به گزارش ۸دی، اصولگرایان در دهه ای که گذشت بارها مورد آزمون های متعدد قرار گرفتند و هربار بیش از پیش ثابت کردند تنها کسی که می تواند نیروهای ارزشی را از هم بگسلاند نه تبلیغات جناح های رقیب و رسانه های مغرض است، نه قدر بودن رقیب و بازی های سیاسی. آنچه اصولگرایان را غالبا در بسیاری از عرصه ها ناکام نهاده، “خودبرتر پنداری” مزمنی است که گریبان گیر اکثریت قریب به اتفاق این جریان است. اصولگرایان همه خود را غمخوار انقلاب معرفی می کنند. همه مدعی اند دغدغه دین دارند! در بسیاری از موارد دست به فتوا هم می زنند و انتظار دارند تک تک قول و عملشان حجت شود. پشت یک میز نشستن را بلد نیستند و با مفهوم ائتلاف و اتحاد هم بیگانه اند.

در رشت در همین دوران پیش و پسا انتخابات، مراجع تقلید بسیاری زاده شدند. از آنان که در طرفه العینی وقتی کاندید مورد نظر خود را در لیست ائتلاف ندیدند، پاس گل به رقیب دادند تا آنان که مدعی بودند تکلیف شرعی دارند ” حتما “در صحنه باشند و اگر کنار بروند خیانت کرده اند به جوامع بشری!

و یک نفر هم نبود این جماعت متوهم را از خواب برخیزاند که ایها الناس! چه روی کاغذ و چه در عمل رای ندارید! در یابید اوضاع کشور را که امروز تکلیف بر تمکین به فهرست هاست و وقتی حسین (ع) در مسلخ است چه به نماز ایستاده باشی و چه در شراب نشسته باشی هردو یکی است!

همیشه باید حسرت اتحاد آن وری ها را بخوریم و از عدم بلوغ سیاسی هم کیشانمان روی ها بخراشیم و دندان ها به هم بساییم! برخی دیگر برآن بودند از آب گلالود ماهی های زینتی استخراج کنند! از این رو نشستند با دودوتا چهارتایی ساده و چیدن یکسری مقدمات به این نتیجه رسیدند حال که ما را بازی نداده اند ما هم زیر میز می زنیم و مهره ها را به هم می ریزیم و نمی گذاریم مابقی بازی کنند!

به فکر و تدبیر خودشان این گونه صحنه برد-برد می شد! اگر رای می آوردند قطعا گردن می افراشتند که بدون حمایت جناح ها پیروز شده ایم و اگر از گردونه منتخبین مردم باز خارج می شدند ادعا می کردند ائتلاف، ظرفیت های بی حد و حصر و شایستگی هاشان را نشناخته و بدین ترتیب ظلمی عظیم بر مردم مترتب داشته است!

اما در کنار همه این ها حتی نتوانستند همان قدری که در دوره های گذشته مردم را با خود داشتند، توجه اذهان عمومی را جلب کنند و جز این که موجب پخش شدن رای اصولگرایان شدند هیچ دستاورد دیگری عایدشان نشد!

مجموع آرای کلیه کاندیداهای اصولگرای رشت بالغ بر ۲۷۰هزار رای بود که اگر مدیریت شده در میان سه کاندید عضو ائتلاف تقسیم میشد هرکدام با ۹۰هزار رای قطعا راهی مجلس می شدند و کار در همین دور اول و با پیروزی اصولگرایان به پایان می رسید.

ستون نویس روزنامه دولتی ایران در روزنامه ای که هزینه هایی که صرفش می شود، از پول من و توست! یک داستان مبتذل می نویسد وبه زبان کنایه از “همسایه طبقه بالا” می گوید و “سه پرنده در قفس”! برایش کامنت ها گسیل می کنند و زبان استعاره اش را می فهمند و جریان می سازند. سران اصلاحات با الهام از سخن رهبر انقلاب، با ویدئوهای اینستاگرامی و تویتری، هوادارانشان را به رای دادن به لیستی تشویق می کنند که فقط سرلیستانش شهیرند و مابقی جوان و کم تجربه! اما حامیان، پاسخ مثبت می دهند!

آن وقت این طرف گود، رهبر یک مملکت که ما مدعی هستیم خیلی خاطرش را می خواهیم! اما خودمان هم می دانیم شور بدون معرفت پشیزی نمی ارزد، از فهرست می گوید، از رای به لیست، از اعتماد به کسانی که لیست را تنظیم کرده اند، آقا صحبت می کند، شاخصه ها را تبیین می کند، ملاک ها را می گوید، از نفوذ حرف می زند و ما فقط محو هیبت مسیحایی اش می شویم و دوزار هم حواسمان پی کالبد شکافی بیانات ایشان نمی رود! که اگر می رفت سردمداران جریان ارزشی، این گونه به ارزش ها دهن کجی نمی کردند! به صراحت بگویم نمی فهمند وضعیت کشور را. که اگر فهمیده بودند فریاد جدایی نمی زدند. تمکین می کردند!

این چه اصولگرایی معیوبی است که هرکس خودش را اصلح ببیند و صلاح کشور و خواسته مردم برایش مهم نباشد؟! اصولگرایی مان درد می کند که امروز نشسته ایم آسیب شناسی کنیم چه کردیم که اقبال عمومی مان افول کرده! اصولگرایی هنوز هم که هنوز است پاسدار ارزش هاست، صراط امام راحل است. مبنای جهت دهی حضرت آقا. این اصولگراها هستند که با اقدامات ضد اصولی و ضد ارزشی، جماعت ولایی را دلزده می کنند و برای رقیب بهانه می تراشند!

امام علی(ع) در خطبه ای از نهج البلاغه فرمود:

«شما بر حق خود اتحاد ندارید، در حالی که دشمنان شما بر باطل خود اتفاق دارند و این مایه خون دل خوردن و اندوه و تاسف است. به خدا سوگند، اجتماع و اتحاد اهل باطل بر باطلشان و جدایی و اختلاف شما در کارحقتان دل انسان رامی میراند و اندوه و غم را پیش می آورد.»

منبع: تاثیر