صنام، صنایع شهید صیاد شیرازی، صنایع شهید باقری، باتری‌سازی نیرو، صنایع پارچین ، هواپیمایی مرکز تحقیقات و فناوری دفاعی و… این فهرست – که در‌برگیرنده جمعی از بهترین متخصصین و مدیران کشور نیز هست- به لطف این توافق محرمانه، مشمول تحریم‌های داخلی شده و خواهند شد!

در این جا سوالی که پیش خواهد آمد این است که مگر می شود سازمان یا نهادی برای پیشرفت، امنیت و آرامش کشور خدمت رسانی نماید و در مقابل از سوی دولت همان کشور تحریم مالی شود؟

اصلا آیا تاکنون چنین موردی در تاریخ وجود داشته است؟

آیا مثلا امکان دارد که دولت آمریکا، ارتش، وزارت دفاع و سازمانهای امنیتی آمریکا را تحریم نماید؟

اگر آمریکا مدعی است که از هزاران کیلومتر آن طرف تر برای حفظ به اصطلاح امنیت و منافع ملی خود، باید به عراق و افغانستان و خلیج فارس لشکر کشی نماید چگونه است که ما نباید برای امنیت و حفظ منافع ملی خودمان از گزند خطر تروریستهای تکفیری که در بیخ گوش ما و چند ده کیلومتری ما مشغول انجام انواع و اقسام جنایت ها هستند و هدف اصلی خود را به زانو در آوردن جبهه مقاومت اسلامی و جمهوری اسلامی ایران میدانند، مقابله و جلوگیری به عمل آوریم؟

به وضوح مشخص است که هدف اصلی غربی ها از اصرار به قبول تعهدات مالی و شفاف سازی در ایران به واسطه قبول کارگروه فتف با چه هدفی انجام می گیرد.

در ۳۸ سال گذشته غربی ها به خصوص آمریکا همه ی راه های نابودی و براندازی ساختاری جمهوری اسلامی ایران را امتحان نموده اند. از جنگ تحمیلی ۸ ساله و تقویت گروه های تروریستی داخلی گرفته تا فتنه ی ۸۸ و ترور دانشمندان هسته ای و انقلاب های رنگی و مخملی.

بنابراین روشن است که آمریکا از هیچ راه و گزینه ای برای انحراف، تضعیف و تغییر ماهیت انقلاب اسلامی ایران دریغ نخواهد نمود. کما اینکه ۳ سال مذاکره بر سر مسائل هسته ای و رفع تحریمها به خوبی نشان داد که آمریکا اهل نیرنگ و خنجر زدن از پشت است.

با این وجود چگونه می توان در چارچوب توافق دیگری به نام “فتف” که همه ی اعضای آن تحت سیطره و نفوذ آمریکا می باشند، اطلاعات مالی نهادهای نظامی و امنیتی خود را در ازای هیچ معامله نمود؟

آیا دولت به جای پاسخ به چرایی برداشته نشدن تحریم ها، به دنبال بومی سازی و مشروعیت بخشی تحریم های خارجی است؟

در حالیکه سپاه پاسداران، سربازان گمنام امام زمان(عج)، وزارت دفاع و … در این روزها در حال جانفشانی و ایثار برای حفظ تمامیت عرضی کشور و ایجاد آرامش و امنیت برای هم وطنان می باشند، آیا میتوان قبول نمود که دولت با دستان خودش به تضعیف امنیت ملی کشور اقدام نماید؟

مگر می توان در داخل سیستم دولت، بین نهادهای امنیتی و نظامی و نهادها و سازمانهای دیگر تبعیض قائل شد؟

اگر قرار باشد به گفته ی نائب رئیس مجلس جناب پزشکیان، سپاه با بانک های خودش کار کند، آیا دولت محترم و نمایندگان مجلس هم حاضرند بدون وجود و نقش آفرینی سپاه ، وزارت اطلاعات و وزارت دفاع به کار خود در کشور ادامه دهند؟

آیا بهتر نیست که دولت و مجلس محترم هم بدون استفاده از خدمات نهادهای امنیتی کشور(سپاه ، وزارت دفاع و وزارت اطلاعات)، با همان نیروهای انتظامات و حراست داخلی خودشان امنیت دولت و مجلس را فراهم نمایند و به قول دکتر پزشکیان “با همان ها کار کند”؟

اگر قرار باشد نهادهای امنیتی و یا سپاه از طرف بانک های دولتی تحریم و نهایتا تضعیف شوند، آیا رئیس کل بانک مرکزی و وزیر محترم اقتصاد حاضرند شخصا به سوریه و عراق رفته و با داعش و دیگر گروه های تکفیری دست و پنجه نرم نمایند؟

برخی اقدامات دولت یازدهم انسان را به یاد شاه سلطان حسین صفوی می اندازد که در تاریخ در وصف او نوشته اند:

“حتی زمانی که افغان ها اصفهان را محاصره کردند و هنوز امکان خروج از شهر وجود داشت او حاضر به ترک شهر برای گردآوری نیرو نشد و آخرین فرصت طلایی را از دست داد.

در نهایت در ۲۳ اکتبر ۱۷۲۲ (۱۲ محرّم ۱۱۳۵) سلطان حسین به شکلی باور ناپذیر و منحصر به‌ فرد درماندگی و ناتوانی خویش را با گذاشتن تاج بر سر محمود افغان به اثبات رسانید.

گفته اند شاه سلطان حسین به‌قدری به امور کشور بی‌اعتنا بود که در پاسخ به هر چیزی که به او اطلاع می‌دادند و هر کاری که انجام می‌دادند فقط به گفتن «یخشی دور» (بسیار خوب است) بسنده می‌کرد.

چنان‌که یکی از معاصران وی در این باره سروده‌است(۱):

آن زدانش تهی ز غفلت پر                             شاه سلطان حسین یخشی دور

۱-(نوایی، عبدالحسین، متون تاریخی به زبان فارسی، سمت، ۱۳۷۵. (ص ۲۰۶ به نقل از مجمع‌التواریخ)