به گزارش هشت دی، گیلان استانی در شمالی ترین نقطه ایران است که از شمال غربی رشته‌کوه البرز تا بخش غربی کرانه‌های جنوبی دریای کاسپین را شامل می‌شود و پر است از مناطق بکر، زیبا و طبیعتی چشم نواز و خدادادی که به واسطه داشتن همزمان جنگل، کوه و دریا مورد توجه مردم ایران و حتی جهان است.

البته این طبیعت و موقعیت بی نظیر خداوندی همواره محل سودجویی و طمع ورزی برخی بوده است به طوریکه در این سال‌ها معضل زمین خواری، کوه خواری، جنگل خواری، ساحل خواری و …. به یک معضل در گیلان تبدیل شده و علی رغم وعده‌های رنگارنگ و متعدد مسئولین، همچنان تخریب محیط زیست روندی رو به جلو دارد.

۳ سال پیش بود که قربانعلی محمدپور، مدیرکل سابق و البته پرحاشیه محیط زیست گیلان از شناسایی و مقابله با ۱۱ تهدید زیست محیطی گیلان خبر داده بود و به گفته وی پسماند، شیرآبه، سنبل آبی، آفت درختان، خشکسالی و آتش سوزی جنگل‌ها از مهم‌ترین این تهدیدات محسوب می‌شدند؛ نگاهی کلی به وضعیت این روزهای این حوزه‌ها نشان می‌دهد که نه تنها جلوی پیشرفت تخریب‌ها گرفته نشده بلکه اوضاع وخیم‌تر نیز شده است.

به اعتقاد کارشناسان محیط زیست، تخلیه ۸۰ درصد از زباله‌های گیلان در حاشیه رودخانه‌ها علاوه بر تهدید سلامت مردم، آلودگی منابع آب را نیز به دنبال دارد اما مسئولین طی این سال‌ها با معضل دفن زباله چه کردند؟ ابتلا به انواع بیماری‌های تنفسی و پوستی ثمره کارشکنی و خلف وعده مسئولان در مسئله سراوان است و به گواه بسیاری از کارشناسان و پزشکان و حتی برخی مسئولین، استان گیلان بیشترین آمار ابتلا به انواع سرطان‌ها را دارد که باید ریشه آن را در آلودگی موجود در آب مصرفی مردم جست.

حجت الاسلام خلیلی رئیس‌کل دادگستری گیلان در جلسه دیدار با قضات و کارکنان دستگاه قضایی که بهمن سال ۹۹ برگزار شد، بیشترین تهدیدات زیست‌محیطی را متوجه این استان دانست و بیان چنین جمله‌ای از مقامی در این سطح خود نشان از عمق فاجعه دارد و باید مورد توجه قرار گیرد.

طبق اصل پنجاهم قانون اساسی کشورمان، حفاظت از محیط زیست یک وظیفه عمومی تلقی می‌گردد و  فعالیت‌های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند ممنوع است و حفاظت‌ و بهبود و بهسازی‌ محیط ‌زیست‌ و پیشگیری‌ و ممانعت‌ از هر نوع‌آلودگی‌ و هر اقدام‌ مخربی‌ که‌ موجب‌ برهم‌ خوردن‌ تعادل‌ و تناسب‌ محیط ‌زیست‌ می‌شود، همچنین‌ کلیه‌ امور مربوط‌ به‌ جانوران‌ وحشی‌ و آبزیان‌ آب‌های‌ داخلی‌ از وظائف‌ سازمان‌ حفاظت‌ محیط‌زیست‌ است‌ اما آیا این قوانین در گیلان به درستی اجرایی شده است یا خیر؟

یکی از موارد بحث برانگیز این سال‌ها، اجرای طرح بایوجمی است که قرار بود تالاب بین المللی و استراتژیک انزلی را احیا کند، طرحی که محصول همکاری و یا بهتر است بگوییم زد و بند ۹۰۰ میلیارد تومانی یک شرکت با عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیط زیست بود و ماحصل آن نیز تخریب بیشتر این تالاب ارزشمند بود، تالابی که این روزها در بدترین وضعیت خود قرار دارد و مردم چشم انتظار پایان یافتن وعده‌ها و عملی شدن حرف‌های چتدین ساله هستند.

موضوع دیگری که در هفته‌های گذشته به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل شد، موضوع رانش زمین حاصل از فعالیت‌های غیر مجاز یک بهره بردار غیربومی معدن در روستای خرشک بود که بی توجهی مسئولین به ویژه صمت گیلان به هشدار مردم و کارشناسان و مماشات بیش از حد با این بهره بردار باعث خرابی زندگی و خانه‌های مردم شد و همچنان نیز ادامه دارد.

سرمایه‌های ملی و طبیعی استان سرسبز اما مظلوم گیلان این سال ها زیر سایه غفلت و بی توجهی برخی از مسئولین به تاراج می‌رود، مسئولینی که بی توجه به قوانین موجود که حفظ منابع طبیعی و محیط زیست را جزو حقوق عامه مردم می‌دانند در روند تخریب با سودجویان شریک می‌شوند این در حالی است که یک انتخاب درست از سوی مردم می تواند در روی کار آوردن دولتی که نسبت به مسائل و معضلات موجود عالمانه و عاقلانه رفتار کند، موثر باشد.